Carteol LP 2% - krople do oczu

Substancją czynną preparatu jest karteolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Są to receptory pobudzane w warunkach fizjologicznych przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Preparaty z tej grupy stosowane są głównie jako leki przeciwnadciśnieniowe i w przebiegu chorób układu sercowo–naczyniowego. W postaci kropli do oczu karteolol jest stosowany miejscowo, do worka spojówkowego, gdzie obniża ciśnienie wewnątrzgałkowe poprzez zmniejszenie wytwarzania cieczy wodnistej. Ponadto karteolol powoduje zwiększenie przepływu krwi w oku (perfuzji). Nie powoduje zwężenia źrenicy. Nie wpływa na akomodację oka.
Preparat zawiera rozpuszczalny w wodzie polimer (kwas alginowy) o właściwościach fizycznych, które umożliwiają zmniejszenie częstości podawania preparatu do stosowania
raz na dobę. Karteolol może być wchłaniany do krwi i powodować ogólnoustrojowe działania niepożądane. Początek działania karteololu występuje w ciągu ok. 30 minut, a działanie maksymalne w ciągu 2–4 godzin po podaniu miejscowym do oka.

Preparat jest wskazany:
· w przypadku nadciśnienia wewnątrzgałkowego
· w przypadku jaskry przewlekłej z otwartym kątem przesączania.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· bradykardia zatokowa
· zespół chorego węzła zatokowego
· blok zatokowo-przedsionkowy
· blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia, u chorych bez stymulatora serca
· wstrząs kardiogenny
· objawowa niewydolność serca
· astma oskrzelowa (także występująca w przeszłości) lub ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc oraz inne reaktywne choroby dróg oddechowych
· nie leczony guz chromochłonny nadnerczy
a także,
· jeżeli równolegle stosujesz floktafeninę lub sultopryd.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Preparat jest przeznaczony wyłącznie do stosowania zewnętrznego, miejscowo do worka spojówkowego.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z innymi beta-blokerami działającymi ogólnoustrojowo, z powodu ryzyka nasilenia działania i działań niepożądanych, w tym poważnych działań niepożądanych dotyczących serca. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską; niekiedy konieczne jest dostosowanie dawkowania.
Nie zaleca się równoległego stosowania dwóch miejscowo działających beta-adrenolityków.
U chorych z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania nie należy stosować preparatu w monoterapii, lecz równocześnie z preparatem zwężającym źrenicę (celem leczenia w tej grupie chorych jest otwarcie kąta poprzez zwężenie źrenicy po podaniu odpowiedniego leku; karteolol nie wpływa lub wpływa tylko w niewielkim stopniu na źrenicę).
Leki beta-adrenolityczne mogą powodować zmniejszenie wydzielania łez (co jest zwłaszcza istotne w przypadku stosowania soczewek kontaktowych).
W trakcie długotrwałego leczenia należy 1 raz w roku kontrolować, czy wrażliwość na lek nie uległa zmniejszeniu i czy działanie leku pozostaje skuteczne.
W przypadku chorób rogówki należy zachować ostrożność ponieważ beta-blokery mogą powodować suchość oczu.
Leki z grupy beta-blokerów stosowane miejscowo (do worka spojówkowego) mogą być wchłaniane i powodować ogólnoustrojowe działania niepożądane, charakterystyczne dla tej grupy leków. Aby zminimalizować ogólnoustrojowe wchłanianie preparatu zaleca się zamknięcie powieki i uciśnięcie palcem przewodu nosowo-łzowego przez ok. 2 minuty po podaniu leku.
Ten preparat nie powinien być stosowany jednocześnie z amiodaronem, niektórymi antagonistami kanału wapniowego (beprydyl, werapamil, diltiazem) i lekami beta-adrenolitycznymi, stosowanymi w leczeniu niewydolności serca (porównaj akapit Czy mogę stosować równolegle inne leki?).
Nie należy nagle przerywać stosowania leków blokujących receptory beta adrenergiczne, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo zmniejszać dawkę, zgodnie z zaleceniami lekarza (zwykle w okresie 1–2 tygodni). Nagłe zaprzestanie leczenia u osób z chorobą niedokrwienną serca może prowadzić do nasilenia objawów choroby.
U osób z chorobami serca (takimi jak np. choroba niedokrwienna serca, dławica naczynio-skurczowa Prinzmetala, niewydolność serca) oraz u osób z niedociśnieniem tętniczym lekarz rozważy możliwość innego sposobu leczenia. Jeżeli jednak lekarz zaleci stosowanie preparatu należy zachować ostrożność i pozostawać pod obserwacją lekarską. W razie wystąpienia działań niepożądanych lub nasilenia objawów choroby serca należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat stosowany jest u chorych z blokiem serca I stopnia; preparat może wpływać na zmniejszenie szybkości przewodzenia bodźców w sercu.
Jeżeli częstotliwość rytmu serca w spoczynku wyniesie 55 uderzeń na minutę lub będzie mniejsza należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ może być konieczne zmniejszenie stosowanej dawki.
Stosowanie preparatu u chorych z zaburzeniami krążenia obwodowego (zespół Raynauda, chromanie przestankowe) wymaga zachowania ostrożności.
Podanie leków z grupy beta-blokerów w postaci kropli do oczu, może sporadycznie spowodować wystąpienie napadu astmy lub zaburzeń oddechowych u chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u chorych z łagodną lub umiarkowaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie z zastosowaniem preparatu. Należy zachować ostrożność ponieważ stosowanie beta-blokerów w tej grupie chorych może spowodować zwiększenie oporu w drogach oddechowych i zespół zaburzeń oddechowych.
Chorzy na cukrzycę oraz osoby zagrożone wystąpieniem hipoglikemii (zmniejszenie stężenia glukozy we krwi) powinni zachować szczególną ostrożność ponieważ leki z grupy beta-blokerów mogą maskować objawy hipoglikemii, takie jak uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia) czy pocenie się. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Preparat może także maskować objawy nadczynności tarczycy, w tym zwiększoną częstotliwość rytmu serca. Należy zachować ostrożność u osób, u których podejrzewana jest nadczynność tarczycy, zwłaszcza nie wolno nagle przerywać stosowania beta-blokerów, gdyż mogłoby to spowodować nasilenie tachykardii i wystąpienie przełomu tarczycowego.
U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy konieczne jest szczególnie staranne monitorowanie ciśnienia tętniczego.
U chorych w podeszłym wieku oraz u chorych z niewydolnością nerek lub wątroby konieczna może być modyfikacja dawkowania (wg zaleceń lekarza).
Przed rozpoczęciem stosowania beta-blokerów u osób chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie.
Leki blokujące receptory beta adrenergiczne mogą zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne, włączając wstrząs anafilaktyczny). Możliwe jest zmniejszenie skuteczności stosowanej wówczas adrenaliny. Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat u osób ze skłonnościami do reakcji alergicznych, z atopowym zapaleniem skóry, w przypadku stosowania środków kontrastujących zawierających jod lub podczas leczenia odczulającego.
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów. Konieczne może być wcześniejsze stopniowe zaprzestanie stosowania preparatu (decyzję podejmie lekarz).
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera jako środek konserwujący chlorek benzalkoniowy, który może odkładać się w soczewkach kontaktowych i niszczyć je (powodować zmiany zabarwienia); osoby, które używają soczewek kontaktowych powinny je usunąć przed zakropleniem oczu i odczekać co najmniej 15 minut przed ponownym ich założeniem
· informacja dla sportowców: substancja czynna zawarta w preparacie może powodować wynik dodatni w testach antydopingowych.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Stosowanie preparatu może powodować działania niepożądane (w szczególności np. zaburzenia widzenia, zawroty głowy), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać kropli do oczu o przedłużonym uwalnianiu. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Zwykle stosuje się 1 kroplę 1 raz na dobę, rano, do worka spojówkowego. Aby podać preparat należy: patrząc do góry delikatnie odciągnąć w dół dolną powiekę oka i wkroplić kroplę preparatu. Zamknąć oko na kilka sekund po podaniu i wytrzeć resztki preparatu z powieki.
U niektórych chorych stabilizację obniżonego ciśnienia wewnątrzgałkowego uzyskuje się po kilku tygodniach stosowania. Chory powinien pozostawać pod nadzorem lekarskim; dla oceny skuteczności leczenia wymagany jest regularny pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego i badanie rogówki. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leczenie skojarzone z innymi lekami stosowanymi w leczeniu jaskry.
Jeżeli równolegle stosowane są inne preparaty podawane do oczu należy podać je co najmniej 15 minut przed podaniami preparatu.
Po wkropleniu zaleca się zamknięcie powieki i uciśnięcie kanalika nosowo-łzowego przez ok. 2 minuty, aby zmniejszyć ogólnoustrojowe wchłanianie leku i zapobiec wystąpieniu ogólnoustrojowych działań niepożądanych.
Nie należy dotykać końcówką kroplomierza powierzchni oka ani powiek, ani żadnej innej powierzchni, ponieważ może to spowodować zanieczyszczenie preparatu. Po każdym użyciu pojemnik należy zamknąć.
Jeżeli wcześniej w leczeniu jaskry stosowane były inne leki lekarz określi indywidualny schemat zmiany sposobu leczenia.
Dzieci:
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia i nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna to za absolutnie konieczne i w jego ocenie oczekiwane korzyści przeważają nad możliwym ryzykiem. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku.
Przed zastosowaniem preparatu w okresie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Jednoczesne podawanie do worka spojówkowego karteololu i adrenaliny może spowodować rozszerzenie źrenicy.
Wszystkie interakcje występujące podczas ogólnego stosowania leków z grupy beta-blokerów, mogą w zasadzie wystąpić w przypadku stosowania beta-blokerów w postaci kropli do oczu.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat stosowany jest równolegle z niżej wymienionymi lekami (podawanymi ogólnie), ze względu na ryzyko nasilenia działania prowadzącego do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (bradykardii) oraz znacznego niedociśnienia tętniczego:
· beta-blokery (inna nazwa: leki beta-adrenolityczne)
· antagoniści kanałów wapniowych (inna nazwa: antagoniści wapnia)
· leki przeciwarytmiczne, w tym amiodaron
· glikozydy naparstnicy
· parasympatykomimetyki
· leki przeciwnadciśnieniowe, takie jak np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, guanetydyna, guanfacyna.
Równoległe stosowanie z preparatem floktafeniny lub sultoprydu jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· amiodaronem (lek przeciwarytmiczny) – ryzyko zaburzeń przewodzenia i kurczliwości serca
· antagonistami wapnia (werapamil, diltiazem, beprydyl) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca oraz siły jego skurczu i zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz ryzyko niewydolności serca (leczenie musi się odbywać pod ścisłą kontrolą kliniczną i kontrolą EKG, szczególnie u osób w podeszłym wieku i na początku leczenia)
· beta-blokerami stosowanymi w niewydolności serca – zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych (szczególnie bradykardii).
Należy zachować szczególną ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
· preparatami stosowanymi do znieczulenia – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego (koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów)
· inhibitorami cholinesterazy (takimi jak np. donezepil, galantamina, rywastygmina, neostygmina, pirydostygmina, takryna, ambenonium) – ryzyko poważnej bradykardii; konieczny stały nadzór kliniczny
· chinidyną – możliwe nasilenie działania ogólnego beta-blokera stosowanego w postaci kropli do oczu, poprzez hamowanie jego metabolizmu
· lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna, leki przeciwdepresyjne, barbiturany, neuroleptyki, pochodne fenotiazyny, baklofen, amifostyna) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienia tętniczego; należy monitorować ciśnienie tętnicze; w razie konieczności lekarz dostosuje dawkowanie leków przeciwnadciśnieniowych
· lekami przeciwnadciśnieniowymi, takimi jak np. rezerpina, klonidyna, metylodopa, guanetydyna, guanfacyna, moksonidyna – nie należy nagle przerywać stosowania tych preparatów ze względu na ryzyko nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego; konieczny jest nadzór kliniczny
· insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – beta-blokery mogą maskować objawy hipoglikemii; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie często w początkowym okresie leczenia
· lekami, które mogą spowodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, w tym szczególnie lekami przeciwarytmicznymi klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne (jak np. pochodne fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, pochodne butyrofenonu: droperydol, haloperydol oraz benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd i inne) i inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, ketanseryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamycyna (dożylnie); zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes; konieczny nadzór lekarski i kontrola EKG
· lekami przeciwarytmicznymi klasy I (jak np. chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) – ryzyko nasilenia zburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz znacznego zmniejszenia siły skurczu mięśnia sercowego; koniczny jest nadzór kliniczny i kontrola EKG
· niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi – przeciwnadciśnieniowe działanie beta-blokerów może ulec osłabieniu
· lekami alfa-adrenolitycznymi stosowanymi w urologii (np. alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna) – nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze
· antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina, amlodypina, felodypina, lacydypina, nikardypina, nimodypina, nitrendypina) – ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca
· meflochiną (lek przeciwmalaryczny) – ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca.
Skuteczność działania adrenaliny w leczeniu objawów reakcji anafilaktycznych może ulec osłabieniu u osób przyjmujących leki z grupy beta-blokerów.

Jak każdy lek, również Carteol LP 2% może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Leki z grupy beta-blokerów stosowane miejscowo, do worka spojówkowego, mogą być wchłaniane i powodować ogólnoustrojowe działania niepożądane, charakterystyczne dla tej grupy leków. Częstość występowania ogólnoustrojowych działań niepożądanych po podaniu miejscowym do oczu jest niższa niż po podaniu ogólnym. Nie można jednak wykluczyć wystąpienia następujących działań niepożądanych: hipoglikemia, bezsenność, depresja, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci, nasilenie objawów miastenii (w tym opadanie powiek), parestezje, bóle i/lub zawroty głowy, omdlenia, udar/niedokrwienie mózgu, zaburzenia widzenia, odwarstwienie naczyniówki, podrażnienia oczu (np. pieczenie, świąd, łzawienie, zaczerwienienie), uczucie ciała obcego w oku, suchość oka, nadwrażliwość na światło (światłowstręt), zapalenie spojówek, zapalenie brzegów powiek, zapalenie rogówki, zmniejszona wrażliwość rogówki, opadanie powiek, przekrwienie spojówek, podwójne widzenie, zmniejszenie szybkości przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), blok przedsionkowo-komorowy, niewydolność serca, zatrzymanie akcji serca, niedociśnienie tętnicze, nasilenie zaburzeń krążenia obwodowego (nasilenie objawów zespołu Raynauda, nasilenie chromania przestankowego), skurcz oskrzeli u chorych na astmę oskrzelową lub obturacyjne choroby dróg oddechowych, duszność, kaszel, nudności, wymioty, biegunka, suchość w jamie ustnej, łysienie, zaostrzenie łuszczycy, bóle mięśni, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), zmęczenie/oslabienie, reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, wysypka, reakcje anafilaktyczne).