Nebivolol Aurovitas - tabletki

Nadciśnienie tętnicze samoistne (monoterapia lub leczenie skojarzone). Dorośli. 5 mg/d. Efekt leczniczy występuje po 1–2 tyg. leczenia, sporadycznie po 4 tyg. U chorych w podeszłym wieku (>65 lat) lub z niewydolnością nerek początkowo 2,5 mg/d, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 5 mg/d. Stosować ostrożnie u osób >75 lat.
Leczenie uzupełniające stabilnej, przewlekłej niewydolności serca o nasileniu łagodnym i umiarkowanym u chorych w podeszłym wieku (≥70 lat). Lek stosuje się u chorych, u których w ciągu ostatnich 6 tyg. nie występowała ostra niewydolność serca, oraz u których przez ostatnie 2 tyg. nie dokonywano zmian w sposobie leczenia choroby podstawowej. Początkowo 1,25 mg/d. Dawkę należy stopniowo zwiększać w zależności od tolerancji leku co 1–2 tyg. do dawki maks. 10 mg 1 ×/d. Rozpoczęcie leczenia i każde zwiększanie dawki powinno odbywać się pod nadzorem lekarskim; pacjenta należy monitorować co najmniej przez 2 h. Występowanie działań niepożądanych może uniemożliwiać leczenie dawką maks.; w razie konieczności dawkę podtrzymującą można stopniowo zmniejszać i ponownie zwiększać, jeśli jest to wskazane. Lek należy odstawiać powoli, zmniejszając dawkę co tydzień o połowę. W przypadku nasilenia niewydolności serca lub nietolerancji leku podczas stopniowego zwiększania dawki, najpierw zaleca się zmniejszenie dawki, a w razie konieczności (np. w przypadku ciężkiego niedociśnienia tętniczego, nasilenia niewydolności serca z ostrym obrzękiem płuc, wstrząsu kardiogennego, bradykardii objawowej lub bloku przedsionkowo-komorowego) natychmiastowe przerwanie leczenia. Nie ma konieczności dostosowania dawki w przypadku łagodnej i umiarkowanej niewydolności nerek.

Nadciśnienie tętnicze
Leczenie nadciśnienia tętniczego pierwotnego.

Przewlekła niewydolność serca (CHF)
Leczenie stabilnej, łagodnej i umiarkowanej, przewlekłej niewydolności serca, jako uzupełnienie standardowej terapii u pacjentów w podeszłym wieku ≥70 lat.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, niewydolność lub zaburzenie czynności wątroby, ostra niewydolność serca, wstrząs kardiogenny lub epizody niewyrównanej niewydolności serca wymagające podawania i.v. leków o działaniu inotropowym dodatnim, zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy), blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia (bez stymulatora), stany skurczowe oskrzeli lub astma oskrzelowa w wywiadzie, nieleczony guz chromochłonny, kwasica metaboliczna, bradykardia (<60 uderzeń/min przed rozpoczęciem leczenia), niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg), ciężkie zaburzenia krążenia obwodowego. Podczas leczenia nie należy karmić piersią.