Argadopin - tabletki

Leczenie wszystkich postaci hiperurykemii, których nie można kontrolować dietą, w tym hiperurykemii wtórnej różnego pochodzenia i powikłań klinicznych stanów przebiegających z hiperurykemią, zwłaszcza jawnej dny moczanowej i nefropatii moczanowej. Rozpuszczanie złogów i kamieni moczanowych oraz zapobieganie ich powstawaniu. Leczenie nawracającej kamicy nerkowej, z kamieniami nerkowymi o mieszanym składzie wapniowo-szczawianowym, z towarzyszącą hiperurykemią, w przypadku gdy leczenie dietą, płynami i innymi sposobami okazało się nieskuteczne. Dorośli. Leczenie należy rozpocząć od stosowania małej dawki, np. 100 mg/d, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych. Początkową dawkę należy zwiększać tylko wtedy, gdy efekt kliniczny nie jest zadowalający. Zwykle: 100–200 mg/d w stanach lekkich, 300–600 mg/d w stanach umiarkowanie ciężkich, 700–900 mg/d w stanach ciężkich. Zakres dawek w przeliczeniu na kg mc. wynosi: 2–10 mg/kg mc./d.
Wtórna hiperurykemia różnego pochodzenia, nefropatia moczanowa w przebiegu leczenia białaczki, zaburzenia związane z dziedzicznym niedoborem enzymów, zespół Lescha i Nyhana (częściowy niedobór lub całkowity brak fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej) oraz niedobór fosforybozylotransferazy adeninowej. Dzieci w wieku <15 lat (zwykle w chorobach nowotworowych, np. białaczkach, i niektórych zaburzeniach enzymatycznych, takich jak zespół Lescha i Nyhana). 10–20 mg/kg mc./d; dawka maks. 400 mg/d w 3 daw. podz.

Dorośli
• Leczenie wszystkich postaci hiperurykemii, których nie można kontrolować dietą, w tym hiperurykemia wtórna różnego pochodzenia i powikłania kliniczne stanów przebiegających z hiperurykemią, zwłaszcza jawna dna moczanowa, nefropatia moczanowa oraz w celu rozpuszczenia złogów i zapobiegania powstawaniu kamieni moczanowych.
• Leczenie nawracającej kamicy nerkowej z kamieniami nerkowymi o mieszanym składzie wapniowo-szczawianowym, z towarzyszącą hiperurykemią, gdy leczenie płynami, dietą i innymi sposobami okazało się nieskuteczne.

Dzieci i młodzież
• Wtórna hiperurykemia różnego pochodzenia.
• Nefropatia moczanowa w przebiegu leczenia białaczki.
• Zaburzenia związane z dziedzicznym niedoborem enzymów, zespół Lescha-Nyhana (częściowy niedobór lub całkowity brak fosforybozylotransferazy hipoksantynowo-guaninowej) oraz niedobór fosforybozylotransferazy adeninowej.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Podawać p.o., 1 ×/d, po posiłku; jeśli dawka wynosi >300 mg/d i wystąpią objawy nietolerancji ze strony przewodu pokarmowego, dawkę dobową można przyjmować w daw. podz. U osób w podeszłym wieku należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną. U chorych z klirensem kreatyniny 10–20 ml/min 100–200 mg/d. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny <10 ml/min) wskazane może być stosowanie dawki <100 mg/d lub 100 mg w odstępach dłuższych niż 24 h. Jeśli możliwe jest monitorowanie stężenia oksypurynolu w osoczu, to dawkowanie należy ustalić tak, aby stężenie oksypurynolu wynosiło <100 µmol/l (15,2 mg/l). U osób poddawanych dializom 2–3 ×/tydz. można rozważyć alternatywny sposób dawkowania: 300–400 mg po każdej dializie, bez podawania dodatkowych dawek pomiędzy dializami. U osób z zaburzeniami czynności wątroby zmniejszyć dawkę; na początku leczenia zaleca się okresowe wykonywanie testów czynnościowych wątroby. W leczeniu chorób z intensywnym obrotem moczanowym, np. w chorobach nowotworowych czy w zespole Lescha i Nyhana, lek należy stosować w dawkach z dolnych wartości zakresu dawkowania.