Saxenda - roztwór do wstrzykiwań

Lek z grupy analogów glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1); u chorych z otyłością lub nadwagą wspomaga redukcję masy ciała, wpływa na poprawę kontroli glikemii oraz na poprawę parametrów kardiometabolicznych (nadciśnienie tętnicze, obturacyjny bezdech senny, obwód pasa).

Preparat zawiera substancję liraglutyd

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Saxenda
roztwór do wstrzykiwań; 6 mg/ml; 3 wstrzykiwacze 3 ml
Novo Nordisk
474,00 zł

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Saxenda - roztwór do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest liraglutyd, peptyd wytwarzany metodą inżynierii genetycznej w komórkach drożdży Saccharomyces cerevisae, z zastosowaniem techniki rekombinacji DNA. Sekwencja aminokwasów liraglutydu jest bardzo zbliżona do sekwencji aminokwasów jednego z endogennych hormonów inkretynowych, tj. glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1). Hormony inkretynowe to cząsteczki peptydowe produkowane przez komórki jelita cienkiego w odpowiedzi na glukozę. GLP-1 wykazuje wielokierunkowe działanie. Powoduje zwiększenie poposiłkowego wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki i reguluje wydzielanie glukagonu, co poprawia kontrolę glikemii poprzez zmniejszenie stężenia glukozy we krwi na czczo oraz po posiłku. GLP-1 jest też fizjologicznym regulatorem łaknienia (dokładny mechanizm działania nie został do końca wyjaśniony).

Liraglutyd wiąże się z receptorem GLP-1 i powoduje jego aktywację. Efekt jego działania jest analogiczny do efektów działania GLP-1. Nie tylko powoduje zwiększenie wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki, ale podobnie jak GLP-1, wpływa na kontrolę spożycia pokarmu i na odczuwanie łaknienia. Badania na zwierzętach potwierdziły, że liraglutyd wiąże się z receptorami GLP-1 w obszarach mózgu odpowiedzialnych za regulację łaknienia, zwiększa uczucie sytości i zmniejsza uczucie głodu. Ogranicza potrzebę spożycia pokarmu, co w konsekwencji powoduje zmniejszenie masy ciała. Liraglutyd powoduje zmniejszenie masy ciała u ludzi wpływając głównie na zmniejszenie objętości tkanki tłuszczowej.

Receptory GLP-1 występują także w układzie sercowo-naczyniowym, układzie immunologicznym i nerkach. Badania prowadzone na zwierzętach wskazały na korzystny wpływ liraglutydu na profil lipidów w osoczu oraz na jego rolę w zapobieganiu rozwojowi blaszki miażdżycowej. Liraglutyd nie zmniejszał jednak rozmiaru blaszki miażdżycowej w stabilnej miażdżycy.

Liraglutyd charakteryzuje się wydłużonym działaniem co sprawia, że właściwe jest przyjmowanie leku 1 raz na dobę. Liraglutyd podaje się we wstrzyknięciach podskórnych. Po podaniu podskórnym wchłanianie liraglutydu jest powolne; stężenie maksymalne uzyskiwane jest po około 11 godzinach po podaniu. Ekspozycja na lek zwiększa się proporcjonalnie do stosowanych dawek. Nie zidentyfikowano narządu będącego główną drogą eliminacji liraglutydu.

Kiedy stosować Saxenda - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany do stosowania:

- u dorosłych, wraz z dietą o obniżonej wartości kalorycznej i zwiększonym wysiłkiem fizycznym, w celu kontroli masy ciała u osób, u których początkowa wartość wskaźnika masy ciała BMI wynosi:

• 30 kg/m2 lub jest większa (otyłość)

• nie mniej niż 27 kg/m2 i nie więcej niż 30 kg/m2 (nadwaga) oraz występuje przynajmniej 1 choroba współistniejąca związana z nieprawidłową masą ciała, taka jak zaburzenia gospodarki węglowodanowej (stan przedcukrzycowy lub cukrzyca typu 2), nadciśnienie tętnicze, dyslipidemia lub obturacyjny bezdech senny;

- u młodzieży po ukończeniu 12. roku życia, jako uzupełnienie zdrowego odżywiania i zwiększonego wysiłku fizycznego, w celu kontroli masy ciała u osób:

• z otyłością (określaną zgodnie z międzynarodowym standardem dla przedziału wiekowego 12–18 lat z uwzględnieniem płci)

• z masą ciała większą niż 60 kg.

Kiedy nie stosować preparatu Saxenda - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie podawać dożylnie ani domięśniowo.

Stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Saxenda - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Preparat jest przeznaczony do wstrzyknięć podskórnych. Nie wolno stosować preparatu dożylnie ani domięśniowo.

Preparat nie może być stosowany zamiast insuliny (jako zamiennik insuliny).

Nie ma doświadczenia klinicznego dotyczącego stosowania preparatu u chorych z ciężką niewydolnością serca stopnia IV wg NYHA i dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie chorych.

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia, nie zaleca się stosowania preparatu w celu kontroli masy ciała w następujących grupach chorych:

• u osób w podeszłym wieku (po 75. roku życia)

• u osób stosujących inne preparaty w celu kontroli masy ciała

• u chorych z otyłością wtórną spowodowaną zaburzeniami endokrynologicznymi lub zaburzeniami odżywiania, bądź leczonych preparatami mogącymi spowodować przyrost masy ciała

• u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek

• u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność.

Ze względu na ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego (w tym nudności, wymioty i biegunka), nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z nieswoistym zapaleniem jelit lub z gastroparezą cukrzycową.

Wśród działań niepożądanych preparatu może wystąpić ostre zapalenie trzustki, które wymaga zaprzestania stosowania preparatu. Jeżeli wystąpi uporczywy, silny ból brzucha, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu ostrego zapalenia trzustki. W przypadku podejrzenia zapalenia trzustki stosowanie preparatu powinno zostać wstrzymane, a po potwierdzeniu jego wystąpienia nie powinno być kontynuowane.

Stosowanie liraglutydu może być związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia kamicy żółciowej i zapalenia pęcherzyka żółciowego. W razie wystąpienia objawów, takich jak np. ból w nadbrzuszu po stronie prawej, ból kolkowy (może promieniować do pleców i łopatek), ból po tłustych, ciężkostrawnych posiłkach, nudności lub wymioty, biegunka, zaparcia, wzdęcia lub jasne stolce i ciemniejszy mocz, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Konieczna może być hospitalizacja i chirurgiczne usunięcie pęcherzyka żółciowego.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem działań niepożądanych ze strony tarczycy, w tym z powiększeniem tarczycy. Ryzyko zaburzeń jest zwiększone u osób z istniejącymi wcześniej chorobami tarczycy, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu w tej grupie chorych.

W okresie stosowania liraglutydu może wystąpić zwiększenie częstotliwości rytmu serca, w tym uczucie kołatania serca i zaburzenia rytmu serca w spoczynku. Należy regularnie kontrolować częstotliwość rytmu serca a w przypadku utrzymujących się zaburzeń wskazane jest przerwanie stosowania preparatu (po konsultacji z lekarzem).

Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia odwodnienia, w tym zaburzenia czynności nerek i ostrej niewydolności nerek. Należy zapobiegać wystąpieniu odwodnienia związanego z działaniami niepożądanymi ze strony przewodu pokarmowego (wymioty, biegunki).

Jeżeli preparat stosowany jest w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, może wystąpić hipoglikemia. Aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii, konieczne może być zmniejszenie stosowanej dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny; należy przy tym ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

Stosowanie preparatu u młodzieży po 12. roku życia może być związane z wystąpieniem istotnej klinicznie hipoglikemii. Należy dowiedzieć się, jakie objawy mogą świadczyć o wystąpieniu hipoglikemii i jakie działania należy podjąć w przypadku jej wystąpienia.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera mniej niż 23 mg sodu na dawkę, co oznacza, że preparat uznaje się za „wolny od sodu”.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie stwierdzono istotnego wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Należy jednak wziąć pod uwagę, że preparat może powodować wystąpienie hipoglikemii, jeżeli stosowany jest w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną. W przypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, w tym szybkość reakcji może być zaburzona. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Saxenda - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać roztworu do wstrzyknięć (roztwór we wstrzykiwaczu); przeznaczony jest do podawania podskórnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Nie wolno stosować preparatu dożylnie ani domięśniowo. Podawać wyłącznie podskórnie (w udo, brzuch lub ramię). Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, o dowolnej porze, niezależnie od posiłku. Najlepiej stosować w przybliżeniu o tej samej porze dnia. Nie wolno mieszać preparatu z innymi lekami podawanymi we wstrzyknięciach.

Dorośli: początkowo 0,6 mg 1 raz na dobę; po upływie co najmniej 1 tygodnia lekarz może zalecić stopniowe zwiększanie dawki, zwykle o 0,6 mg na dobę w odstępach co najmniej tygodniowych, aż do dawki 3 mg 1 raz na dobę. Dawka podtrzymująca: 3 mg 1 raz na dobę. Nie należy stosować dawek większych niż 3 mg na dobę.

Jeżeli po zwiększeniu dawki, przez kolejne 2 tygodnie preparat jest źle tolerowany, należy skonsultować się z lekarzem, który rozważy zakończenie leczenia.

Należy przerwać leczenie, jeżeli po 12 tygodniach stosowania preparatu w dawce 3 mg na dobę początkowa masa ciała nie uległa zmniejszeniu o co najmniej 5%.

Młodzież po ukończeniu 12.–18. roku życia: dawkę należy stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia dawki 3 mg 1 raz na dobę lub do maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta; lekarz zaleci schemat zwiększania dawkowania (zwykle schemat analogiczny jak u dorosłych). Nie należy stosować dawek większych niż 3 mg na dobę.

Lekarz zaleci przerwanie leczenia, jeżeli po 12 tygodniach stosowania preparatu w dawce 3 mg na dobę lub w maksymalnej dawce tolerowanej przez pacjenta nie nastąpi zmniejszenie wskaźnika BMI o co najmniej 4%.

Specjalne grupy chorych:

Chorzy z cukrzycą typu 2: jeżeli preparat stosowany jest w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii, konieczne może być zmniejszenie stosowanej dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

U chorych z cukrzycą typu 2 nie należy równolegle stosować innych leków aktywujących receptor GLP-1.

Nie ma konieczności dostosowywania dawkowania u chorych w podeszłym wieku (po 65. roku życia). Nie zaleca się stosowania preparatu u osób po 75. roku życia, ze względu na niewystarczające doświadczenie kliniczne.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min), w tym u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek.

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania, należy jednak zachować ostrożność. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu u dzieci do ukończenia 12. roku życia.

Czy można stosować Saxenda - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży oraz u kobiet w okresie karmienia piersią.

Jeżeli w okresie leczenia kobieta zajdzie w ciążę, należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie należy równolegle stosować innych leków aktywujących receptor GLP-1.

Preparat stosowany w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną może zwiększać ryzyko hipoglikemii (w tym ciężkiej hipoglikemii). Lekarz może zalecić odpowiednie zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny oraz regularną kontrolę stężenia glukozy we krwi. Nie wolno zmieniać dawkowania leków bez zalecenia lekarza.

Preparat powoduje niewielkie opóźnienie w opróżnianiu żołądka, co może mieć wpływ na wchłanianie leków przyjmowanych doustnie, jednakże badania interakcji nie wykazały żadnego klinicznie istotnego opóźnienia wchłaniania.

Nie ma konieczności dostosowywania dawki w przypadku równoległego stosowania paracetamolu, atorwastatyny, gryzeofulwiny, digoksyny lub lizynoprylu.

Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny, nie można jednak ich wykluczyć. W przypadku stosowania preparatu u chorych przyjmujących warfarynę lub inne pochodne kumaryny zaleca się częste monitorowanie parametru INR (znormalizowany współczynnik charakteryzujący proces krzepnięcia krwi).

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Saxenda - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Saxenda może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: nudności, biegunka, wymioty i zaparcia. Często: hipoglikemia, ból w nadbrzuszu, dyspepsja, refluks żołądkowo-jelitowy, zapalenie żołądka, nadmierna produkcja gazów, wzdęcia, odbijanie, kamica żółciowa, zmniejszenie apetytu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia smaku, zawroty głowy, bezsenność, astenia, zmęczenie, zwiększona aktywność lipazy i amylazy, reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Niezbyt często: odwodnienie, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, opóźnienie opróżniania żołądka, złe samopoczucie, pokrzywka. Rzadko: reakcje anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy, kołatanie serca, duszność, niedociśnienie tętnicze i wstrząs anafilaktyczny), zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek.

U chorych na cukrzycę typu 2, w przypadku stosowania preparatu w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną, hipoglikemia występuje często (w tym ciężka hipoglikemia). Mogą również wystąpić działania niepożądane związane z tarczycą, takie jak powiększenie tarczycy. Preparat może mieć działanie immunogenne i może powodować wytworzenie przeciwciał przeciwko liraglutydowi, co nie wpływa na zmniejszenie skuteczności działania preparatu.

Inne preparaty na rynku polskim zawierające liraglutyd

Victoza (roztwór do wstrzykiwań)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta