Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana) (opis profesjonalny)

Działanie - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Mechanizm działania
Szczepionka zawierająca żywy atenuowany wirus żółtej gorączki.

Wskazania do stosowania - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Czynne uodpornienie przeciw żółtej gorączce
Czynne uodpornienie przeciw żółtej gorączce osób podróżujących, przejeżdżających lub mieszkających na obszarze endemicznym, osób podróżujących do jakiegokolwiek kraju, w którym przy wjeździe wymagany jest Międzynarodowy Certyfikat Szczepień, osób narażonych na kontakt z potencjalnie zakaźnymi materiałami (np. ze względów zawodowych).

Zgodnie z przepisami dotyczącymi szczepień oraz oficjalnego ich uznania, szczepionki przeciw żółtej gorączce należy podawać w centrum szczepień zatwierdzonym przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), a następnie odnotować ten fakt w Międzynarodowym Świadectwie Szczepień; takie świadectwo jest ważne przez 10 lat licząc od 10. dnia po pierwszym szczepieniu oraz od razu po szczepieniu przypominającym.

Przeciwwskazania stosowania - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Nadwrażliwość na jaja, białka kurze lub którykolwiek składnik preparatu, poważne reakcje nadwrażliwości po poprzedniej dawce którejkolwiek ze szczepionek przeciwko żółtej gorączce, wrodzone lub nabyte niedobory odporności (leczenie immunosupresyjne, chemioterapia, radioterapia, systemowe działanie kortykosteroidów podawanych w dawkach większych niż standardowe miejscowo lub wziewnie), zaburzenia czynności grasicy w wywiadzie (w tym grasiczak, wycięcie grasicy), objawowe zakażenie HIV, nieobjawowe zakażenie HIV, któremu towarzyszą objawy zaburzenia odporności, wiek <6. mż., trwająca obecnie poważna choroba przebiegająca z gorączką.

Choroba neurotypowa (YEL-AND)
Bardzo rzadko po szczepieniu zgłaszano związaną ze szczepieniem chorobę neurotropową (YEL-AND) zakończoną następstwami lub w kilku przypadkach zgonem; ryzyko wydaje się większe u osób po 60. rż., chociaż odnotowano również przypadki tej choroby u osób młodszych oraz na skutek przeniesienia przez matki karmiące piersią na niemowlęta Istnieją rzadkie doniesienia sugerujące, że wirus szczepionki przeciw żółtej gorączce może zostać przeniesiony z matek karmiących piersią, które otrzymały szczepionkę w okresie poporodowym na niemowlę; po przeniesieniu, u niemowląt może wystąpić choroba neurotropowa (YEL-AND) zakończona wyzdrowieniem.

Choroba trzewna (YEL-AVD)
Bardzo rzadko po szczepieniu zgłaszano związaną ze szczepieniem chorobę trzewną (YEL-AVD), przypominającą piorunujące zakażenie dzikim wirusem, zakończoną w 60% zgonem; ryzyko wydaje się większe u osób po 60. rż. (choć zgłaszano przypadki choroby również u osób młodszych), a także u osób z chorobą grasicy.

Przejściowy niedobór odporności
W przypadku wystąpienia przejściowego niedoboru odporności szczepienie należy odroczyć do czasu poprawy funkcji immunologicznych; u pacjentów leczonych systemowymi dawkami kortykosteroidów przez 14 dni lub dłużej wskazane jest odroczenie szczepienia co najmniej o 1 mies. po zakończeniu leczenia.

Bezobjawowe zakażenie HIV
W przypadku osób z bezobjawowym zakażeniem HIV bez oznak upośledzenia odporności, które nie mogą uniknąć podróży na obszary endemiczne, z powodu braku wystarczających danych do określenia parametrów immunologicznych określających bezpieczeństwo i skuteczność szczepienia, należy rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści, biorąc pod uwagę dostępne zalecenia. Dzieci urodzone przez matki nosicielki HIV mogą być szczepione od 6. mż., jeżeli potwierdzono, że nie są zakażone wirusem HIV; dzieci zakażone HIV w wieku >6. mż. potencjalnie wymagające szczepienia należy skierować do specjalistycznego zespołu pediatrycznego w celu określenia wskazań.

Dzieci
Dzieci w wieku 6.–9. mż. powinny być szczepione tylko w wyjątkowych sytuacjach (np. podczas dużych epidemii) oraz na podstawie aktualnych oficjalnych zaleceń.

Osoby po 60. rż.
Wydaje się, że niektóre ciężkie i zagrażające życiu działania niepożądane występują częściej u osób po 60. rż., dlatego szczepionkę należy podawać jedynie osobom szczególnie narażonym na zachorowanie.

Droga podania
Podanie i.m. może być przyczyną krwiaka w miejscu wstrzyknięcia, dlatego leku nie należy podawać i.m. osobom z zaburzeniami krzepnięcia (np. hemofilia, małopłytkowość) ani w trakcie leczenia przeciwzakrzepowego; w takich przypadkach należy stosować drogę podania s.c.

Dodatkowe składniki preparatu
Nie podawać osobom z dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Interakcje - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Niezgodności
Szczepionki nie mieszać w jednej strzykawce z innymi lekami.

Leki immunosupresyjne
Szczepionki nie należy podawać osobom stosującym leki immunosupresyjne (np. leki cytostatyczne, kortykosteroidy o działaniu ogólnoustrojowym, większe niż zwykle stosowane dawki miejscowych lub wziewnych kortykosteroidów).

Inne szczepionki
W przypadku konieczności podawania równocześnie innej szczepionki (szczepionek) należy je podać w oddzielne miejsca ciała, najlepiej w inną kończynę. Można ją podać równocześnie ze szczepionkami przeciw WZW A (inaktywowaną), odrze lub durowi brzusznemu z antygenem Vi.

Działania niepożądane - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Bardzo często: reakcje miejscowe (ból, zaczerwienienie, krwiak, stwardnienie, obrzęk), ból głowy.

Często: nudności, biegunka, wymioty, ból mięśni, gorączka, osłabienie.

Niezbyt często: ból brzucha, ból stawów.

Występowały również: powiększenie węzłów chłonnych, anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy, choroba neutropowa (YEL-AND, mogąca objawiać się wysoką gorączką z bólem głowy, bólem mięśni i obniżeniem ciśnienia tętniczego a także możliwymi: dezorientacją, ospałością, zapaleniem mózgu, encefalopatią lub zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych), drgawki, zespół Guillaina i Barrégo, ogniskowe deficyty neurologiczne, wysypka, pokrzywka, choroba trzewna (YEL-AVD, mogąca objawiać się: gorączką, zmęczeniem, bólem mięśni i głowy, niedociśnieniem, a także możliwymi: kwasicą metaboliczną, rozpadem komórek mięśni i wątroby, limfopenią i małopłytkowością, niewydolnością nerek, niewydolnością oddechową).

Ciąża i laktacja - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Kategoria C. Szczepienie zaleca się jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności.

W związku z możliwym ryzykiem przeniesienia szczepu wirusa szczepionkowego z matek karmiących piersią na niemowlęta, szczepionki nie należy podawać kobietom karmiącym piersią, chyba że jest to wyraźnie wymagane, np. podczas kontroli epidemii oraz po ocenie stosunku ryzyka do korzyści.

Dawkowanie - Szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)

Dorośli i dzieci od 9. mż. 1 dawka 0,5 ml szczepionki. W wyjątkowych przypadkach można podać taką samą dawkę dzieciom w wieku 6.–9. mż. Szczepionkę należy podać co najmniej 10 dni przed przybyciem do obszaru endemicznego. U osób uznawanych za narażone na ekspozycję zaleca się stosowanie dawki przypominającej co 10 lat.

Zaleca się podawanie szczepionki s.c. Można ją również podawać i.m., jeżeli jest to zgodne z odpowiednimi oficjalnymi zaleceniami; u niemowląt i małych dzieci (do 2. rż.) podaje się ją wówczas w przednioboczną część uda, u starszych dzieci i osób dorosłych – w m. naramienny.

Preparaty na rynku polskim zawierające szczepionka przeciw żółtej gorączce (żywa, atenuowana)