medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Progestagen otrzymywany syntetycznie, wykazujący wielokierunkowe działanie podobne do naturalnego progesteronu. Działa 10–30 razy silniej niż podawany doustnie progesteron. Nie wywołuje efektów androgenizacji ani wirylizacji, nie hamuje owulacji i nie zwiększa podstawowej temperatury ciała.
Farmakokinetyka
Wchłania się szybko po podaniu p.o., szybko osiąga stężenie lecznicze w surowicy, tmax leku macierzystego i jego głównego metabolitu wynosi 0,5–2,5 h. Ulega biotransformacji w wątrobie. Zidentyfikowano 43 metabolity, z czego najważniejszy jest 20 α-dihydrodydrogesteron (DHD). Wydalanie odbywa się przez nerki; lek i jego metabolity wydalane są całkowicie z ustroju w ciągu 72 h (63% dawki w postaci metabolitów). t1/2 dla dydrogesteronu wynosi 5–7 h, a dla DHD – 14–17 h.
Stany związane z niedoborem progesteronu
Niepłodność związana z niedomogą lutealną, poronienie zagrażające lub nawykowe, zaburzenia miesiączkowania, endometrioza, wtórny brak miesiączki, nieregularne cykle, czynnościowe krwawienia maciczne, potwierdzony niedobór endogennego progesteronu. W skojarzeniu z estrogenami w hormonalnej terapii zastępczej.
Nieprawidłowe krwawienie maciczne o niewyjaśnionej etiologii, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (nowotwory wątroby, zespół Dubina i Johnsona, zespół Rotora), nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, nasilony świąd, żółtaczka zastoinowa, opryszczka ciężarnych, porfiria lub otoskleroza w wyniku podania hormonów płciowych.
Kontrola przebiegu leczenia
Pacjentki stosujące leki hormonalne muszą być poddawane badaniu lekarskiemu i ginekologicznemu nie rzadziej niż co 1 rok.
Krwawienia maciczne
W przypadku pojawienia się niewyjaśnionych krwawień macicznych należy przeprowadzić dokładną diagnostykę.
Konieczność przerwania leczenia
Należy przerwać leczenie, jeżeli podczas stosowania preparatów złożonych zawierających dydrogesteron i estrogen, wystąpią: upośledzenie czynności wątroby, objawy choroby zakrzepowo-zatorowej lub nagły wzrost ciśnienia krwi.
Nie są znane przypadki interakcji z innymi lekami.
W nielicznych przypadkach krwawienia międzymiesiączkowe, ponadto: plamienia, zmiana objętości krwi traconej przy menstruacjach. Ból głowy, także typu migrenowego. Także nudności, wymioty, wzdęcia, rzadko zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka, świąd, alergiczne reakcje skórne, osutka.
Przedawkowanie
Brak doniesień dotyczących przedawkowania.
Nie wykazano szkodliwości dydrogesteronu stosowanego w czasie ciąży. Nie podawać w ciąży preparatów złożonych stosowanych w HTZ.
Nie stosować w okresie karmienia piersią.
Niepłodnośćzwiązana z niedomogą lutealną: 10 mg/d od 14. do 25. dnia cyklu; leczenie prowadzić przynajmniej przez 6 kolejnych cykli; przez pierwsze miesiące ciąży zaleca się dawki jak w poronieniu nawykowym.
Poronienie zagrażające: 40 mg w 1 dawce, następnie co 8 h 10 mg; w przypadku utrzymywania się lub nawracania objawów zwiększyć dawkę o 10 mg co 8 h do ustąpienia objawów.
Poronienie nawykowe: należy rozpocząć leczenie możliwie najwcześniej (najlepiej jeszcze przed zapłodnieniem), dawka wynosi 10 mg 2 ×/d i należy ją podawać od 11. do 25. dnia cyklu, a po zapłodnieniu 10 mg 2 ×/d w sposób ciągły do 20. tyg. ciąży i następnie stopniowo zmniejszać.
Zaburzenia miesiączkowania, bolesne miesiączkowanie: 10 mg 2 ×/d od 5. do 25. dnia cyklu.
Zespół napięcia przedmiesiączkowego: 10 mg 2 ×/d od 11. do 25. dnia cyklu.
Wtórny brak miesiączki: w skojarzeniu z estrogenem podawanym od 1. do 25. dniu cyklu dołącza się 10 mg dydrogesteronu 2 ×/d od 11. do 25. dniu cyklu.
Endometrioza: 10 mg 2–3 ×/d od 5. do 25. dnia cyklu albo bez przerw.
Nieregularne cykle miesiączkowe: 10 mg 2 ×/d od 11. do 25. dnia cyklu.
Czynnościowe krwawienia z dróg rodnych: w celu zatrzymania krwawienia 10 mg 2 ×/d przez 5–7 kolejnych dni; zapobiegawczo 10 mg 2 ×/d od 11. do 25. dnia cyklu.
W HTZ: w skojarzeniu z estrogenem podawanym cyklicznie 10 mg 1 ×/d przez ostatnich 12–14 dni cyklu; w skojarzeniu z estrogenem podawanym w sposób ciągły 10 mg 1 ×/d przez 14 kolejnych dni w cyklu 28-dniowym lub w sposób ciągły. W przypadku stwierdzenia niewystarczającej reakcji na podstawie biopsji lub badań ultradźwiękowych błony śluzowej macicy podawać dydrogesteron w dawce 20 mg.
Skuteczność progestagenów w leczeniu niewydolności lutealnej i zagrażających lub nawykowych poronień jest niewyjaśniona.
Poronienie
Podczas stosowania dydrogesteronu u kobiet z poronieniem nawykowym lub zagrażającym należy najpierw ocenić żywotność płodu, a następnie w trakcie leczenia monitorować stan płodu.
Menopauza
Leczenie dydrogesteronem u kobiet w wieku okołomenopauzalnym może maskować początek menopauzy.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
