Enfuwirtyd (opis profesjonalny)

Działanie - Enfuwirtyd

Mechanizm działania
Lek przeciwwirusowy z grupy inhibitorów fuzji. Enfuwirtyd jest inhibitorem strukturalnego przekształcania glikoproteiny 41 (gp-41) wirusa HIV-1 i działa przez swoiste pozakomórkowe wiązanie tego białka wirusowego. W rezultacie blokuje fuzję między wirusem i komórką docelową, zapobiegając wniknięciu wirusowego RNA do wnętrza komórki docelowej. Enfuwirtyd wykazuje działanie addycyjne lub synergistyczne w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi.

Farmakokinetyka
Po podaniu s.c. dostępność biologiczna leku wynosi ok. 84,3% +/- 15,5%. Enfuwirtyd w 92% wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami, w mniejszym odsetku z kwaśną glikoproteiną α1. Oczekuje się, że jako peptyd enfuwirtyd ulega rozkładowi do aminokwasów, które następnie zostają ponownie wykorzystane w puli organizmu. t_1/2 wynosi ok. 3,8 h. Klirens enfuwirtydu u kobiet jest o 20% mniejszy niż u mężczyzn. Klirens zwiększa się niezależnie od płci wraz ze zwiększeniem masy ciała; nie ma to jednak znaczenia klinicznego i nie powoduje konieczności zmiany dawkowania.

Wskazania do stosowania - Enfuwirtyd

Leczenie zakażeń HIV-1
Leczenie skojarzone z innymi lekami przeciwretrowirusowymi chorych zakażonych wirusem HIV-1, u których dotychczas stosowane leczenie obejmujące co najmniej jeden preparat z następujących grup leków: inhibitorów proteazy, nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy, nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy zakończyło się niepowodzeniem lub wiązało się z nietolerancją wcześniej stosowanych schematów leczenia.

Przeciwwskazania stosowania - Enfuwirtyd

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Osoby po 65. rż., dzieci do 6. rż.
Nie ma doświadczeń związanych ze stosowaniem leku u chorych po 65. rż. oraz u dzieci do 6. rż.

Zakażenia bakteryjne
Ze względu na zwiększoną częstość występowania niektórych zakażeń bakteryjnych, zwłaszcza zapalenia płuc, chorych leczonych enfuwirtydem należy szczegółowo oceniać pod kątem rozwoju tego powikłania.

Nadwrażliwość
U chorych, u których rozwinęły się objawy nadwrażliwości na enfuwirtyd, należy przerwać leczenie.

Osoby niezakażone HIV-1
Podawanie leku osobom niezakażonym wirusem HIV-1 może indukować powstawanie przeciwciał przeciwko enfuwirtydowi wykazujących krzyżową reakcję z glikoproteiną 41 (gp-41) HIV; skutkiem tego może być fałszywie dodatni wynik testu ELISA z przeciwciałami anty-HIV.

Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek
Nie prowadzono doświadczeń dotyczących stosowania u chorych z zaburzeniami czynności wątroby, zwłaszcza chorych na WZW typu B lub C oraz ograniczone doświadczenie u chorych z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek, w tym chorych poddawanych hemodializie, dlatego w tych grupach należy zachować szczególną ostrożność.

Zespół reaktywacji immunologicznej
Pacjentów poddawanych złożonej terapii przeciwretrowirusowej (CART), zwłaszcza w pierwszych tygodniach lub miesiącach, należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów zespołu reaktywacji immunologicznej.

Interakcje - Enfuwirtyd

Leki metabolizowane przez izoenzymy cytochromu P-450
Nie należy oczekiwać znaczących interakcji farmakokinetycznych z lekami metabolizowanymi przez izoenzymy cytochromu P-450. Enfuwirtyd nie hamuje metabolizmu substratów izoenzymów CYP3A4 (dapson), CYP2D6 (debryzochina), CYP1A2 (kofeina), CYP2C19 (mefenytoina), CYP2E1 (chlorzoksazon).

Rytonawir, sakwinawir, ryfampicyna
Równoległe stosowanie rytonawiru lub sakwinawiru w skojarzeniu z dawką przypominającą rytonawiru lub ryfampicyny nie wpływało na farmakokinetykę enfuwirtydu.

Działania niepożądane - Enfuwirtyd

Najczęściej reakcje w miejscu wstrzyknięcia: ból i dyskomfort, rumień, stwardnienie, guzki i torbiele, świąd, wybroczyny.

Bardzo często: neuropatia obwodowa, zmniejszenie masy ciała.

Często: zapalenie zatok obocznych nosa, brodawczaki skóry, grypa, zapalenie płuc, zakażenie ucha, limfadenopatia, zmniejszenie łaknienia, anoreksja, hipertiglicerydemia, cukrzyca, niepokój, koszmary senne, rozdrażnienie, hipoestezja, zaburzenia uwagi, drżenie, zapalenie spojówek, zawroty głowy, nieżyt nosa, zapalenie trzustki, refluks żołądkowo-przełykowy, suchość skóry, wyprysk łojotokowy, rumień, trądzik, ból mięśni, kamica nerkowa, objawy grypopodobne, osłabienie, krwiomocz, zwiększenie stężenia triglicerydów.

Niekiedy reakcje nadwrażliwości. U chorych zakażonych HIV z ciężkim niedoborem immunologicznym w czasie rozpoczynania złożonej terapii przeciwretrowirusowej może wystąpić reakcja na niewywołujące objawów lub śladowe patogeny oportunistyczne. U pacjentów z czynnikami ryzyka, z zaawansowaną chorobą wywołaną przez HIV, długotrwale poddawanych CART zgłaszano przypadki martwicy kości. Zwiększenie aktywności ALT, kinazy fosfokreatynowej, eozynofilia, zmniejszenie stężenia hemoglobiny.

Przedawkowanie
Nie opisano przypadków przedawkowania. Brak swoistego antidotum, leczenie objawowe.

Ciąża i laktacja - Enfuwirtyd

Kategoria B. Enfuwirtyd może być stosowany w ciąży jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu.

Kobiety zakażone wirusem HIV nie powinny karmić piersią ze względu na możliwość zakażenia dziecka wirusem HIV.

Dawkowanie - Enfuwirtyd

Leczenie powinien rozpoczynać lekarz doświadczony w terapii zakażeń HIV.

Wyłącznie s.c. Dorośli i młodzież po 16. rż.: 90 mg 2 ×/d we wstrzyknięciach w górną część ramienia, przednią powierzchnię uda lub w brzuch.

Dzieci po 6. rż. i młodzież do 16. rż. Dawka zależy od masy ciała: 11–15,5 kg mc. – 27 mg 2 ×/d; 15,6–20 kg mc. – 36 mg 2 ×/d; 20,1–24,5 kg mc. – 45 mg 2 ×/d; 24,6–29 kg mc. – 54 mg 2 ×/d; 29,1–33,5 kg mc. – 63 mg 2 ×/d; 33,6–38 kg mc. – 72 mg 2 ×/d; 38,1–42,5 kg mc. – 81 mg 2 ×/d; ≥42,6 kg mc. – 90 mg 2 ×/d.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób z zaburzeniami czynności nerek, w tym poddawanych hemodializie. Nie ma danych pozwalających na określenie dawkowania u osób z upośledzoną czynnością wątroby.

Uwagi dla Enfuwirtyd

Brak zapobiegania ryzyku zakażenia HIV innych osób
Należy poinformować chorego, że nie wykazano, by obecnie dostępne leczenie przeciwretrowirusowe zapobiegało ryzyku zakażenia HIV innych osób poprzez krew lub kontakty seksualne, dlatego nadal należy stosować właściwe środki zabezpieczające.

Nie stwierdzono, by enfuwirtyd upośledzał zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu, należy jednak brać pod uwagę profil działań niepożądanych leku.

Warunki przechowywania
Po przygotowaniu w warunkach aseptycznych roztwór można przechowywać w temp. 2–8°C przez 24 h.

Przeczytaj też artykuły

• Zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS)

Preparaty na rynku polskim zawierające enfuwirtyd