Pozakonazol

Pozakonazol – to syntetyczny azolowy lek przeciwgrzybiczy z grupy pochodnych triazolu. Mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu enzymu odpowiedzialnego za biosyntezę ergosterolu, jednego ze składników budujących błonę komórkową grzyba. Prowadzi to do zwiększenia przepuszczalności błony komórkowej, zaniku jej funkcji ochronnych, zahamowania wzrostu i w konsekwencji obumarcia grzyba.
Aby lek przeciwgrzybiczy zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia grzyba, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany grzyb jest wrażliwy na antybiotyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na lek. Oporność na działanie azolowych leków przeciwgrzybiczych może być związana z mutacją genu kodującego enzym, na który działają te leki, powodującą zmniejszenie powinowactwa enzymu do leku.
W przypadku równoczesnego przyjmowania leków takich jak antagoniści receptora H₂ i inhibitory pompy protonowej może dochodzić do zmniejszenia stężenia pozakonazolu we krwi w wyniku zmniejszonego wchłaniania leku, prawdopodobnie w następstwie zmniejszenia wydzielania soku żołądkowego.
Pozakonazol w postaci doustnej stosuje się w leczeniu zakażeń grzybiczych, takich jak: inwazyjna aspergiloza oporna na amfoterycynę B czy itrakonazol lub jeśli pacjent nie toleruje tych leków; fuzarioza oporna na amfoterycynę B bądź w przypadku nietolerowania amfoterycyny B; chromoblastomikoza i grzybniak oporne na itrakonazol lub w przypadku nietolerowania itrakonazolu; kokcydioidomikoza oporna na amfoterycynę B, itrakonazol czy flukonazol albo jeśli pacjent nie toleruje tych leków; kandydoza jamy ustnej i gardła, jako leczenie pierwszego rzutu u pacjentów z ciężką postacią choroby lub u pacjentów z upośledzoną odpornością, u których przewiduje się słabą odpowiedź na leczenie miejscowe. Ponadto lek stosuje się w zapobieganiu inwazyjnym zakażeniom grzybiczym u następujących grup pacjentów: z ostrą białaczką szpikową lub zespołem mielodysplastycznym otrzymujących chemioterapię mogącą powodować długotrwałą neutropenię i u których występuje duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych; po przeszczepieniu szpiku, otrzymujących duże dawki leków immunosupresyjnych z powodu choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi i u których występuje duże ryzyko rozwoju inwazyjnych zakażeń grzybiczych.
Po podaniu doustnym z posiłkiem pozakonazol maksymalne stężenie we krwi osiąga po ok. 3 h. Ze względu na lepsze wchłanianie, zaleca się przyjmowanie leku w trakcie posiłku lub z preparatem odżywczym. Większość podanej dawki leku nie ulega metabolizmowi. Biologiczny okres półtrwania wynosi średnio 35 h. Wydalanie następuje głównie z kałem, w postaci niezmienionej. Metabolity wydalone z moczem i kałem stanowią ok. 17% dawki.

Preparaty na rynku polskim zawierające pozakonazol