medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Rekombinowane, humanizowane przeciwciało monoklonalne IgG1 wytwarzane z zastosowaniem rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego. Wiąże się z zewnątrzkomórkową domeną dimeryzacji (subdomena II) białka receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 (HER2). W konsekwencji blokuje zależną od ligandu heterodimeryzację HER2 z innymi receptorami rodziny HER, w tym EGFR, HER3 i HER4. Powyższe prowadzi do hamowania sygnalizacji wewnątrzkomórkowej inicjowanej przez ligand za pomocą dwóch głównych szlaków sygnałowych: kinazy aktywowanej mitogenami (MAP) i kinazy 3-fosfatydyloinozytolu, co może powodować odpowiednio zatrzymanie wzrostu komórek i apoptozę. Pertuzumab pośredniczy w cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał (ADCC). Stosowanie leku w skojarzeniu z trastuzumabem istotnie zwiększa aktywność przeciwnowotworową w modelach ksenoprzeszczepu z nadmierną ekspresją HER2. Przeciwciała są usuwane głównie w wyniku rozpadu.
Farmakokinetyka
Mediana t1/2 wynosi 18 dni. Lek wykazuje farmakokinetykę liniową.
Rak piersi we wczesnym stadium
Leczenie neoadiuwantowe w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią dorosłych pacjentów chorych na raka piersi HER2-dodatniego, miejscowo zaawansowanego, zapalnego lub we wczesnym stadium z dużym ryzykiem nawrotu.
Leczenie adiuwantowe w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią dorosłych pacjentów chorych na raka piersi HER2-dodatniego we wczesnym stadium z dużym ryzykiem nawrotu.
Rak piersi z przerzutami
Leczenie skojarzone z trastuzumabem i docetakselem dorosłych pacjentów chorych na raka piersi HER2-dodatniego z przerzutami lub z nieresekcyjną wznową miejscową, którzy nie byli leczeni wcześniej za pomocą terapii przeciw-HER2 lub chemioterapii choroby przerzutowej.
Lek można stosować tylko u pacjentów z HER2-dodatnim statusem guza, określonym jako wynik 3+ w przypadku metody immunohistochemicznej i/lub wskaźnik ≥2,0 w przypadku hybrydyzacji in situ, oznaczonym za pomocą zwalidowanego testu.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.
Zmniejszenie LVEF
Zgłaszano przypadki zmniejszenia LVEF po zastosowaniu leków blokujących aktywność HER2, w tym pertuzumabu. Ryzyko zmniejszenia LVEF może być większe u osób, które były wcześniej leczone antracyklinami lub radioterapią klatki piersiowej. W badaniu rejestracyjnym stosowanie pertuzumabu w skojarzeniu z trastuzumabem i docetakselem nie wiązało się z częstszym występowaniem objawowego zaburzenia czynności skurczowej lewej komory lub zmniejszeniem LVEF, w porównaniu ze stosowaniem placebo, trastuzumabu i docetakselu. Leku nie badano u pacjentów, u których: przed leczeniem wartość LVEF wynosiła ≤50%, wcześniej występowała zastoinowa niewydolność serca, wartość LVEF uległa zmniejszeniu <50% w trakcie wcześniejszej adiuwantowej terapii trastuzumabem lub miały miejsce stany mogące zaburzyć czynność lewej komory, takie jak niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, niedawno przebyty zawał serca, poważne, wymagające leczenia zaburzenia rytmu serca lub narastająca wcześniejsza ekspozycja na antracyklinę >360 mg/m2 doksorubicyny lub jej odpowiednik. Należy oceniać LVEF przed rozpoczęciem leczenia i co 3 cykle w trakcie leczenia, aby się upewnić, czy wartość LVEF mieści się w zakresie wartości prawidłowych.
Reakcje na wlew
Zaleca się ścisłą obserwację pacjenta w trakcie pierwszego wlewu i przez 60 min po nim oraz w trakcie kolejnych wlewów i przez 30–60 min po nich. W razie pojawienia się reakcji na wlew, można zmniejszyć szybkość jego podawania lub go przerwać; wlew można wznowić po ustąpieniu objawów. W razie wystąpienia reakcji 4. stopnia wg CTCAE, skurczu oskrzeli lub zespołu ostrej niewydolności oddechowej, należy natychmiast przerwać wlew.
Gorączka neutropeniczna
U pacjentów leczonych pertuzumabem, trastuzumabem i docetakselem istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia gorączki neutropenicznej, w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, trastuzumab i docetaksel, zwłaszcza podczas pierwszych 3 cyklów leczenia; większa częstość występowania gorączki neutropenicznej u osób leczonych pertuzumabem może być związana z większą częstością występowania zmian zapalnych błony śluzowej i biegunki u tych pacjentów. W badaniu rejestracyjnym nie zgłaszano przypadków gorączki neutropenicznej po przerwaniu podawania docetakselu.
Osoby w podeszłym wieku
Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania i skuteczności pertuzumabu u pacjentów ≥ 65. rż. są ograniczone; nie zaobserwowano istotnych różnic w bezpieczeństwie i skuteczności leku stosowanego u osób 65.–75. rż. w porównaniu z osobami dorosłymi <65. rż.; nie ma konieczności dostosowania dawki u osób ≥65. rż. Dane dotyczące stosowania u osób >75. rż. są bardzo ograniczone.
Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek
Brak badań dotyczących stosowania u osób z zaburzeniami czynności wątroby. Brak zaleceń dotyczących stosowania u osób z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, ze względu na ograniczone dane.
Osoby do 18. rż.
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności leku u osób <18. rż. Nie ma znaczącej klinicznej potrzeby stosowania leku u dzieci i młodzieży w leczeniu raka piersi z przerzutami.
Docetaksel, gemcytabina, erlotynib, kapecytabina
Nie wykazano interakcji pertuzumabu z trastuzumabem i docetakselem, jak również z gemcytabiną, erlotynibem i kapecytabiną.
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosogardła, gorączka neutropeniczna, neutropenia, leukopenia, niedokrwistość, nadwrażliwość/reakcja anafilaktyczna, reakcja związania z wlewem/zespół uwalniania cytokin, zmniejszenie apetytu, bezsenność, neuropatia obwodowa, czuciowa neuropatia obwodowa, bóle i zawroty głowy, zaburzenia smaku, zwiększone łzawienie, duszność, kaszel, biegunka, wymioty, zapalenie jamy ustnej, nudności, zaparcia, niestrawność, łysienie, wysypka, choroby paznokci, świąd, suchość skóry, ból mięśni, ból stawów, zapalenie błon śluzowych, ból, obrzęk, gorączka, zmęczenie, astenia.
Często: zapalenie wałów paznokciowych, zaburzenie czynności lewej komory (w tym zastoinowa niewydolność serca), wysięk opłucnowy, dreszcze.
Niezbyt często śródmiąższowa choroba płuc.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania pacjentów należy uważnie obserwować w celu wykrycia objawów działań niepożądanych i wdrożyć leczenie objawowe.
Dane dotyczące stosowania u kobiet w ciąży są ograniczone. Nie zaleca się stosowania leku u kobiet w ciąży oraz kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji podczas leczenia oraz przez 6 mies. po jego zakończeniu.
Ze względu na to, że ludzka IgG przenika do pokarmu kobiecego, a ryzyko jej wchłaniania i negatywnego wpływu na niemowlę jest nieznane, należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać leczenie pertuzumabem.
I.v., we wlewie trwającym 60 min w przypadku dawki początkowej oraz 30–60 min w przypadku kolejnych dawek (skrócenie czasu podawania wlewu zależy od tolerancji poprzedniej dawki).
Zalecana początkowa dawka nasycająca wynosi 840 mg, następnie co 3 tyg. dawka podtrzymująca 420 mg. Szczegółowe informacje dotyczące dawkowania trastuzumabu, docetakselu i innych chemioterapii – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Rak piersi z przerzutami
Leczenie należy prowadzić do wystąpienia progresji choroby lub niepoddającej się leczeniu toksyczności.
Rak piersi we wczesnym stadium
W leczeniu neoadiuwantowym raka piersi podawać 3–6 cykli w skojarzeniu z trastuzumabem i chemioterapią jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi. W leczeniu adiuwantowym podawać w skojarzeniu z trastuzumabem przez 1 rok (do 18 cykli lub do nawrotu choroby, bądź do wystąpienia toksyczności niepoddającej się leczeniu) jako część pełnego schematu leczenia wczesnego raka piersi oraz niezależnie od czasu leczenia chirurgicznego. Leczenie powinno obejmować standardową chemioterapię opartą na antracyklinach i/lub taksanach. Podawanie leku w skojarzeniu z trastuzumabem należy rozpocząć w 1. dniu 1. cyklu zawierającego taksan i kontynuować nawet po zakończeniu chemioterapii.
Pominięcie dawki lub opóźnienie jej podania
Jeśli przerwa między dwoma kolejnymi dawkami wynosi <6 tyg., należy jak najszybciej podać dawkę 420 mg, niezależnie od następnej planowej dawki, natomiast jeśli przerwa ta wynosi ≥6 tyg., należy postępować jak przy rozpoczynaniu leczenia.
Zmiana dawki
Nie zaleca się zmniejszania dawek pertuzumabu ani trastuzumabu. Leczenie można kontynuować w okresie odwracalnego zahamowania czynności szpiku, wywołanego przez chemioterapię, jednak w tym czasie należy uważnie obserwować pacjentów w celu wykrycia ewentualnych powikłań związanych z występowaniem neutropenii. Informacje dotyczące modyfikacji dawkowania docetakselu i innych chemioterapii – patrz: zarejestrowane materiały producenta danego leku. W przypadku przerwania leczenia trastuzumabem, należy również przerwać podawanie pertuzumabu, natomiast w razie przerwania leczenia docetakselem można kontynuować podawanie pertuzumabu i trastuzumabu do czasu progresji choroby lub wystąpienia niepoddającej się leczeniu toksyczności.
Zaburzenia czynności lewej komory
Pertuzumab i trastuzumab należy odstawić na co najmniej 3 tyg. w przypadku występowania jakichkolwiek objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na zastoinową niewydolność serca (w przypadku potwierdzenia objawowej niewydolności serca podawanie pertuzumabu należy przerwać. U pacjentów z rakiem piersi z przerzutami frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) przed rozpoczęciem leczenia powinna wynosić ≥50%; podawanie pertuzumabu i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku gdy: (1) LVEF zmniejszy się <40%; (3) wartość LVEF wynosząca 40–45% jest związana ze zmniejszeniem się o ≥10% wartości wyjściowej; leczenie pertuzumabem i trastuzumabem można wznowić, jeśli wartość LVEF wyniesie >45% lub powróci do wartości 40–45% związanej ze zmniejszeniem o <10% wartości wyjściowej. U pacjentów z rakiem piersi we wczesnym stadium LVEF przed rozpoczęciem leczenia powinna wynosić ≥ 55% (>50% po zakończeniu podawania antracyklin, jeśli wchodzą w skład chemioterapii); podawanie pertuzumabu i trastuzumabu należy wstrzymać na co najmniej 3 tyg. w przypadku zmniejszenia LVEF do wartości <50% związanej ze zmniejszeniem o ≥10% wartości wyjściowej; leczenie pertuzumabem i trastuzumabem można wznowić, jeśli wartość LVEF powróci do ≥50% lub do różnicy wynoszącej <10% poniżej wartości wyjściowej.
Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób po 65. rż. Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania leku u osób po 75. rż.
Zaburzenia czynności nerek lub wątroby
Nie ma konieczności dostosowania dawki u chorych z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Brak zaleceń dotyczących stosowania w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek. Ze względu na brak badań dotyczących stosowania u osób z zaburzeniami czynności wątroby, nie jest możliwe określenie zalecanego dawkowania.
Chorzy, u których wystąpiły działania niepożądane związane z wlewem i.v., nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych do czasu ustąpienia objawów.
Warunki przechowywania
Przechowywać w temp. 2–8°C; nie zamrażać.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
