medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Woretygen neparwowek jest wektorem transferu genów, który wykorzystuje kapsyd wirusa zależnego od adenowirusów o serotypie 2 (AAV2), jako nośnik cDNA ludzkiego białka nabłonka barwnikowego siatkówki o masie 65 kDa (hRPE65) do siatkówki. Woretygen neparwowek jest otrzymywany z występujących w naturze AAV z zastosowaniem technik rekombinacji DNA.
RPE65 znajduje się w komórkach nabłonka barwnikowego siatkówki i przekształca all-trans-retinol w 11-cis-retinol, który następnie tworzy chromofor, 11-cis-retinal, podczas cyklu widzenia (retinoidowego). Te etapy mają krytyczne znaczenie dla biologicznej konwersji fotonu światła w sygnał elektryczny w obrębie siatkówki. Mutacje genu RPE65 prowadzą do zmniejszonej aktywności lub braku aktywności izomerazy RPE65 all-trans-retinylowej, blokując cykl widzenia i skutkując utratą wzroku. Wraz z upływem czasu akumulacja toksycznych prekursorów prowadzi do obumierania komórek nabłonka barwnikowego siatkówki, a w konsekwencji do postępującego obumierania fotoreceptorów. Osoby z dystrofią siatkówki spowodowaną przez bialleliczne mutacje genu RPE65 przejawiają utratę wzroku, w tym pogorszenie parametrów widzenia, takich jak ostrość wzroku i pole widzenia, które często występuje w dzieciństwie lub okresie dorastania; utrata wzroku postępuje aż do ostatecznej całkowitej utraty wzroku.
Wstrzyknięcie woretygenu neparwowek do przestrzeni podsiatkówkowej skutkuje transdukcją cDNA kodującego prawidłowe ludzkie białko RPE65 do komórek nabłonka barwnikowego w siatkówce (uzupełniająca terapia genowa), zapewniając możliwość przywrócenia cyklu widzenia.
Farmakokinetyka
W badaniu dystrybucji leku największe stężenie sekwencji wektora DNA wykryto w płynach wewnątrzgałkowych (płyn w komorze przedniej i ciele szklistym) w oczach, do których wstrzyknięto wektor. Małe stężenia sekwencji DNA wektora wykryto w nerwie wzrokowym oczu, do których wstrzyknięto wektor, skrzyżowaniu wzrokowym, śledzionie i wątrobie, oraz sporadycznie w żołądku i węzłach chłonnych. U jednego z badanych zwierząt sekwencje DNA wektora wykryto w okrężnicy, dwunastnicy i tchawicy. Sekwencji DNA wektora nie wykryto w gonadach.
Woretygen neparwowek prawdopodobnie jest wychwytywany przez komórki za pośrednictwem receptorów proteoglikanu siarczanu heparyny i rozkładany przez białka endogenne i szlaki kataboliczne DNA.
U 48% uczestników badania klinicznego III fazy wektor DNA wykryto we łzach i nielicznych próbkach surowicy.
Ponieważ lek jest wstrzykiwany bezpośrednio do oka, nie należy spodziewać się, że czynność wątroby i nerek, polimorfizm cytochromu P-450 oraz wiek maja wpływ na skuteczność kliniczną lub bezpieczeństwo stosowania.
Leczenie dorosłych oraz dzieci i młodzieży z utratą wzroku z powodu dziedzicznej dystrofii siatkówki spowodowanej przez potwierdzone bialleliczne mutacje genu RPE65 oraz u których zachowała się wystarczająca liczba żywych komórek siatkówki.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, zakażenie wewnątrz gałki ocznej lub zakażenie okołogałkowe, czynne zapalenie wewnątrzgałkowe.
Identyfikowalność
W celu poprawienia identyfikowalności leków biologicznych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego preparatu.
Aseptyka
Przygotowując i podając preparat należy zawsze przestrzegać zasad aseptyki.
Zapalenie struktur oka (w tym zapalenie wnętrza gałki ocznej), przedarcie siatkówki i odwarstwienie siatkówki
Należy poinstruować pacjentów, aby bezzwłocznie zgłaszali wszystkie objawy mogące sugerować zapalenie wnętrza gałki ocznej lub odwarstwienie siatkówki; należy wdrożyć odpowiednie leczenie.
Ciśnienie śródgałkowe
Należy monitorować ciśnienie śródgałkowe przed podaniem leku i po jego podaniu, a w razie konieczności wdrożyć odpowiednie leczenie.
Należy pouczyć pacjentów, aby unikali podróży samolotowych lub innych podróży na dużej wysokości do czasu, gdy pęcherzyk powietrza, który powstał w wyniku podania preparatu rozproszy się całkowicie w oku, co może trwać do 1 tyg. lub dłużej. Rozproszenie pęcherzyka należy zweryfikować w badaniu okulistycznym. Szybkie zwiększenie wysokości w czasie, gdy pęcherzyk powietrza jest nadal obecny może powodować wzrost ciśnienia w oku i nieodwracalną utratę wzroku.
Niewyraźne widzenie, światłowstręt
W ciągu kilku tygodni po podaniu leku mogą wystąpić czasowo zaburzenia widzenia, takie jak niewyraźne widzenie i światłowstręt. Pacjentów należy pouczyć, aby skontaktowali się z lekarzem, jeżeli zaburzenia widzenia będą się utrzymywać.
Aktywność fizyczna
Po podaniu leku, przez co najmniej 1–2 tyg., w zależności od zaleceń lekarza, należy unikać pływania (zwiększone ryzyko rozwoju zakażenia oka) oraz forsownej aktywności fizycznej (zwiększone ryzyko urazu oka).
Wydalanie wirusa
We łzach pacjentów mogą przejściowo znajdować się niewielkie ilości wydalanego wektora wirusowego. Pacjentów i/lub opiekunów należy pouczyć, aby przez 14 dni po podaniu leku odpowiednio obchodzili się z odpadami, mogącymi zawierać wektor wirusowy (w tym zawierającymi łzy i wydzieliny z nosa), np. poprzez przechowywanie odpadów przed ich usunięciem w szczelnie zamykanych torebkach. Zaleca się, aby pacjenci i/lub opiekunowie zakładali rękawiczki na czas zmiany opatrunku i usuwania odpadów, zwłaszcza w przypadku trwającej ciąży, karmienia piersią lub niedoboru odporności u opiekuna.
Transplantacje
Pacjenci leczeni wortygenem naparwowekiem nie powinni oddawać krwi, narządów, tkanek i komórek do przeszczepiania.
Immunogenność
W celu zmniejszenia potencjalnej immunogenności pacjentom należy podawać kortykosteroidy ogólnoustrojowo przed podaniem leku oraz po nim. Kortykosteroidy mogą zmniejszyć nasilenie potencjalnych reakcji immunologicznych na kapsyd wektora (wirus zależny od adenowirusów o serotypie 2 [AAV2] jako wektor) lub na produkt transgeniczny (białko nabłonka barwnikowego siatkówki o masie 65 kDa [RPE65]).
Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Brak jest znanych, klinicznie istotnych interakcji.
Bardzo często: przekrwienie spojówek, zaćma, wzrost ciśnienia śródgałkowego.
Często: złogi siatkówkowe, lęk, ból głowy, zawroty głowy, przedarcie siatkówki, dellen, otwór w plamce, zapalenie oka, podrażnienie oka, ból oka, makulopatia, krwotok naczyniówkowy, torbiel spojówki, choroba oka, opuchnięcie oka, uczucie obecności ciała obcego w oczach, degeneracja plamki żółtej, zapalenie wnętrza gałki ocznej, odwarstwienie siatkówki, choroba siatkówki, krwotok siatkówkowy, nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, ból wargi, wysypka, opuchnięcie twarzy, odwrócenie załamka T w badaniu EKG, powikłanie intubacji dotchawiczej, rozejście się brzegów rany.
Z nieznaną częstością: zmętnienia w ciele szklistym, zanik naczyniówkowo-siatkówkowy (obejmuje zwyrodnienie siatkówki, depigmentację siatkówki i zanik w miejscu wstrzyknięcia).
Przedawkowanie
Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego przedawkowania woretygenu neparwowek; leczenie objawowe i wspomagające.
Ciąża
Na podstawie danych pochodzących z badań nieklinicznych i klinicznych nad wektorami AAV2 oraz biorąc pod uwagę podsiatkówkową drogę podania leku, przypadkowe przeniesienie do linii zarodkowej z wektorami AAV jest wysoce mało prawdopodobne.
Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane (mniej niż 300 przypadków ciąży) dotyczące stosowania woretygenu neparwowek u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania woretygenu neparwowek u kobiet w ciąży.
Karmienie piersią
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania leku u kobiet karmiących piersią. Nie wiadomo, czy woretygen neparwowek przenika do pokarmu kobiecego. Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią lub czy przerwać podawanie woretygenu neparwowek, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.
Dorośli, dzieci i młodzież.
Pojedyncza dawka 1,5 x 1011 vg (0,3 ml preparatu rozcieńczonego 1:10) do przestrzeni podsiatkówkowej każdego oka. Podanie dawki leku do każdego oka należy wykonać w różne dni w krótkim odstępie czasu, jednak nie krótszym niż 6 dni.
Przed podaniem leku oraz po nim należy przeprowadzić leczenie immunomodulujące: 3 dni przed podaniem woretigenu neparwowek, w dniu podania leku oraz przez następne 3 dni należy podać prednizon (lub jego odpowiednik) w dawce 1 mg/kg mc./d (maks. 40 mg/d), następnie przez 5 dni w dawce 0,5 mg/kg mc./d (maks. 20 mg/d) i przez kolejne 5 dni w dawce 0,5 mg/kg mc. co 2. dzień (maks. 20 mg/d).
Niewydolność wątroby lub nerek, podeszły wiek
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności stosowania woretygenu neparwowek u pacjentów w wieku ≥65 lat oraz osób z niewydolnością nerek lub wątroby. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u osób w tych populacjach chorych.
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności stosowania woretygenu neparwowek u dzieci do ukończenia 4. rż.
Woretygen neparwowek wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Po podaniu leku przejściowo mogą występować zaburzenia widzenia. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać ciężkich urządzeń mechanicznych do czasu powrotu prawidłowego widzenia, zgodnie z zaleceniami okulisty.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
