Większa ilość czasu spędzanego przez dzieci w 3.-9. roku życia w naturalnym oświetleniu na świeżym powietrzu przyczynia się do rzadszego występowania krótkowzroczności w późniejszych latach.
Fot. pixabay.com
Ilość czasu spędzonego na świeżym powietrzu w okresie dzieciństwa wpływa na występowanie krótkowzroczności. W konsekwencji dodatkowy czas na świeżym powietrzu proponuje się jako rodzaj interwencji z zakresu zdrowia publicznego w celu zmniejszenia częstości występowania i nasilenia krótkowzroczności wśród pacjentów. Naukowcy zbadali, czy w okresie wczesnego dzieciństwa występowały specyficzne grupy wiekowe, w których związek między czasem spędzonym w naturalnym oświetleniu na zewnątrz i występowaniem krótkowzroczności w późniejszym wieku był najsilniejszy.
Dzieci uczestniczące w Avon Longitudinal Study of Parents and Children (ALSPAC) badano między 2. a 15. rokiem życia. Czas spędzony na zewnątrz (zgodnie z informacjami podanymi przez rodziców) i czas spędzony na czytaniu oceniano we wczesnym dzieciństwie (w wieku 2, 3, 4, 5, 7 i 9 lat). Autorefraktometrię przeprowadzono w późniejszym dzieciństwie (w wieku 10, 11, 12 i 15 lat). Uzyskano dane dla 2833 uczestników, a do analizy statystycznej wykorzystano model regresji proporcjonalnych zagrożeń Coxa.
Poczynając od 3. roku życia, dłuższy czas spędzony na świeżym powietrzu wiązał się ze zmniejszonym ryzykiem wystąpienia krótkowzroczności. Wskaźnik ryzyka dla krótkowzroczności stopniowo zmieniał się z 0,90 (95% CI 0,83-0,98, P = 0,012) w wieku 3 lat do 0,86 (95% CI 0,78-0,93, P = 0,001) w wieku 9 lat, przy każdym dodatkowym czasie odpowiadającym odchyleniu standardowemu ilości czasu spędzonego na zewnątrz każdego dnia. Związek ten były niezależny od dwóch głównych czynników ryzyka krótkowzroczności: czasu spędzonego na czytaniu i liczby krótkowzrocznych rodziców.
Dodatkowy czas spędzony na świeżym powietrzu przez dzieci w przedziale wiekowym od 3 do 9 lat wiązał się ze zmniejszoną częstością występowania krótkowzroczności w wieku od 10 do 15 lat. Zaobserwowano także nasilenie tego związku w miarę zbliżania się dzieci do 9. roku życia.
