medycyna praktyczna dla ratownictwa
Przez lata wpajano nam schemat postępowania MONA (dziś już nieaktualny) w ostrym zespole wieńcowym, nic więc dziwnego, że przywykliśmy do stosowania azotanów w ostrej fazie STEMI i sięgamy po nie niemal odruchowo, rozpoznając STEMI w warunkach przedszpitalnych.
Autorzy przedstawiają nowości w wytycznych resuscytacji prowadzonej pod kierunkiem dyspozytorów pogotowia ratunkowego, przez świadków pozaszpitalnego zatrzymania krążenia, przez zespoły ratownictwa medycznego oraz resuscytacji w szpitalu.
Niezależnie od rodzaju zaburzenia rytmu (bradykardia czy tachykardia) podczas badania choremu należy podać tlen do oddychania, uzyskać dostęp dożylny oraz pobrać krew do badań (oznaczenie morfologii krwi, stężenia Ca2+, K+, Mg2+, enzymów sercowych, badanie gazometryczne krwi).
W sierpniu bieżącego roku Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne opublikowało kolejną edycję wytycznych dotyczących rozpoznania i postępowania w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST.
Rocznie na terenie Europy dochodzi do 350–500 tys. nagłych zatrzymań krążenia. Coraz częściej u tych poszkodowanych zabiegi resuscytacyjne podejmują świadkowie zdarzenia. W miejscach publicznych nierzadko są dostępne zautomatyzowane defibrylatory zewnętrzne AED, dlatego zespół ratownictwa medycznego coraz częściej przyjeżdża do resuscytacji prowadzonej z AED.
Dominujący w Polsce model postępowania terapeutycznego obejmuje obserwację, pielęgnację i amputację, bez wdrażania leczenia przyczynowego. W przytoczonych danych znalazło się tylko 9 przypadków podania leku fibrynolitycznego.
Zapraszamy do wysłuchania wypowiedzi dr. n. med. Grzegorza Cebuli z Katedry Anestezjologii i Intensywnej Terapii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kiedy potrzebna jest przedłużona obserwacja dziecka po urazie? Kiedy potrzebna jest hospitalizacja na oddziale intensywnej terapii?
Autorzy przedstawiają zalecenia dotyczące postępowania u chorych po resuscytacji krążeniowo-oddechowej i przywróceniu samoistnego krążenia, w tym interwencji podtrzymujących czynność układu oddechowego i układu krążenia oraz interwencji ukierunkowanych na ochronę ośrodkowego układu nerwowego, a także oceny rokowania, rehabilitacji i dalszej opieki.
Postępowanie w zatrzymaniu krążenia w chirurgii, kardiochirurgii i stomatologii.
