Szanowni Państwo,
Medycyna Praktyczna wykorzystuje w swoich serwisach pliki cookies i inne pokrewne technologie. Używamy cookies w celu dostosowania naszych serwisów do Państwa potrzeb oraz do celów analitycznych i marketingowych. Korzystamy z cookies własnych oraz innych podmiotów – naszych partnerów biznesowych.
Ustawienia dotyczące cookies mogą Państwo zmienić samodzielnie, modyfikując ustawienia przeglądarki internetowej. Informacje dotyczące zmiany ustawień oraz szczegóły dotyczące wykorzystania wspomnianych technologii zawarte są w naszej Polityce Prywatności.
Korzystając z naszych serwisów bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie plików cookies i podobnych technologii, opisanych w Polityce Prywatności.
Państwa zgoda jest dobrowolna, jednak jej brak może wpłynąć na komfort korzystania z naszych serwisów. Udzieloną zgodę mogą Państwo wycofać w każdej chwili, co jednak pozostanie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania dokonanego wcześniej na podstawie tej zgody.
Klikając przycisk Potwierdzam, wyrażacie Państwo zgodę na stosowanie wyżej wymienionych technologii oraz potwierdzacie, że ustawienia przeglądarki są zgodne z Państwa preferencjami.
medycyna praktyczna dla ratownictwa
Przez lata wpajano nam schemat postępowania MONA (dziś już nieaktualny) w ostrym zespole wieńcowym, nic więc dziwnego, że przywykliśmy do stosowania azotanów w ostrej fazie STEMI i sięgamy po nie niemal odruchowo, rozpoznając STEMI w warunkach przedszpitalnych.
Omówione pokrótce najnowsze zalecenia Prehospital Trauma Life Support są wprawdzie przeznaczone dla członków zespołów ratownictwa medycznego, ale powszechna wiedza na temat standardów w opiece przedszpitalnej może poprawić współpracę między członkami zespołu ratownictwa medycznego a personelem szpitalnego oddziału ratunkowego.
W artykule przedstawiono aktualne wytyczne europejskie dotyczące postępowania diagnostycznego i leczniczego w omdleniach, w tym także zalecenia odnośnie do możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych przez osoby z omdleniami w wywiadach.
Artykuł zawiera wskazówki dotyczące postępowania u chorych z obrzękiem naczynioruchowym (AE) na oddziałach ratunkowych, oparte na zaleceniach sformułowanych przez międzynarodowe zespoły ekspertów. Przedstawiono klasyfikację AE, różnicowanie AE zależnego od histaminy i AE zależnego od bradykininy oraz zasady leczenia tych postaci.
Autorzy przedstawiają nowości w wytycznych resuscytacji prowadzonej pod kierunkiem dyspozytorów pogotowia ratunkowego, przez świadków pozaszpitalnego zatrzymania krążenia, przez zespoły ratownictwa medycznego oraz resuscytacji w szpitalu.
Niezależnie od rodzaju zaburzenia rytmu (bradykardia czy tachykardia) podczas badania choremu należy podać tlen do oddychania, uzyskać dostęp dożylny oraz pobrać krew do badań (oznaczenie morfologii krwi, stężenia Ca2+, K+, Mg2+, enzymów sercowych, badanie gazometryczne krwi).
W sierpniu bieżącego roku Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne opublikowało kolejną edycję wytycznych dotyczących rozpoznania i postępowania w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST.
Rocznie na terenie Europy dochodzi do 350–500 tys. nagłych zatrzymań krążenia. Coraz częściej u tych poszkodowanych zabiegi resuscytacyjne podejmują świadkowie zdarzenia. W miejscach publicznych nierzadko są dostępne zautomatyzowane defibrylatory zewnętrzne AED, dlatego zespół ratownictwa medycznego coraz częściej przyjeżdża do resuscytacji prowadzonej z AED.
Dominujący w Polsce model postępowania terapeutycznego obejmuje obserwację, pielęgnację i amputację, bez wdrażania leczenia przyczynowego. W przytoczonych danych znalazło się tylko 9 przypadków podania leku fibrynolitycznego.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
