Zagrożenie związane z prowadzeniem pojazdów mechanicznych przez osoby chore na cukrzycę wynika z możliwości wystąpienia niedocukrzenia, niezależnie od rodzaju stosowanej terapii, a także z dysfunkcji narządów z powodu przewlekłych powikłań cukrzycy (np. zmiany oczne, stopa cukrzycowa).
Osoba chora na cukrzycę kierująca pojazdem powinna:
- prowadzić regularne pomiary glikemii
- skontrolować glikemię przed rozpoczęciem jazdy oraz co kilka godzin podczas prowadzenia samochodu
- mieć w zasięgu ręki substancje zwiększające stężenie glukozy we krwi – słodki napój, glukozę w saszetce lub w tabletkach
- zrobić przerwę w prowadzeniu pojazdu w przypadku wystąpienia niedocukrzenia i spożyć węglowodany
- kontynuować jazdę dopiero po 45–60 minutach od wystąpienia niedocukrzenia, ponieważ hipoglikemia może zaburzać funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego.
W Polsce leczenie cukrzycy insuliną stanowi przeciwwskazanie do zawodowego prowadzenia pojazdów. W przypadku orzekania o możliwości uzyskania amatorskiego prawa jazdy każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Zwykle diabetolog wystawia opinię, czy dany chory na cukrzycę jest zdolny do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Taką opinię powinien wystawiać diabetolog na stałe leczący chorego i mający wgląd w całą dokumentację przebiegu choroby. Przy wydawaniu opinii bierze się pod uwagę częstość występowania niedocukrzeń oraz występowanie u danego chorego przewlekłych powikłań cukrzycy i stopień ich zaawansowania.
