Pytanie nadesłane do redakcji
Mój wujek choruje na pęcherzycę zwykłą. Zmiany na skórze zaczęły się 2 miesiące temu. Wujek ma 85 lat i nie może być leczony szpitalnie, ponieważ nie jest samodzielny. Do szpitala rejonowego go nie przyjęto, podano mu jakieś doraźne leki i polecono zarejestrować się do Kliniki Dermatologii w Krakowie. Dzwoniłam tam, ale mają tak dużo pacjentów, że terminy są bardzo odległe, aby się tam dostać. Nie wiem, co dalej robić. Wujek nie bierze żadnych lekarstw, a chcę mu natychmiast pomóc. Jak w domu zajmować się takim chorym?
Odpowiedziała
dr med. Jolanta Maciejewska
specjalista dermatolog wenerolog
Wojewódzka Przychodnia Dermatologiczna w Bydgoszczy
Clinica Dermatoestetica w Bydgoszczy
Pęcherzyca zwykła należy do chorób pęcherzowych, rzadko występujących dermatoz o podłożu autoimmunologicznym. W wyniku reakcji autoprzeciwciał skierowanych przeciwko własnym, powszechnie występującym antygenom dochodzi do uszkodzenia określonych struktur naskórka i/lub skóry właściwej. W przypadku pęcherzycy zwykłej autoprzeciwciała skierowane są przeciwko desmogleinie 3 i czasem dodatkowo desmogleinie 1 (białkom wchodzącym w skład płytki desmosomalnej).
W obrazie klinicznym dominują pęcherze różnej wielkości zlokalizowane na skórze gładkiej, jak również na błonie śluzowej jamy ustnej, narządach płciowych, w niektórych przypadkach również na spojówkach. Dokuczliwe bywają zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej, powodując bardzo często ból i pieczenie, szczególnie w trakcie przyjmowanych posiłków.
W przypadku diagnostyki tej jednostki dermatologicznej należy wykonać: badanie histopatologiczne ze zmiany skórnej, badanie immunologiczne na obecność przeciwciał (badanie z krwi) oraz badanie immunopatologiczne (ze skóry).
Leczenie pęcherzycy nie należy do łatwego leczenia. W większości przypadków, po potwierdzeniu rozpoznania za pomocą badań dodatkowych (wymienionych jak wyżej), włącza się leczenie ogólne w warunkach szpitalnych. Pacjenci chorujący na pęcherzycę to najczęściej osoby w wieku podeszłym, które są obciążone innymi chorobami internistycznymi.
W leczeniu chorób pęcherzowych najczęściej stosuje się silnie działające leki immunosupresyjne (kortykosteroidy, leki cytostatyczne, cyklosporynę A) oraz dapson. Leczenie wyżej wymienione wymaga często badań dodatkowych, dzięki którym jesteśmy w stanie uniknąć działań niepożądanych tych leków. Należy również zaznaczyć, że leczenie chorób pęcherzowych jest leczeniem długotrwałym. Pełna remisja związana jest nie tylko z ustąpieniem zmian skórnych, ale również z ujemnymi badaniami immunologicznymi.
Niestety w warunkach domowych nie jest Pani/Pan w stanie zapewnić odpowiedniej opieki, dlatego proponuję zgłosić się do dermatologa.
