Convival Chrono - tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Napady padaczkowe pierwotnie uogólnione: napady miokloniczne, toniczno-kloniczne, napady nieświadomości, napady atoniczne. Napady padaczkowe częściowe: proste lub złożone, napady wtórnie uogólnione, napady w zespole Lennoxa i Gastauta. P.o. Początkowo 5–15 mg/kg mc./d, następnie, w monoterapii, dawkę zwiększać stopniowo co 2–3 dni, do osiągnięcia dawki optymalnej w ciągu tygodnia. W leczeniu skojarzonym należy stopniowo zwiększać dawkę walproinianu, aż do osiągnięcia średniej zalecanej dawki w ciągu 2 tyg., a następnie stopniowo zmniejszać dawkę leku stosowanego równolegle, w stopniu zapewniającym optymalną kontrolę objawów lub ewentualnie zaprzestać stosowania leku. Dorośli. Dawka zwykle stosowana 20–30 mg/kg mc./d, w razie konieczności można stosować dawki >50 mg/kg mc. pod warunkiem ścisłej kontroli stanu klinicznego pacjenta. Dzieci >17 kg mc. Dawka zwykle stosowana 30 mg/kg mc./d.
Leczenie epizodów maniakalnych w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, w przypadku gdy sole litu są przeciwwskazane lub źle tolerowane. Kontynuację leczenia walproinianem można rozważać u pacjentów, u których uzyskano odpowiedź kliniczną na leczenie walproinianem ostrej fazy manii. Dorośli. Początkowo 750 mg/d, stosowano również 20 mg/kg mc./d; następnie dawkę podtrzymującą dostosować do odpowiedzi klinicznej, zwykle 1000–2000 mg/d. W przypadku dawek >45 mg/kg mc./d chorzy powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją.

Padaczka, napady uogólnione:
· napady miokloniczne,
· napady toniczno-kloniczne,
· napady atoniczne,
· napady nieświadomości;
napady częściowe:
· napady proste lub złożone,
· napady wtórnie uogólnione,
· zespół Lennoxa – Gastauta.
Leczenie epizodów maniakalnych w chorobie afektywnej dwubiegunowej, w przypadku gdy lit jest przeciwwskazany lub źle tolerowany. Kontynuację leczenia walproinianem można rozważać u pacjentów, u których uzyskano odpowiedź kliniczną na leczenie walproinianem ostrej fazy manii.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, przewlekłe i ostre zapalenie wątroby, przebyte ciężkie zapalenie wątroby, zwłaszcza polekowe lub u osób z wywiadem rodzinnym świadczącym o ciężkim zapaleniu wątroby, porfiria. Nie stosować równolegle z meflochiną. Nie stosować u pacjentów z zaburzeniami mitochondrialnymi wywołanymi mutacjami genu jądrowego kodującego enzym mitochondrialny – polimerazę y (POLG), np. z zespołem Alpersa i Huttenlochera oraz u dzieci do ukończenia 2. rż. z podejrzeniem zaburzeń związanych z POLG. W leczeniu padaczki nie stosować u kobiet w ciąży, jeśli nie istnieje alternatywna metoda leczenia oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie spełniają warunków programu zapobiegania ciąży. W leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej nie stosować u kobiet w ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie spełniają warunków programu zapobiegania ciąży.

Podawać p.o., 1 ×/d lub w 2 daw. podz. u dzieci i młodzieży płci żeńskiej oraz u kobiet w wieku rozrodzczym i kobiet w ciąży leczenie można rozpocząć tylko w przypadku, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne lub nietolerowane, po dokładnym rozważeniu korzyści i ryzko z podania leku. Wskazane wówczas jest stosowanie leku w monoterapii, w najmniejszej skutecznej dawce.