Lorafen - drażetki

Lorazepam to pochodna benzodiazepiny (BZD) o pośrednim czasie działania. Wiąże się z receptorem benzodiazepinowym (RBZD), co powoduje określoną reakcję w komórce, czyli jest jego agonistą. RBZD są częścią receptorów zwanych receptorami GABA-A, które mają zdolność wiązania wielu substancji m.in. kwasu -aminomasłowego (GABA). Lorazepam, jak inne BZD, działa pośrednio przez nasilenie zdolności wiązania się GABA z receptorem GABA-A. Ze względu na hamujące czynność komórek nerwowych działanie GABA, BZD wykazują pośrednie działanie hamujące w ośrodkowym układzie nerwowym.

Preparat jest wskazany do doraźnego i krótkotrwałego stosowania w następujących przypadkach:
· zaburzenia lękowe różnego pochodzenia (np. towarzyszące chorobom układu pokarmowego i układu krążenia)
· zaburzenia snu związane ze stanami wzmożonego lęku.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne benzodiazepiny.
Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu są również:
· ciężka niewydolność oddechowa
· ciężka niewydolność wątroby i nerek
· nużliwość mięśni (myasthenia gravis)
· jaskra z wąskim kątem przesączania
· ostra porfiria
· zespół bezdechu nocnego
· zatrucie alkoholem lub lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Leczenie powinno trwać możliwie krótko, ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia uzależnienia fizycznego, psychicznego i tolerancji na lek (potrzeba stosowania coraz większych dawek leku w celu osiągnięcia tego samego efektu klinicznego). Ryzyko uzależnienia wzrasta wraz z zastosowaną dawką i czasem leczenia, jest większe u osób z uzależnieniem od alkoholu i leków w wywiadzie, a także u osób z zaburzeniami osobowości.
W przypadku wystąpienia uzależnienia, po zaprzestaniu stosowania preparatu może ujawnić się zespół odstawienny (abstynencyjny). Charakteryzuje się on następującymi objawami: bóle głowy i mięśni, stany lękowe, napięcie, niepokój, stan splątania i drażliwość. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić: utrata świadomości, depersonalizacja, zwiększona ostrość słuchu, drętwienie i mrowienie kończyn, zwiększona wrażliwość na światło oraz hałas, omamy i drgawki padaczkowe.
Po zaprzestaniu stosowania benzodiazepin (także lorazepamu) może wystąpić zjawisko „z odbicia”, którego objawami są: zmiany nastroju, lęk, trudności z zasypianiem, niepokój. Ryzyko pojawienia się tych objawów jest większe po nagłym zaprzestaniu stosowania lorazepamu. Dlatego lek należy odstawiać stopniowo zmniejszając dawki.
Leki z tej grupy mogą powodować niepamięć następczą, której ryzyko wstąpienia wzrasta wraz ze wzrostem zastosowanej dawki. Objawom niepamięci może towarzyszyć zachowanie nieadekwatne do sytuacji. Zjawiska te występują najczęściej w kilka godzin po zastosowaniu preparatu, w tym czasie pacjent powinien mieć możliwość nieprzerwanego 7–8-godzinnego snu.
Podczas leczenia może ujawnić się wcześniej istniejąca, lecz niezdiagnozowana depresja.
W przypadku wystąpienia następujących objawów:
· niepokój
· pobudzenie
· drażliwość
· agresja
· urojenia
· ataki furii
· koszmary senne
· omamy
· psychozy
· niewłaściwe zachowanie i inne zaburzenia zachowania
należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci przerwanie leczenia i poinformuje o dalszym postępowaniu.
Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku:
· osób w podeszłym wieku i osób osłabionych; lekarz prawdopodobnie zaleci zastosowanie u nich zmniejszonych dawek preparatu; w tej grupie osób istnieje ryzyko zaburzeń orientacji i koordynacji ruchowej
· przewlekłej niewydolności oddechowej; lekarz prawdopodobnie zaleci zmniejszenie dawki preparatu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia depresji oddechowej
· ciężkiej niewydolności wątroby, ze względu na ryzyko wystąpienia encefalopatii (stosowanie preparatu u pacjentów z tej grupy nie jest wskazane)
· zaburzonej czynności nerek
· osób z prawidłowo leczoną jaskrą z otwartym kątem przesączania
· osób z uzależnieniem od alkoholu, narkotyków lub leków w wywiadzie, stanowią one grupę ryzyka rozwinięcia się przyzwyczajenia i uzależnienia psychicznego.
Benzodiazepiny nie są przeznaczone do leczenia zaburzeń psychotycznych.
Preparat należy stosować z dużą ostrożnością u osób z depresją; nie powinien być stosowany jako jedyny lek przeciwdepresyjny (w monoterapii), ponieważ zwiększa się ryzyko samobójstwa u pacjenta.
Stosowanie preparatu u osób z porfirią nasila objawy tej choroby.
Podczas długotrwałego leczenia należy wykonywać okresowe badania krwi i moczu.
Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
Preparat zawiera laktozę i sacharozę; osoby z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy lub fruktozy, pierwotnym niedoborem laktazy, niedoborem sacharazy-izomaltazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Lorazepam wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Działanie uspokajające leku, występowanie zaburzeń takich jak niepamięć, upośledzenie koncentracji i upośledzenie czynności mięśni mogą mieć szkodliwy wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy zachować ostrożność, w trakcie leczenia oraz przez 3 dni po jego zakończeniu nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn.

Preparat ma postać drażetek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Zaburzenia lękowe różnego pochodzenia. Dorośli i dzieci po 12. roku życia. Zwykle 1 mg 2–3 ×/dobę, dawka podtrzymująca wynosi zwykle 2–6 mg/dobę w 2–3 dawkach podzielonych; dawka maksymalna wynosi 10 mg/dobę.
Zaburzenia snu związane ze stanami wzmożonego lęku. Dorośli i dzieci po 12. roku życia. Zwykle 2–4 mg przed snem.
Preparat należy stosować doraźnie i krótkotrwale, całkowity czas leczenia, wraz z okresem stopniowego odstawiania, nie powinien być dłuższy niż 4 tygodnie. U osób z upośledzoną czynnością nerek i/lub wątroby oraz u osób w podeszłym wieku konieczne może być zmodyfikowanie dawkowania przez lekarza (zmniejszenie dawki).

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży (a także w okresie karmienia piersią) skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie leku u kobiet w ciąży, zwłaszcza w pierwszym i trzecim trymestrze, jest dopuszczalne jedynie w sytuacji, kiedy istnieje bezwzględna konieczność, a stosowanie bezpieczniejszych odpowiedników jest niemożliwe.
Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność stosując równolegle:
· z lekami przeciwpsychotycznymi, przeciwlękowymi, przeciwdepresyjnymi, przeciwdrgawkowymi, przeciwhistaminowymi o działaniu sedatywnym, środkami znieczulającymi, lekami nasennymi, opioidowymi lekami przeciwbólowymi lub innymi lekami o działaniu sedatywnym, ponieważ może dochodzić do nasilenia depresyjnego działania lorazepamu na ośrodkowy układ nerwowy
· z disulfiramem, cymetydyną, erytromycyną, ketokonazolem i innymi inhibitorami izoenzymów cytochromu P-450, ponieważ hamują one procesy biotransformacji lorazepamu, a więc nasilają działanie hamujące na ośrodkowy układ nerwowy
· z ryfampicyną, karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną i innymi induktorami izoenzymów cytochromu P-450, ponieważ nasilają one procesy biotransformacji lorazepamu, a więc osłabiają siłę działania lorazepamu
· z narkotycznymi lekami przeciwbólowymi, ponieważ mogą one nasilać euforię, co prowadszi do szybszego rozwoju uzależnienia psychicznego
· ze środkami zwiotczającymi mięśnie szkieletowe; lorazepam nasila ich działanie
· z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, ponieważ mogą one osłabiać działanie preparatu.
Podczas leczenia nie należy spożywać alkoholu.

Jak każdy lek, również Lorafen może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Bardzo często mogą wystąpić: senność, spowolnienie reakcji.
Często może wystąpić osłabienie mięśni.
Rzadko mogą wystąpić: alergiczne reakcje skórne (wysypki, świąd, pokrzywka), dezorientacja, zaburzenia emocjonalne, brak samokontroli, impulsywność, euforia, zaburzenia snu, ujawnienie się wcześniej istniejącej, niezdiagnozowanej depresji, ból i zawroty głowy, stany splątania i dezorientacji, ataksja, dyzartria z mową zamazaną i nieprawidłowym wymawianiem, zaburzenia pamięci, zaburzenia widzenia (niewyraźne, podwójne widzenie), nieznaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, nudności, dolegliwości żołądkowe, uczucie suchości w jamie ustnej, niewielkie podwyższenie aktywności aminotransferazy, zaburzenia czynności wątroby z wystąpieniem żółtaczki.
Bardzo rzadko mogą wystąpić: zaburzenia w składzie morfologicznym krwi, reakcje nadwrażliwości, rekacje anafilaktyczne i anafilaktoidalne, drżenie, reakcje pozapiramidowe, śpiączka.
Ponadto, z nieznaną częstością, mogą wystąpić: brak apetytu, reakcje paradoksalne - niepokój psychoruchowy, bezsenność, zwiększona pobudliwość i agresywność, drżenie mięśniowe, drgawki, myśli, próby samobójcze (mogą wystąpić u pacjentów z depresją lub lękiem związanym z depresją leczonych tylko jednym lekiem), uzależnienie psychiczne i fizyczne, zespół odstawienny w wyniku nagłego przerwania leczenia, bradykardia, ból w klatce piersiowej, zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia libido, ogólne osłabienie, omdlenia.