Vargatef - kapsułki miękkie

Substancją czynną preparatu jest nintedanib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Nintedanib hamuje kinazy tyrozynowe, których aktywność jest niezbędna dla przeżycia i podziałów komórek śródbłonka naczyń oraz komórek okołonaczyniowych (perycyty i komórki mięśni gładkich naczyń). Nintedanib wykazuje potrójne działanie: blokuje kinazy tyrozynowe receptorów naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGFR 1-3), receptorów płytkopochodnego czynnika wzrostu (PDGFR) oraz receptorów czynnika wzrostu fibroblastów (FGFR 1-3). Lek hamuje proces angiogenezy, czyli proces powstawania i rozwoju naczyń krwionośnych. Progresja nowotworu, który nie może rozwijać się bez własnej sieci naczyń krwionośnych, ulega więc zatrzymaniu.

Preparat jest wskazany w skojarzeniu z docetakselem w leczeniu dorosłych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca o utkaniu gruczolakoraka, miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, lub jego miejscową wznową po chemioterapii pierwszego rzutu.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na orzechy ziemne albo soję.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Leczeniu może towarzyszyć biegunka, w tym o ciężkim przebiegu. Biegunka może prowadzić do odwodnienia i do zaburzeń czynności nerek. W razie wystąpienia pierwszych objawów biegunki (pierwszego płynnego stolca) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Ważne jest jak najszybsze wdrożenie intensywnego leczenia w celu opanowania biegunki, w tym nawodnienie chorego, podaż elektrolitów i leków przeciwbiegunkowych (loperamid stosowany ściśle wg zaleceń lekarza). Wystąpienie ciężkiej biegunki może stanowić wskazanie do przerwy w leczeniu, zmniejszenia dawki lub do zakończenia stosowania preparatu.

W okresie leczenia mogą wystąpić nudności i wymioty. W razie potrzeby lekarz zaleci leki przeciwwymiotne oraz właściwe nawodnienie i podaż elektrolitów. Konieczne może być przerwanie leczenia, zmniejszenie dawki lub zakończenie stosowania preparatu.

Ze stosowaniem preparatu związane jest ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych, w tym neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]). Możliwe jest wystąpienie powikłań, takich jak gorączka neutropeniczna lub posocznica, które mogą mieć ciężki przebieg i prowadzić do zgonu. Konieczna jest częsta kontrola morfologii krwi, szczególni na początku każdego cyklu leczenia.

Łagodne zaburzenia czynności wątroby mogą zwiększać narażenie/ekspozycję na nintedanib i zwiększać ryzyko nasilenia działań toksycznych. Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nie zaleca się jego stosowania w tych grupach chorych.

Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem polekowego uszkodzenia wątroby, w tym ciężkiego, zakończonego zgonem. Wskazane są regularne badania czynności wątroby (aktywność enzymów wątrobowych, stężenie bilirubiny). W razie wystąpienia związanych z leczeniem istotnych zaburzeń czynności wątroby konieczne może być zmniejszenie dawki, przerwanie lub trwałe zaprzestanie stosowania preparatu. Zwiększone ryzyko dotyczy chorych o małej masie ciała (mniejszej niż 65 kg), chorych rasy żółtej, kobiet oraz chorych w podeszłym wieku. Chorzy z grup ryzyka powinni być starannie monitorowani.

W okresie leczenia mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek i ciężka niewydolność nerek prowadząca do zgonu. Należy monitorować parametry czynności nerek, szczególnie u osób z czynnikami ryzyka niewydolności nerek. W razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie.

Stosowanie preparatu może być związane ze zwiększonym ryzykiem krwawień. Najczęściej występują krwawienia z nosa o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym. Mogą także wystąpić krwawienia w obrębie układu pokarmowego, oddechowego i ośrodkowego układu nerwowego. Krwawienia mogą być ciężkie i mogą wystąpić zarówno u chorych przyjmujących leki przeciwzakrzepowe jak i u chorych nie przyjmujących takich leków. U chorych przyjmujących równolegle leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna lub fenprokumon, należy regularnie kontrolować czas protrombinowy (wartości współczynnika INR). Preparat nie powinien być stosowany u osób z przebytym niedawno krwawieniem z płuc ani u osób z guzami z potwierdzonymi radiologicznie jamistymi przestrzeniami, guzami martwiczymi ani lokalnie naciekającymi duże naczynia krwionośne.

U chorych ze stabilnymi przerzutami do mózgu (stabilne przez co najmniej 4 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia) nie zaobserwowano zwiększonej częstości krwawień. Jednakże, chorzy z tej grupy powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z czynnymi przerzutami do mózgu.

Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, w tym zakrzepicy żył głębokich, zatorowości płucnej czy ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego. Należy zachować ostrożność u chorych ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, z sercowo-naczyniowymi czynnikami ryzyka, w tym z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wystąpią zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, w tym objawy niedokrwienia mięśnia sercowego, lekarz oceni czy konieczne jest przerwanie leczenia z zastosowaniem preparatu.

Stosowanie preparatu może sprzyjać powstaniu tętniaka i/lub rozwarstwienia tętnicy; zwiększone ryzyko dotyczy szczególnie chorych z nadciśnieniem tętniczym lub tętniakiem w wywiadzie.

Stosowanie preparatu może zwiększać ryzyko wystąpienia perforacji przewodu pokarmowego, która może prowadzić do zgonu. Ryzyko jest zwiększone u osób po zabiegu chirurgicznym w obrębie jamy brzusznej lub po przebytej perforacji narządu jamistego. Stosowania preparatu nie należy rozpoczynać wcześniej, niż po upływie 4 tygodni po poważnej operacji chirurgicznej. Wystąpienie perforacji powoduje konieczność całkowitego zaprzestania stosowania preparatu.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić białkomocz nerczycowy, który ustępuje po przerwaniu stosowania preparatu. Jeżeli wystąpią objawy białkomoczu, wskazane może być przerwanie stosowania preparatu.

Przed dużym zabiegiem chirurgicznym konieczne może być czasowe przerwanie stosowania preparatu, ze względu na możliwy niekorzystny wpływ preparatu na proces gojenia się ran. Lekarz określi kiedy przerwać stosowanie preparatu i kiedy je wznowić.

Stosowanie niektórych inhibitorów kinazy tyrozynowej może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (co może prowadzić do zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca). Wprawdzie nie potwierdzono takiego działania nintedanibu, nie można go wykluczyć. Należy zachować ostrożność u chorych z wydłużeniem odstępu QT lub z czynnikami ryzyka jego wydłużenia, w tym przyjmowanie leków mogących powodować wydłużenie odstępu QT (np. niektóre leki przeciwarytmiczne, antracykliny), zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hipomagnezemia) oraz choroby serca w wywiadzie.

U chorych z małą masą ciała (mniejszą niż 50 kg) częstość występowania ciężkich działań niepożądanych może być zwiększona.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera lecytynę sojową; nie stosować u osób uczulonych na soję lub orzeszki ziemne; stosowanie u osób z alergią na soję może spowodować wystąpienie ciężkich reakcji anafilaktycznych; chorzy z alergią na orzechy ziemne są w większym stopniu narażeni na nasilone reakcje alergiczne po spożyciu produktów zawierających soję.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy jednak zachować zwiększoną ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać kapsułek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane i prowadzone przez doświadczonego onkologa.

Dorośli (leczenie skojarzone z docetakselem): 200 mg 2 razy na dobę, co 12 godzin, w dniach 2.–21. standardowego cyklu leczenia docetakselem. Nie wolno podawać preparatu w 1. dniu cyklu. Dawka maksymalna 400 mg na dobę.

Po przerwaniu leczenia docetakselem, leczenie nintedanibem może być kontynuowane do wystąpienia progresji choroby lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań niepożądanych.

W przypadku nasilonych działań niepożądanych lekarz zmniejszy dawkę lub zaleci czasowe przerwanie stosowania preparatu bądź zakończy leczenie.

Szczególne grupy chorych:

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej. Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

U chorych z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej. W przypadku chorych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, dotychczasowe dane nie pozwalają na określenie zaleceń dotyczących dawkowania. Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Stosowanie preparatu chorych z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie jest zalecane.

Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u chorych w podeszłym wieku (po 65. roku życia).

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia i nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania:

Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą; najlepiej przyjmować podczas posiłku. Nie wolno ssać ani żuć kapsułek; nie wolno ich kruszyć ani otwierać.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Preparat może działać toksycznie na płód. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej 3 miesiące po zakończeniu stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nintedanib jest substratem dla glikoproteiny P (P-gp). Podczas równoległego stosowania leków hamujących aktywność P-gp (np. rytonawir, cyklosporyna, ketokonazol, erytromycyna, werapamil, chinidyna, amiodaron), ekspozycja na nintedanib może ulec zwiększeniu. Chory powinien być uważnie obserwowany, czy nie występują u niego działania niepożądane nintedanibu.

Stosowanie leków silnie zwiększających aktywność P-gp (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) może zmniejszyć ekspozycję na nintedanib i skuteczność leczenia.

Uważa się, że prawdopodobieństwo interakcji nintedanibu z lekami metabolizowanymi przez cytochrom P-450 jest niewielkie.

Jak każdy lek, również Vargatef może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), zmniejszenie apetytu, zaburzenia elektrolitowe, neuropatia obwodowa, krwawienie (przede wszystkim z układu pokarmowego, ośrodkowego układu nerwowego i układu oddechowego; krwawienia mogą mieć ciężki przebieg i mogą prowadzić do zgonu), biegunka, nudności, wymioty, zwiększenie aktywności transferaz wątrobowych ALT, AST, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, zapalenie błon śluzowych jamy ustnej (w tym owrzodzenia i nadżerki), wysypka, łysienie.

Często: gorączka neutropeniczna, ropnie, posocznica, małopłytkowość, odwodnienie, zmniejszenie masy ciała, ból głowy, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (w tym przypadki zatorowości płucnej), nadciśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności transferazy GGT, świąd, białkomocz.

Niezbyt często: zawał serca, perforacja jelit (w tym przypadki zakończone zgonem), zapalenie trzustki, polekowe uszkodzenie wątroby, niewydolność nerek.

Częstość nieznana: tętniak, rozwarstwienie tętnicy, zapalenie okrężnicy.