Certolizumab (opis profesjonalny)

Działanie - Certolizumab

Mechanizm działania
Rekombinowany, humanizowany fragment Fab’ przeciwciała przeciwko czynnikowi martwicy nowotworu (TNF-α), uzyskiwany przez ekspresję w komórkach E. coli i sprzęganie z polietylenoglikolem (PEG). Sprzęganie z PEG powoduje wydłużenie t1/2 końcowej fazy eliminacji do wartości porównywalnych z t1/2 kompletnego przeciwciała.Certolizumab wykazuje duże powinowactwo do ludzkiego TNF-α. Neutralizuje zarówno błonową, jak i rozpuszczalną postać ludzkiego TNF-α w sposób zależny od dawki. Inkubacja monocytów z certolizumabem powodowała zależne od dawki zahamowanie indukowanego lipopolisacharydem (LPS) wytwarzania TNF-α i i interleukiny-1β (IL-1β) w ludzkich monocytach. Certolizumab nie zawiera fragmentu krystalizującego (Fc), który występuje w kompletnych przeciwciałach, dlatego in vitro nie wiąże dopełniacza i nie powoduje cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał. Nie indukuje apoptozy in vitro w ludzkich monocytach lub limfocytach pochodzących z krwi obwodowej, nie powoduje również degranulacji granulocytów obojętnochłonnych.

Farmakokinetyka
Po podaniu s.c. tmax wynosi 54–171 h. Dostępność biologiczna wynosi ok. 80%, t1/2 – ok. 14 dni. Fragment Fab’ w procesie proteolizy ulega rozkładowi do peptydów i aminokwasów. Odłączona cząsteczka PEG jest szybko usuwana z osocza i w nieznacznym stopniu wydalana przez nerki. Lek przenika przez barierę łożyska w małym lub znikomym stopniu.

Wskazania do stosowania - Certolizumab

RZS
Leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego RZS o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu u dorosłych pacjentów niedostatecznie reagujących na inne leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby, w tym metotreksat.
Lek można stosować w monoterapii w przypadku, gdy metotreksat jest źle tolerowany lub gdy dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane.
Leczenie ciężkiego czynnego i progresywnego RZS u dorosłych, u których nie stosowano wcześniej leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby, w tym metotreksatu.
Wykazano, że u pacjentów z RZS certolizumab w skojarzeniu z metotreksatem zmniejsza szybkość postępu uszkodzenia stawów mierzonego radiologicznie oraz powoduje poprawę ich stanu czynnościowego.

ŁZS
Leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego łuszczycowego zapalenia stawów u dorosłych osób niedostatecznie reagujących na wcześniejsze stosowanie leków przeciwreumatycznych modyfikujących przebieg choroby.
Lek można stosować w monoterapii w przypadku, gdy metotreksat jest źle tolerowany lub gdy dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane.

Osiowa spondyloartropatia
Leczenie osób dorosłych z czynną osiową spondyloartropatią o ciężkim nasileniu, obejmującą: ciężkie czynne zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, gdy odpowiedź na stosowanie NLPZ jest niewystarczająca lub nie są one tolerowane, oraz ciężką osiową spondyloartropatię bez zmian radiograficznych charakterystycznych dla zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa, ale z obiektywnymi objawami przedmiotowymi zapalenia wykazanymi badaniem metodą rezonansu magnetycznego lub ze zwiększonym stężeniem białka C-reaktywnego, gdy odpowiedź na stosowanie NLPZ jest niewystarczająca lub nie są one tolerowane.

Łuszczyca plackowata
Leczenie łuszczycy plackowatej o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim u dorosłych wymagających terapii systemowej.

Przeciwwskazania stosowania - Certolizumab

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, czynna gruźlica lub inne ciężkie zakażenia (posocznica, zakażenia oportunistyczne), umiarkowana lub ciężka niewydolność serca (III i IV klasa wg NYHA).

Niewydolność serca
Zachować ostrożność u pacjentów z łagodną niewydolnością serca (I i II klasa wg NYHA). Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia nowych objawów zastoinowej niewydolności serca lub nasilenia istniejących objawów.

Gruźlica
Przed rozpoczęciem leczenia każdego chorego należy zbadać pod kątem czynnej lub utajonej gruźlicy (wywiad, badania przesiewowe). W przypadku rozpoznania utajonej gruźlicy, przed rozpoczęciem leczenia certolizumabem należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwgruźlicze. Leczenie przeciwgruźlicze należy rozważyć u osób z dużym ryzykiem wystąpienia gruźlicy pomimo negatywnego wyniku badania w kierunku jej utajonej postaci, jak również u osób z utajoną lub czynną gruźlicą w przeszłości, u których nie można potwierdzić zastosowania odpowiedniego leczenia.

Zakażenia
Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zakażeń (w tym także zakażeń gruźliczych) pacjentów należy uważnie monitorować przed rozpoczęciem leczenia, w jego trakcie i do 5 mies. po jego zakończeniu. Nie wolno rozpoczynać leczenia u osób z istotnym klinicznie czynnym zakażeniem (w tym z zakażeniem przewlekłym lub miejscowym) do czasu jego opanowania. Jeśli w trakcie podawania leku wystąpią objawy poważnego zakażenia, leczenie należy przerwać. Należy zachować szczególną ostrożność, rozważając zastosowanie certolizumabu u chorych z nawracającymi lub oportunistycznymi zakażeniami w wywiadzie lub w przypadkach predysponujących do wystąpienia zakażeń, w tym podczas równoległego stosowania leków immunosupresyjnych.

HBV
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać badania w kierunku zakażenia HBV. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania antagonistów TNF u nosicieli HBV, którzy w celu zapobiegania wznowy WZW typu B otrzymują równolegle leki przeciwwirusowe. Nosiciele HBV, którzy wymagają leczenia certolizumabem, powinni być monitorowani pod kątem objawów aktywnego WZW typu B przez cały okres leczenia i przez kilka mies. po jego zakończeniu. W przypadku wystąpienia wznowy WZW typu B należy przerwać stosowanie certolizumabu i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwwirusowe.

Nowotwory złośliwe
Nie jest znany potencjalny wpływ antagonistów TNF na rozwój nowotworów złośliwych; nie wyklucza się ryzyka rozwoju chłoniaka, białaczki lub innego nowotworu złośliwego. Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących stosowania u osób z nowotworem złośliwym w wywiadzie lub u których kontynuowano leczenie po wystąpieniu nowotworu złośliwego. Wyjściowe ryzyko wystąpienia chłoniaka i białaczki jest większe u pacjentów z RZS z długotrwałym, bardzo aktywnym procesem zapalnym, co utrudnia ocenę ryzyka.

Rak skóry
U pacjentów otrzymujących leki z grupy antagonistów TNF zgłaszano przypadki czerniaka oraz raka z komórek Merkela. Zaleca się przeprowadzanie okresowych badań skóry, szczególnie u osób z czynnikami ryzyka wystąpienia raka skóry.

POChP
Stosować ostrożnie u pacjentów z POChP oraz u osób, u których ryzyko wystąpienia nowotworu złośliwego jest zwiększone z powodu nałogowego palenia tytoniu.

Zaburzenia hematologiczne
W przypadku wystąpienia w badaniach istotnych nieprawidłowości hematologicznych, należy rozważyć przerwanie stosowania leku. Pacjentom należy zalecić natychmiastową konsultację lekarską w przypadku wystąpienia objawów wskazujących na wystąpienie skazy krwotocznej lub zakażenia (np. utrzymująca się gorączka, wylewy podskórne, krwawienie, bladość).

Zaburzenia neurologiczne
Stosowanie antagonistów TNF w rzadkich przypadkach powodowało wystąpienie lub zaostrzenie objawów klinicznych i/lub zmian radiologicznych chorób demielinizacyjnych (m.in. stwardnienia rozsianego). U pacjentów z zaburzeniami neurologicznymi o charakterze demielinizacyjnym w wywiadzie przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć oczekiwane korzyści ze stosowania leku oraz możliwe zagrożenia. Istnieją doniesienia o rzadkich przypadkach zaburzeń neurologicznych występujących podczas leczenia, w tym o napadach padaczkowych, zapaleniu nerwów i neuropatii obwodowej.

Reakcje nadwrażliwości
W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji nadwrażliwości leczenie należy przerwać. Stosować ostrożnie u osób z nadwrażliwością na inne leki z grupy antagonistów TNF w wywiadzie.

Autoimmunizacja
Leczenie certolizumabem może powodować wytwarzanie przeciwciał przeciwjądrowych i w rzadkich przypadkach rozwój zespołu toczniopodobnego, leczenie należy wówczas przerwać. Brak badań dotyczących stosowania u osób z toczniem.

Szczepionki
W trakcie leczenia nie należy stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Zabiegi operacyjne
W przypadku planowanej operacji należy uwzględnić 14-dniowy t1/2 leku. Pacjentów, u których konieczne jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego w trakcie leczenia, należy uważnie obserwować w celu wykluczenia zakażenia.

Testy krzepnięcia
Stosowanie leku wpływa na wyniki niektórych testów krzepnięcia.

Osoby w podeszłym wieku
W badaniach klinicznych wykazano, że u chorych po 65. rż. ryzyko zakażeń było zwiększone; należy zachować ostrożność podczas stosowania leku.

Dzieci i młodzież
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci i młodzieży do 18. rż. U dzieci, młodzieży i młodych dorosłych (do 22. rż.; rozpoczęcie leczenia przed ukończeniem 18. rż.), otrzymujących leki z grupy antagonistów TNF zgłaszano przypadki wystąpienia nowotworów złośliwych, niekiedy śmiertelnych; ok. połowę przypadków stanowiły chłoniaki, pozostałe dotyczyły innych nowotworów, w tym rzadkich nowotworów złośliwych, zazwyczaj związanych z immunosupresją.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Brak badań dotyczących stosowania u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Interakcje - Certolizumab

Anakinra, abatacept
Ze względu na ryzyko ciężkich zakażeń oraz neutropenii, nie zaleca się leczenia skojarzonego z anakinrą lub abataceptem.

Metotreksat, kortykosteroidy, NLPZ, leki przeciwbólowe
Nie stwierdzono interakcji farmakokinetycznych z metotreksatem, kortykosteroidami, NLPZ i lekami przeciwbólowymi.

Szczepionki
W trakcie leczenia certolizumabem można stosować szczepionki, z wyjątkiem szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. U osób z RZS przyjmujących szczepionkę polisacharydową przeciwko pneumokokom lub szczepionkę przeciwko grypie jednocześnie z certolizumabem, stwierdzono podobną odpowiedź w wytwarzaniu przeciwciał do osób otrzymujących tylko szczepionkę. W badaniu klinicznym u pacjentów otrzymujących certolizumab jednocześnie z metotreksatem wystąpiła słabsza odpowiedź humoralna w porównaniu z pacjentami otrzymującymi tylko certolizumab; nie wiadomo, jakie jest znaczenie kliniczne tej obserwacji.


Działania niepożądane - Certolizumab

Często: bóle głowy, migrena, zaburzenia czucia, zakażenia bakteryjne (w tym ropień przewodu pokarmowego), zakażenia wirusowe (m.in. zakażenie wirusem półpaśca, brodawczaka, grypy), eozynofilia, leukopenia, nadciśnienie tętnicze, nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zapalenie wątroby, wysypka, gorączka, ból o różnym umiejscowieniu, osłabienie, świąd, reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: posocznica, gruźlica, zakażenia grzybicze, nowotwory krwi i układu chłonnego, guzy narządów miąższowych, raki skóry inne niż czerniak, zmiany przedrakowe (w tym leukoplakia jamy ustnej, znamiona barwnikowe), guzy łagodne i torbiele (w tym brodawczaki skórne), niedokrwistość, limfadenopatia, małopłytkowość, trombocytoza, zapalenie naczyń, toczeń rumieniowaty, reakcje nadwrażliwości na lek, zaburzenia alergiczne, pojawienie się autoprzeciwciał, zaburzenia równowagi elektrolitowej, dyslipidemia, zaburzenia łaknienia, zmiana masy ciała, lęk, zaburzenia nastroju, neuropatie obwodowe, drżenie mięśniowe, zaburzenia widzenia, zapalenie oka i powieki, zaburzenia łzawienia, szum w uszach, zawroty głowy (w tym pochodzenia obwodowego), kardiomiopatie, niedokrwienie związane z chorobami tętnic wieńcowych, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, krwotok, krwawienie, zwiększenie krzepliwości (w tym zakrzepowe zapalenie żył, zator tętnicy płucnej), omdlenia, obrzęki (m.in. obwodowe, twarzy), siniaki, krwiaki, wybroczyny, astma i podobne objawy, wysięk opłucnowy i objawy towarzyszące, przekrwienie i zapalenie dróg oddechowych, kaszel, wodobrzusze, owrzodzenie i perforacja przewodu pokarmowego, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie jamy ustnej, niestrawność, rozdęcie brzucha, suchość w jamie ustnej i gardle, zaburzenia czynności wątroby, marskość wątroby, cholestaza, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, łysienie, łuszczyca i zaburzenia pokrewne, zapalenie skóry, wyprysk, zaburzenia gruczołów potowych, owrzodzenia skórne, nadwrażliwość na światło, trądzik, przebarwienia skóry, suchość skóry, zaburzenia w obrębie paznokci i łożyska paznokcia, zaburzenia mięśniowe, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej, zaburzenia czynności nerek, obecność krwi w moczu, zaburzenia pęcherza moczowego i cewki moczowej, zaburzenia miesiączkowania, krwawienia maciczne, zaburzenia w obrębie piersi, dreszcze, stany grypopodobne, zmienione odczuwanie temperatury otoczenia, poty nocne, nagłe zaczerwienienie twarzy z uczuciem gorąca, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, wydłużenie czasu krzepnięcia, uszkodzenia skóry, upośledzone gojenie.

Rzadko: nowotwory żołądka i jelit, czerniak złośliwy, pancytopenia, splenomegalia, erytrocytoza, nieprawidłowa morfologia krwinek białych, obrzęk naczynioruchowy, sarkoidoza, choroba posurowicza, zapalenie tkanki podskórnej (w tym rumień guzowaty), nasilenie objawów zapalenia skórno-mięśniowego, zaburzenia tarczycy, hemosyderoza, próby samobójcze, majaczenie, osłabienie sprawności intelektualnej, drgawki, zapalenie nerwu czaszkowego, zaburzenia koordynacji ruchu lub równowagi, zapalenie osierdzia, blok przedsionkowo-komorowy, udar mózgu, stwardnienie tętnic, objaw Raynauda, sinica marmurkowata, teleangiektazje, śródmiąższowe zapalenie płuc, zapalenie płuc, odynofagia, wzmożona motoryka przewodu pokarmowego, kamica żółciowa, nadmierne złuszczanie skóry, choroby pęcherzowe, zaburzenia struktury włosów, zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, nefropatia (w tym zapalenie nerek), zaburzenia funkcji płciowych, przetoka (różna lokalizacja), zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi.

Z nieznaną częstością: rak z komórek Merkela, stwardnienie rozsiane, zespół Guillaina i Barrégo.

Podczas stosowania certolizumabu w innych wskazaniach niezbyt często obserwowano: zwężenie i niedrożność przewodu pokarmowego, pogorszenie ogólnego stanu fizycznego, poronienie samoistne, azoospermię.

Przedawkowanie
Podczas badań klinicznych nie stwierdzono toksyczności wymagającej zmniejszenia dawki; stosowano wielokrotne dawki do 800 mg s.c., i 20 mg/kg mc. i.v.
W przypadku przedawkowania zalecana jest ścisła obserwacja i leczenie objawowe.

Ciąża i laktacja - Certolizumab

Ograniczone dane kliniczne nie wskazują by certolizumab powodował wady wrodzone u płodu. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność i występowanie uszkodzeń płodu. Podawanie leku w czasie ciąży może zaburzać prawidłową odpowiedź immunologiczną u noworodka. Lek powinien być stosowany w czasie ciąży tylko w sytuacjach uzasadnionych klinicznie. Ograniczone dane kliniczne wskazują na małe stężenie certolizumabu w osoczu niemowląt urodzonych przez leczone nim kobiety. Przed upływem 5 mies. od zakończenia stosowania leku przez matkę w czasie ciąży nie zaleca się podawania niemowlętom szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, o ile korzyść z zaszczepienia wyraźnie nie przewyższa ryzyka związanego z podaniem szczepionki. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować antykoncepcję w trakcie leczenia oraz co najmniej 5 mies. po jego zakończeniu.

Certolizumab można stosować podczas karmienia piersią, ponieważ przenika do pokarmu kobiecego w znikomej ilości, ponadto ma strukturę białka, które jest rozkładane w przewodzie pokarmowym po podaniu p.o., co powoduje, że dostępność biologiczna u niemowląt jest bardzo mała.

Dawkowanie - Certolizumab

S.c. we wstrzyknięciu w udo lub brzuch. Leczenie powinno być wdrożone i nadzorowane przez lekarza z odpowiednim doświadczeniem.

RZS, łuszczycowe zapalenie stawów. Zalecana dawka początkowa wynosi 400 mg (2 wstrzyknięcia po 200 mg) w 0., 2. i 4. tyg. Następnie stosuje się dawkę podtrzymującą 200 mg co 2 tyg.; po uzyskaniu odpowiedzi klinicznej można rozważyć stosowanie alternatywnej dawki podtrzymującej 400 mg co 4 tyg. Odpowiedź kliniczną uzyskuje się zwykle w ciągu 12 tyg. leczenia. Rozważyć kontynuowanie leczenia u osób, u których w ciągu 12 tyg. nie uzyskano korzyści terapeutycznej.

Osiowa spondyloartropatia. Zalecana dawka początkowa wynosi 400 mg (2 wstrzyknięcia po 200 mg) w 0., 2. i 4. tyg. Następnie stosuje się dawkę podtrzymującą 200 mg co 2 tyg. lub 400 mg co 4 tyg. Odpowiedź kliniczną uzyskuje się zwykle w ciągu 12 tyg. leczenia. Rozważyć kontynuowanie stosowania leku u osób, u których w ciągu 12. tyg. leczenia nie uzyskano korzyści terapeutycznej.

Łuszczyca plackowata. Zalecana dawka początkowa wynosi 400 mg (2 wstrzyknięcia po 200 mg) w 0., 2. i 4. tyg. Dawka podtrzymująca 200 mg co 2 tyg. U pacjentów którzy nie wykazują wystarczającej odpowiedzi można rozważyć podanie dawki 400 mg co 2 tyg. Odpowiedź kliniczną uzyskuje się zwykle w ciągu 16 tyg. leczenia. Rozważyć kontynuowanie leczenia u osób, u których w ciągu 16 tyg. nie uzyskano korzyści terapeutycznej.

Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawki u chorych w podeszłym wieku.

Uwagi dla Certolizumab

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Po podaniu leku mogą wystąpić zawroty głowy, zaburzenia widzenia i uczucie zmęczenia. Lek może w niewielkim stopniu upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Warunki przechowywania
Lek należy przechowywać w lodówce w temp. 2–8°C. Nie zamrażać. Ampułkostrzykawki przechowywać w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. Można je jednorazowo przechowywać w temp. pokojowej (maks. 25°C) przez maks. 10 dni; po tym czasie muszą zostać zużyte lub wyrzucone.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające certolizumab

Cimzia (roztwór do wstrzykiwań)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta