Cerytynib (opis profesjonalny)

Działanie - Cerytynib

Mechanizm działania
Cerytynib jest doustnym, wysoce wybiórczym i silnym inhibitorem kinazy chłoniaka anaplastycznego (ALK). ALK jest przezbłonową receptorową kinazą tyrozynową. Cerytynib hamuje autofosforylację ALK, fosforylację białek sygnałowych położonych niżej w kaskadzie sygnałowej, przebiegającą za pośrednictwem ALK oraz proliferację zależnych od ALK komórek rakowych zarówno in vitro, jak i in vivo. Translokacja ALK determinuje ekspresję powstałych w jej wyniku białek fuzyjnych i w konsekwencji aberrację szlaku sygnałowego ALK w niedrobnokomórkowym raku płuca. W komórkach niedrobnokomórkowego raka płuca wykryto rearanżację genu w wyniku fuzji między genem EML4 i genem ALK. Białko EML4-ALK zawiera N-końcową domenę EML4 oraz wewnątrzkomórkową domenę katalityczną ALK. Region EML4 powoduje konstytutywną dimeryzację domeny kinazy ALK, prowadząc do nieprawidłowej aktywacji przekazywania sygnałów; powoduje to proliferację i przetrwanie komórki nowotworowej. Wykazano skuteczność cerytynibu przeciwko aktywności EML4-ALK w linii komórkowej niedrobnokomórkowego raka płuca, powodującą zahamowanie proliferacji komórek in vitro oraz regresję guzów w obcogatunkowych przeszczepach z komórek linii komórkowej niedrobnokomórkowego raka płuca u myszy i szczurów.

Farmakokinetyka
Po jednorazowym podaniu p.o. t_max wynosi ok. 4–6 h. Wchłania się w przewodzie pokarmowym w ≥25%. Nie określono bezwzględnej dostępności biologicznej. Posiłek zwiększa ekspozycję na cerytynib. AUC cerytynibu zwiększa się po jego podaniu z posiłkiem niskotłuszczowym lub wysokotłuszczowym odpowiednio o ok. 58% i 73%. Ekspozycja na cerytynib dla dawek 50–750 mg, podawanych jednorazowo, na czczo, jest proporcjonalna do dawki. W przypadku codziennego stosowania (po podaniu wielu dawek), ekspozycja na lek zwiększa się w większym stopniu niż proporcjonalnie do dawki. In vitro wiąże się z białkami osocza w ok. 97%. Badania in vitro sugerują, że cerytynib jest substratem glikoproteiny P, ale nie jest substratem BCRP ani MRP2. U szczurów lek przenika przez nieuszkodzoną barierę krew-mózg, a stosunek ekspozycji mózgu do ekspozycji krwi wynosi ok. 15%. In vitro cerytynib ulega metabolizmowi głównie za pośrednictwem CYP3A. Po jednorazowym podaniu p.o., cerytynib występuje w osoczu głównie w postaci niezmienionej. We krwi stwierdzono 11 metabolitów cerytynibu w małych stężeniach, a średni udział każdego z nich w AUC wynosił ≤2,3%. Cerytynib ulega głównie utlenieniu, O-dealkilacji i N-formylacji, z następową glukuronidacją i dehydrogenacją. Obserwowano również przyłączanie grupy tiolowej do O-dealkilowanego cerytynibu. Po podaniu na czczo pojedynczych dawek 400–750 mg leku, średnia geometryczna pozornego t_1/2 w końcowej fazie eliminacji wynosiła 31–41 h. Ulega wydaleniu głównie z kałem, średnio w 68% w postaci niezmienionej; z moczem – 1,3% podanej dawki. Średnia geometryczna AUC cerytynibu zwiększa się w przypadku łagodnych, umiarkowanych i ciężkich zaburzeń czynności wątroby odpowiednio o 18%, 2% i 66%.

Wskazania do stosowania - Cerytynib

Niedrobnokomórkowy rak płuca
Leczenie I rzutu dorosłych pacjentów z ALK-dodatnim zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca. Leczenie dorosłych pacjentów z ALK-dodatnim zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca po wcześniejszym leczeniu kryzotynibem. Lek stosuje się w monoterapii.

Przeciwwskazania stosowania - Cerytynib

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Hepatotoksyczność
W większości przypadków wystąpienia hepatotoksyczności w badaniach klinicznych wystarczającym działaniem było wstrzymanie podawania leku i/lub zmniejszenie jego dawki; niewiele przypadków wymagało przerwania leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia, co 2 tyg. przez pierwsze 3 mies. leczenia, a następnie co miesiąc, należy monitorować czynność wątroby, w tym oznaczać ALT, AST i bilirubinę całkowitą. W przypadku zwiększenia aktywności aminotransferaz, należy częściej monitorować czynność wątroby. Stosować ostrożnie u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz zmodyfikować dawkę leku (patrz: zarejestrowane materiały producenta); nie można wykluczyć związku między stosowaniem cerytynibu, a wystąpieniem encefalopatii wątrobowej u tych pacjentów.

Śródmiąższowa choroba płuc, zapalenie płuc
W badaniach klinicznych obserwowano ciężkie, zagrażające życiu lub zakończone zgonem przypadki śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia płuc u pacjentów leczonych cerytynibem. W większości ciężkich i zagrażających życiu przypadków przerwanie leczenia spowodowało poprawę lub ustąpienie objawów. Należy obserwować pacjentów pod kątem objawów płucnych wskazujących na śródmiąższową chorobę płuc lub zapalenie płuc. Należy wykluczyć inne potencjalne przyczyny tych chorób. W przypadku rozpoznania śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia płuc związanego z leczeniem, stosowanie cerytynibu należy zakończyć.

Wydłużenie odstępu QT
W badaniach klinicznych u pacjentów leczonych cerytynibem obserwowano wydłużenie odstępu QTc, mogące zwiększać ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca (np. torsade de pointes) lub nagłego zgonu. Należy unikać stosowania leku u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć korzyści i możliwe ryzyko związane ze stosowaniem cerytynibu u pacjentów ze współistniejącą bradykardią (<60 uderzeń/min), pacjentów z wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie lub skłonnością do wydłużania odstępu QTc, pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne lub inne leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT oraz u pacjentów z istotną współistniejącą chorobą serca i/lub zaburzeniami elektrolitowymi. Zaleca się okresowe monitorowanie stanu pacjenta (badanie EKG) oraz okresową kontrolę stężenia elektrolitów (np. potasu) u tych pacjentów. W przypadku wystąpienia wymiotów, biegunki, odwodnienia lub zaburzeń czynności nerek, należy wyrównać stężenie elektrolitów, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. U pacjentów, u których dojdzie do wydłużenia odstępu QTc >500 ms lub zmiany o >60 ms względem wartości początkowych i tachykardii typu torsade de pointes lub polimorficznej tachykardii komorowej bądź objawów poważnych zaburzeń rytmu serca należy zakończyć stosowanie leku. U pacjentów, u których dojdzie do wydłużenia QTc >500 ms w co najmniej 2 oddzielnych badaniach EKG należy wstrzymać podawanie leku do czasu powrotu do wartości początkowych lub do uzyskania wartości QTc ≤480 ms, a następnie wznowić leczenie dawką zmniejszoną o 150 mg.

Bradykardia
Jeśli to możliwe, należy unikać stosowania cerytynibu jednocześnie z innymi lekami, o których wiadomo, że wywołują bradykardię (np. β-adrenolitykami, blokerami kanału wapniowego niebędącymi pochodnymi dihydropirydyny, klonidyną i digoksyną). Należy regularnie kontrolować częstotliwość rytmu serca i ciśnienie krwi. W przypadku objawów bradykardii niestanowiącej zagrożenia życia, należy wstrzymać podawanie cerytynibu do uzyskania bradykardii bezobjawowej lub do czasu, gdy częstotliwość rytmu serca ≥60 uderzeń/min, należy również dokonać oceny jednocześnie stosowanych leków i w razie konieczności dostosować dawkę cerytynibu. W przypadku bradykardii stanowiącej zagrożenie życia, podawanie cerytynibu należy zakończyć, jeśli nie ustalono, który z jednocześnie przyjmowanych leków mógł powodować bradykardię; jeśli, jednak, występowanie bradykardii ma związek z jednocześnie przyjmowanym lekiem, o którym wiadomo, że wywołuje bradykardię lub niedociśnienie, podawanie cerytynibu należy wstrzymać do uzyskania bradykardii bezobjawowej lub do czasu, gdy częstotliwość rytmu serca ≥60 uderzeń/min. Jeśli istnieje możliwość przerwania leczenia lub zmodyfikowania dawki jednocześnie stosowanego leku, leczenie cyrytynibem należy wznowić w dawce zmniejszonej o 150 mg po powrocie do bradykardii bezobjawowej lub gdy częstotliwość rytmu serca wróci do wartości ≥60 uderzeń/min, monitorując często stan pacjenta.

Działania niepożądane ze strony układu pokarmowego
W razie wystąpienia biegunki, nudności lub wymiotów należy obserwować pacjenta i wdrożyć standardowe postępowanie, w tym podawanie leków przeciwbiegunkowych, przeciwwymiotnych lub uzupełnianie płynów. W razie konieczności należy wstrzymać podawanie cerytynibu do uzyskania poprawy, a następnie wznowić jego stosowanie w dawce mniejszej o 150 mg. Jeśli podczas leczenia wystąpią wymioty, pacjent nie powinien przyjmować dodatkowej dawki.

Hiperglikemia
Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie okresowo według wskazań klinicznych, należy kontrolować glikemię na czczo. W przypadku utrzymującej się hiperglikemii >250 mg/dl pomimo optymalnego leczenia hipoglikemizującego, należy wstrzymać podawanie cerytynibu do uzyskania odpowiedniej kontroli glikemii, a następnie wznowić leczenie w dawce zmniejszonej o 150 mg. Jeżeli mimo podjętego działania glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana, należy zakończyć leczenie cerytynibem.

Zwiększenie aktywności lipazy i/lub amylazy
Przed rozpoczęciem leczenia, a następnie okresowo według wskazań klinicznych, należy kontrolować aktywność lipazy i amylazy. W przypadku zwiększenia aktywności lipazy i/lub amylazy ≥3. stopnia, należy wstrzymać podawanie cerytynibu do powrotu aktywności enzymów do <1. stopnia, po czym wznowić leczenie dawką zmniejszoną o 150 mg. U pacjentów leczonych cerytynibem opisano przypadki zapalenia trzustki.

Pokarm
Cerytynib należy przyjmować z posiłkiem, który zwiększa jego dostępność biologiczną. U pacjentów z chorobami współistniejącymi, którzy nie mogą przyjmować cerytynibu z posiłkiem, można zastosować alternatywny schemat leczenia, w którym nie powinno się spożywać posiłku co najmniej 2 h przed i 1 h po podaniu leku. Pacjenci nie powinni przyjmować leku na czczo zamiennie z przyjmowaniem leku z posiłkiem. Dawkę należy odpowiednio dostosować, tj. u pacjentów leczonych dawką 450 mg lub 300 mg przyjmowaną z posiłkiem, należy ją zwiększyć odpowiednio do 750 mg lub 450 mg, gdy jest przyjmowana na czczo, a u pacjentów leczonych dawką 150 mg podawaną z posiłkiem, należy przerwać stosowanie leku. Dawka maks. stosowana na czczo wynosi 750 mg.

Osoby w podeszłym wieku >85. rż.
Brak danych dotyczących stosowania u osób >85. rż.

Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u osób do 18. rż.

Interakcje - Cerytynib

Silne inhibitory CYP3A
Silne inhibitory CYP3A mogą zwiększać stężenie cerytynibu w osoczu. Podczas leczenia należy unikać stosowania silnych inhibitorów CYP3A (w tym rytonawiru, sakwinawiru, telitromycyny, ketokonazolu, itrakonazolu, worykonazolu, pozakonazolu i nefazodonu); jeśli ich stosowanie jest konieczne, należy zmniejszyć dawkę cerytynibu o ok. 1/3 (do najbliższej wielokrotności dawki 150 mg). Jeśli wymagane jest długotrwałe leczenie silnym inhibitorem CYP3A, a chory dobrze toleruje zmniejszoną dawkę cerytynibu, można ponownie ją zwiększyć uważnie monitorując stan kliniczny pacjenta. Po zakończeniu podawania silnego inhibitora CYP3A, należy powrócić do dawki cerytynibu sprzed leczenia inhibitorem.

Inhibitory glikoproteiny P (P-gp)
Na podstawie badań in vitro można stwierdzić, że cerytynib jest substratem P-gp. W przypadku podawania cerytynibu z lekami hamującymi P-gp, istnieje prawdopodobieństwo zwiększenia stężenia cerytynibu. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów P-gp i uważnie obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia działań niepożądanych.

Silne induktory CYP3A i/lub glikoproteiny P (P-gp)
Jednoczesne stosowanie cerytynibu z silnymi induktorami CYP3A i/lub P-gp zmniejsza stężenie cerytynibu w osoczu. Należy unikać jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A (w tym karbamazepiny, fenobarbitalu, fenytoiny, ryfabutyny, ryfampicyny oraz ziela dziurawca). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania induktorów P-gp.

Leki wpływające na pH soku żołądkowego
Rozpuszczalność cerytynibu zależy od pH; in vitro rozpuszczalność maleje wraz ze zwiększaniem się pH. Leki zwiększające pH soku żołądkowego (np. inhibitory pompy protonowej, antagoniści receptora H₂, leki zobojętniające sok żołądkowy) mogą zmieniać rozpuszczalność cerytynibu i zmniejszać jego dostępność biologiczną. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami pompy protonowej. Ryzyko klinicznie istotnego zmniejszenia dostępności biologicznej cerytynibu podczas jednoczesnego stosowania antagonistów receptora H₂ jest prawdopodobnie mniejsze, jeśli podawane są 10 h przed lub 2 h po podaniu dawki cerytynibu, natomiast w przypadku leków zobojętniających sok żołądkowy – 2 h przed lub 2 h po podaniu dawki cerytynibu.

Substraty CYP3A i CYP2C9
In vitro cerytynib kompetycyjnie hamuje metabolizm substratu CYP3A, midazolamu oraz substratu CYP2C9, diklofenaku. Obserwowano również zależne od czasu hamowanie CYP3A. Cerytynib został zaliczony w warunkach in vivo do silnych inhibitorów CYP3A4. Należy unikać jednoczesnego podawania cerytynibu z substratami CYP3A, w tym substratami o małym indeksie terapeutycznym (np. alfuzosyną, amiodaronem, cisaprydem, cyklosporyną, dihydroergotaminą, ergotaminą, fentanylem, pimozydem, kwetiapiną, chinidyną, lowastatyną, simwastatyną, sildenafilem, midazolamem, triazolamem, takrolimusem, alfentanylem i sirolimusem). Jeżeli jest to niemożliwe, należy rozważyć zmniejszenie dawki jednocześnie podawanych substratów CYP3A4 o małym indeksie terapeutycznym. Cerytynib został zaliczony w warunkach in vivo do słabych inhibitorów CYP2C9. Należy unikać jednoczesnego podawania cerytynibu z substratami CYP2C9, w tym substratami o małym indeksie terapeutycznym (np. fenytoiną i warfaryną). Jeśli to niemożliwe, należy rozważyć zmniejszenie dawki jednocześnie podawanych substratów CYP2C9 o małym indeksie terapeutycznym. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania z warfaryną, można rozważyć częstsze monitorowanie INR.

Substraty CYP2A6 i CYP2E1
In vitro cerytynib w istotnych klinicznie stężeniach hamuje aktywność CYP2A6 i CYP2E1 i dlatego może zwiększać stężenie jednocześnie stosowanych substratów tych enzymów w osoczu. Zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania substratów CYP2A6 i CYP2E1 oraz uważnie obserwować pacjentów pod kątem wystąpienia działań niepożądanych.

Enzymy regulowane przez PXR; doustne środki antykoncepcyjne
Nie można wykluczyć ryzyka indukcji innych niż CYP3A4 enzymów regulowanych przez PXR. Skuteczność jednocześnie stosowanych doustnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona.

Substraty transporterów
In vitro cerytynib w istotnych klinicznie stężeniach nie hamuje aktywności MRP2, OATP1B1, OATP1B3, OAT1, OAT3, OCT1 i OCT2. Z tego względu wystąpienie klinicznie istotnych interakcji typu lek-lek w wyniku zahamowania przez cerytynib substratów tych nośników jest mało prawdopodobne. Przewiduje się, że cerytynib w klinicznie istotnych stężeniach hamuje aktywność P-gp i BCRP w jelicie. Z tego względu, cerytynib może zwiększać stężenia w osoczu jednocześnie stosowanych leków transportowanych przez te białka. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania substratów BCRP (np. rozuwastatyny, topotekanu, sulfasalazyny) i substratów P-gp (digoksyny, dabigatranu, kolchicyny, prawastatyny) oraz uważnie monitorować działania niepożądane.

Leki wydłużające odstęp QT
W badaniach klinicznych cerytynib wydłużał odstęp QT. Należy zachować ostrożność stosując cerytynib u pacjentów, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QT, w tym u pacjentów przyjmujących leki przeciwarytmiczne klasy I (np. chinidynę, prokainamid, dizopiramid) lub leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) lub inne leki mogące wydłużać odstęp QT, takie jak domperydon, droperydol, chlorochina, halofantryna, klarytromycyna, haloperydol, metadon, cisapryd i moksyfloksacyna. Wskazane jest monitorowanie odstępu QT w przypadku leczenia skojarzonego tymi lekami.

Pokarm
Cerytynib należy przyjmować z posiłkiem, który zwiększa jego dostępność biologiczną. U pacjentów z chorobami współistniejącymi, którzy nie mogą przyjmować cerytynibu z posiłkiem, można zastosować alternatywny schemat leczenia, w którym nie powinno się spożywać posiłku co najmniej 2 h przed i 1 h po podaniu leku. Pacjenci nie powinni przyjmować leku na czczo zamiennie z przyjmowaniem leku z posiłkiem. Dawkę należy odpowiednio dostosować, tj. u pacjentów leczonych dawką 450 mg lub 300 mg przyjmowaną z posiłkiem, należy ją zwiększyć odpowiednio do 750 mg lub 450 mg, gdy jest przyjmowana na pusty żołądek, a u pacjentów leczonych dawką 150 mg podawaną z posiłkiem, należy przerwać stosowanie leku. Dawka maks. stosowana na czczo wynosi 750 mg.

Grejpfrut i sok grejpfrutowy
Należy pouczyć pacjentów, by unikali spożywania grejpfruta i soku grejpfrutowego, ponieważ mogą one hamować CYP3A w ścianie jelita i zwiększyć biodostępność cerytynibu.

Działania niepożądane - Cerytynib

U 10% pacjentów przyjmujących z posiłkiem dawkę 450 mg cerytynibu wystąpiło zdarzenie niepożądane, które wymagało przynajmniej raz zmniejszenia dawki, a u 42% pacjentów wystąpiło zdarzenie niepożądane, które wymagało przynajmniej raz przerwania leczenia. Mediana czasu do pierwszego zmniejszenia dawki z dowolnej przyczyny wynosiła 8 tyg.

Bardzo często: niedokrwistość, zmniejszony apetyt, biegunka, nudności, wymioty, ból w jamie brzusznej, zaparcie, zaburzenia w obrębie przełyku, wysypka, uczucie zmęczenia, nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych wątroby (m.in. zwiększenie aktywności ALT i/lub AST, zwiększenie aktywności gamma-glutamylotransferazy, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej), zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.

Często: hiperglikemia, hipofosfatemia, zaburzenia widzenia, zapalenie osierdzia, bradykardia, zapalenie płuc, hiperbilirubinemia, zaburzenia czynności wątroby, hepatotoksyczność, zaburzenia czynności nerek, wydłużenie odstępu QT, zwiększenie aktywności lipazy i/lub amylazy.

Niezbyt często: zapalenie trzustki.

Obserwowano również występowanie śródmiąższowej choroby płuc.

Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania leku należy rozpocząć leczenie wspomagające.

Ciąża i laktacja - Cerytynib

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania cerytynibu u kobiet w ciąży; stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności.

W trakcie leczenia i do 3 mies. po jego zakończeniu należy stosować skuteczne metody antykoncepcji.

Nie wiadomo czy cerytynib i jego metabolity przenikają do pokarmu kobiecego. Należy podjąć decyzję czy przerwać karmienie piersią czy podawanie leku biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Dawkowanie - Cerytynib

P.o. 450 mg 1 ×/d z posiłkiem, o stałej porze; kapsułki połykać w całości. Leczenie kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzyści kliniczne.

Modyfikacja dawkowania – działania niepożądane
Jeśli podczas leczenia wystąpią działania niepożądane, dawkę należy zmniejszać stopniowo o 150 mg/d; leczenie należy przerwać w przypadku braku tolerancji dawki 150 mg/d. W przypadku wystąpienia niektórych działań niepożądanych leczenie można wstrzymać do powrotu poszczególnych parametrów do odpowiednich wartości. Szczegółowe informacje dotyczące postępowania w przypadku: ciężkich lub nietolerowanych nudności, wymiotów lub biegunki pomimo odpowiedniego leczenia, zwiększenia aktywności ALT lub AST, wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia płuc, wydłużenia odstępu QTc, poważnych zaburzeń rytmu serca (np. częstoskurcz typu torsade de pointes, polimorficzny częstoskurcz komorowy), bradykardii, utrzymującej się hiperglikemii >250 mg/dl pomimo odpowiedniego leczenia, zwiększenia aktywności lipazy lub amylazy ≥3 – patrz: Przeciwwskazania oraz zarejestrowane materiały producenta.

Modyfikacja dawkowania – inhibitory CYP3A, substraty CYP3A
Podczas leczenia należy unikać stosowania silnych inhibitorów CYP3A; jeśli ich stosowanie jest konieczne, należy zmniejszyć dawkę cerytynibu o ok. 1/3 (do najbliższej wielokrotności dawki 150 mg). Jeśli wymagane jest długotrwałe leczenie silnym inhibitorem CYP3A, a chory dobrze toleruje zmniejszoną dawkę cerytynibu, można ponownie ją zwiększyć uważnie monitorując stan kliniczny pacjenta. Po zakończeniu podawania silnego inhibitora CYP3A, należy powrócić do dawki cerytynibu sprzed leczenia inhibitorem.

Należy unikać równoległego stosowania z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP3A lub substratami CYP3A o małym indeksie terapeutycznym (np. alfuzosyna, amiodaron, cisapryd, cyklosporyna, dihydroergotamina, ergotamina, fentanyl, pimozyd, kwetiapina, chinidyna, lowastatyna, simwastatyna, sildenafil, midazolam, triazolam, takrolimus, alfentanyl, sirolimus); jeśli to możliwe należy zastosować alternatywne leki, które są mniej wrażliwe na zahamowanie CYP3A4, a jeśli nie można tego uniknąć, należy rozważyć zmniejszenie dawki jednocześnie stosowanych substratów CYP3A4 o małym indeksie terapeutycznym.

Modyfikacja dawki w przypadku konieczności przyjmowania leku na czczo
U pacjentów z chorobami współistniejącymi, którzy nie mogą przyjmować cerytynibu z posiłkiem, można zastosować alternatywny schemat leczenia, w którym nie powinno się spożywać posiłku co najmniej 2 h przed i 1 h po podaniu leku. Pacjenci nie powinni przyjmować leku na czczo zamiennie z przyjmowaniem leku z posiłkiem. Dawkę należy odpowiednio dostosować, tj. u pacjentów leczonych dawką 450 mg lub 300 mg przyjmowaną z posiłkiem, należy ją zwiększyć odpowiednio do 750 mg lub 450 mg, gdy jest przyjmowana na pusty żołądek, a u pacjentów leczonych dawką 150 mg podawaną z posiłkiem, należy przerwać stosowanie leku. Dawka maks. stosowana na czczo wynosi 750 mg.

Pacjenci w podeszłym wieku, osoby z zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek
Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku (≥ 65. rż.) oraz osób z łagodnymi albo umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, ze względu na brak doświadczenia w leczeniu tej grupy chorych. U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zachować szczególną ostrożność; należy zmniejszyć dawkę o ok. 1/3 (do najbliższej wielokrotności dawki 150 mg).

Uwagi dla Cerytynib

Lek powinno się stosować pod nadzorem onkologa klinicznego z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych
Cerytynib wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy jednak zachować ostrożność podczas wykonywania ww. czynności, gdyż u pacjentów może wystąpić uczucie zmęczenia lub zaburzenia widzenia.

Preparaty na rynku polskim zawierające cerytynib