medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Szczepionka do czynnego uodporniania przeciw poliomyelitis. Inaktywowana, wieloważna szczepionka przeciw poliomyelitis (IPV) przygotowywana ze szczepów dzikich namnażanych w hodowli komórkowej; zawiera inaktywowane formaldehydem 3 typy wirusa (1, 2 i 3). Miesiąc po szczepieniu pierwotnym (3 dawki), wskaźniki seroprotekcji wynosiły 100% dla wirusa poliomyelitis typu 1 i 3 zawartego w szczepionkach oraz od 99–100% dla typu 2. U niemowląt dawka uzupełniająca (4. dawka) powodowała duży wzrost miana przeciwciał, a wskaźniki seroprotekcji wynosiły 97,5–100% dla trzech typów wirusa poliomyelitis zawartych w szczepionce. 4–5 lat po dawce uzupełniającej u 94–99% osób stwierdzano ochronne miano przeciwciał. U szczepionych osób dorosłych, po podaniu dawki przypominającej odpowiedź związana jest z pamięcią immunologiczną. Odporność utrzymuje się przez co najmniej 5 lat po podaniu 4. dawki.
Czynne uodpornianie dzieci i dorosłych przeciw zakażeniu wirusem poliomyelitis.
Nadwrażliwość na neomycynę, streptomycynę, polimyksynę B, szczepionki zawierające takie same składniki lub na którykolwiek składnik preparatu.
Gorączka, ostra choroba
W przypadku gorączki lub ostrej choroby przesunąć termin szczepienia.
Droga podania
Nie podawać donaczyniowo.
Małopłytkowość, zaburzenia krzepnięcia
Zachować ostrożność u osób z małopłytkowością lub zaburzeniami krzepnięcia, ponieważ podanie i.m. może spowodować krwawienie.
Wstrząs anafilaktyczny
Podobnie jak w przypadku innych szczepionek podawanych we wstrzyknięciach, rzadko może wystąpić wstrząs anafilaktyczny; należy zapewnić łatwy dostęp do odpowiedniej pomocy medycznej; osobę szczepioną należy monitorować po podaniu szczepionki.
Niedobory odporności, leczenie immunosupresyjne
Odpowiedź immunologiczna po podaniu szczepionki może być zmniejszona u osób z niedoborami odporności lub osób otrzymujących leczenie immunosupresyjne; zaleca się przełożyć szczepienie do czasu zakończenia leczenia. Osobom z przewlekłym niedoborem odporności, np. zakażonym wirusem HIV, zaleca się szczepienie, nawet jeżeli odpowiedź immunologiczna może być ograniczona wskutek choroby.
Szczepionka OPV
Szczepionka IPV może być wskazana u osób, u których stosowano wcześniej szczepionkę OPV lub jako dawka przypominająca po szczepieniu szczepionką OPV.
Bezdech
Należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia bezdechu oraz konieczność monitorowania czynności oddechowych przez 48–72 h w przypadku podawania dawek szczepienia pierwotnego bardzo niedojrzałym wcześniakom (urodzonym ≤28. tyg. ciąży), szczególnie dotyczy to dzieci, u których występowały objawy niedojrzałości układu oddechowego; z uwagi na znaczne korzyści wynikające ze szczepienia tej grupy niemowląt, nie należy rezygnować ze szczepienia ani go odraczać.
Nie stwierdzono interakcji z innymi standardowo stosowanymi szczepionkami podawanymi z zastosowaniem osobnych strzykawek w oddzielne miejsca ciała.
Leki immunosupresyjne
Odpowiedź immunologiczna po podaniu szczepionki może być zmniejszona u osób otrzymujących leczenie immunosupresyjne; zaleca się przełożyć szczepienie do czasu zakończenia leczenia.
Należy wziąć pod uwagę, że w najczęściej stosowanym schemacie szczepień, szczepionka przeciw polio rzadko jest podawana sama.
Często i bardzo często: rumień, stwardnienie, ból w miejscu wstrzyknięcia (mogą wystąpić w ciągu 48 h po szczepieniu i utrzymywać się przez 1–2 dni).
Ponadto: gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, ból mięśni, umiarkowany i przejściowy ból stawów (mogą wystąpić w kilka dni po szczepieniu), drgawki (izolowane lub związane z gorączką) w ciągu kilku dni po szczepieniu, ból głowy, parestezje, głównie w kończynach dolnych w ciągu 2 tyg. po szczepieniu, pobudzenie, senność, drażliwość w pierwszych godzinach lub dniach po szczepieniu, szybko ustępujące, wysypka, bezdech u bardzo niedojrzałych wcześniaków (urodzonych ≤28. tyg. ciąży).
Kategoria C. Szczepionkę można stosować u kobiet w ciąży, jeśli istnieje takie wskazanie.
Szczepionkę można stosować w okresie karmienia piersią.
Podawać i.m., możliwe jest również podanie s.c. Zalecanym miejscem dla podania i.m. jest część środkowo-boczna powierzchni uda u niemowląt i małych dzieci oraz mięsień naramienny u dzieci, młodzieży i osób dorosłych.
Dzieci po ukończeniu 2. mż. Szczepienie podstawowe – 3 dawki 0,5 ml w odstępie 1–2 mies.; szczepienie uzupełniające – 1 dawka 0,5 ml rok po podaniu 3. dawki.
Dzieci po ukończeniu 6. tż. Szczepienie podstawowe – 3 dawki w 6., 10. i 14. tż.; szczepienie uzupełniające – 1 dawka 0,5 ml rok po podaniu 3. dawki.
Nieszczepione osoby dorosłe. 2 dawki 0,5 ml w odstępie 1 mies. lub lepiej 2 mies.; szczepienie uzupełniające – 1 dawka 0,5 ml 8–12 mies. po podaniu 2. dawki.
Szczepienie przypominające – 1 dawka 0,5 ml co 5 lat u dzieci i młodzieży oraz co 10 lat u dorosłych. Obecnie w Polsce u dzieci w 1. rż. pierwsze trzy dawki szczepienia przeciw poliomyelitis wykonuje się szczepionką inaktywowaną IPV na przełomie 3. i 4. mż. oraz w 5.–6. mż. i w 16.–18. mż. jednocześnie z 2., 3. i 4. dawką szczepionki DTP. Patrz też: Program Szczepień Ochronnych i opisy preparatów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
