Zmiana leków u chorego na nadciśnienie

Pytanie nadesłane do redakcji

Mam 28 lat. Kardiolog zmienił mi lek z Telmizek 40 mg na Nebilenin, ponieważ czasem serce biło za szybko. Zapomniałem wspomnieć lekarzowi o alergii (sierść kota – obecnie jestem u kogoś, gdzie jest kot, a także na kurz, siarczan neomycyny, trawy) oraz o problemach ze skórą (łojotokowe zapalenie skóry, świąd). Wspomniałem tylko o niedoczynności tarczycy i lekkiej niewydolności żylnej kończyn dolnych. Czy w takim wypadku powinienem brać Nebilenin? Nie miałem też wyniku badań szpitalnych – aldosteron w spoczynku – 197,01H pg/ml, a aktywność reninowa osocza po pionizacji 5,66 nb/mh/h, a w spoczynku 0,85 ng/ml/h.

Odpowiedział

lek. med. Krzysztof Rewiuk
Katedra Chorób Wewnętrznych i Gerontologii
Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum

Zmiana terapii wprowadzona przez Pańskiego lekarza polega na zastąpieniu telmisartanu – antagonisty receptora angiotensyny II przez nebiwolol – lek z grupy beta-blokerów. Obie grupy leków są powszechnie stosowane zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym nadciśnienia tętniczego, przy czym rzeczywiście skłonność do szybkiej akcji serca stanowi argument przemawiający za użyciem beta-blokera jako leku pierwszego wyboru. Zarówno alergia atopowa, jak i łojotokowe zapalenie skóry nie stanowią przeciwwskazań do stosowania nebiwololu, choć skłonność do atopii generalnie zwiększa ryzyko reakcji uczuleniowych po jakimkolwiek leku.

Nie wspomniał Pan o innych stosowanych przez siebie lekach. W kontekście informacji o skłonności do szybkiej akcji serca zastanawia mnie, czy stosuje Pan leki z powodu niedoczynności tarczycy. O ile sama niedoczynność gruczołu tarczowego wiąże się raczej z tendencją do wolnej akcji serca, o tyle stosowanie zbyt dużych dawek lewotyroksyny może prowadzić do tachykardii. Jeżeli jest Pan w trakcie terapii niedoczynności tarczycy, proponowałbym kontrolę stężenia TSH.

Nie znając stosowanych w lokalnym laboratorium norm dla oznaczeń aldosteronu i aktywności reninowej osocza, nie podejmuję się ich interpretacji, chociaż nie odbiegają one istotnie od rzędu wielkości typowego dla stężeń prawidłowych. Warto jednak zwrócić uwagę, że wiarygodne oznaczenie tych parametrów wymaga odstawienia co najmniej na 2 tygodnie leków wpływających na oś renina–angiotensyna–aldosteron, a do takich należą zarówno stosowany uprzednio telmisartan, jak i przepisany obecnie nebiwolol.