Co to jest nagła głuchota i jakie są jej przyczyny?
Nagła głuchota to odbiorcze upośledzenie słuchu pojawiające się bez uchwytnej przyczyny. Objawy narastają w ciągu kilku lub kilkunastu godzin (do 3 dni). Ubytek słuchu musi wynosić powyżej 30 dB w trzech sąsiadujących ze sobą częstotliwościach, żeby spełnić kryterium rozpoznania nagłej głuchoty czuciowo-nerwowej (odbiorczej). Upośledzenie słuchu jest z reguły jednostronne (91,5%).
Nagła głuchota jest traktowana jako objaw kliniczny, a nie choroba sama w sobie. Znalezienie choroby odpowiedzialnej za niedosłuch często jest trudne. Najczęściej rozważa się trzy rodzaje etiologii: zapalną, naczyniową lub urazową. Przyczyny zapalne związane są głównie z infekcją wirusową, a 30–40% chorych, u których wystąpiła nagła głuchota, wcześniej przebyło zakażenie górnych dróg oddechowych. Podkreślana jest zwłaszcza rola wirusów rodzaju Herpes. Za nagłą głuchotę mogą także odpowiadać zmiany naczyniowe, takie jak zator lub zakrzep w tętnicach zaopatrujących ucho wewnętrzne. Uraz akustyczny również może odpowiadać za odbiorcze upośledzenie słuchu.
Jak się objawia nagła głuchota?
Podstawowym objawem jest nagłe, jednostronne upośledzenie słuchu, odczuwane przez chorego, jako pełność w uchu, zaleganie waty w uchu, uczucie zatkania ucha. Objawy zazwyczaj pojawiają się rano. Mogą występować również inne dolegliwości: szumy uszne, zaburzenia równowagi, zawroty głowy. Poziom niedosłuchu może być różny, łącznie z całkowitą głuchotą.
Co robić w razie wystąpienia objawów nagłej głuchoty?
W razie wystąpienia objawów nagłej głuchoty należy natychmiast zgłosić się na SOR. Najlepsze efekty terapeutyczne osiągane są wówczas, gdy leczenie zostanie wdrożone w ciągu 24 godzin od wystąpienia objawów.
W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie nagłej głuchoty?
Do postawienia właściwego rozpoznania konieczne są: wywiad, badanie otolaryngologiczne oraz diagnostyka audiologiczna (badanie audiometrii impedancyjnej, tonalnej). Istotne znaczenie mają również badania obrazowe – przede wszystkim tomografia komputerowa. U każdego chorego z jednostronną nagłą głuchotą należy wykluczyć guza nerwu VIII (nerw przedsionkowo-ślimakowy). Często niezbędne jest wykonanie dodatkowych badań laboratoryjnych (morfologia krwi z rozmazem, układ krzepnięcia, stężenie glukozy we krwi).
Jakie są sposoby leczenia nagłej głuchoty?
Podstawową grupą leków stosowanych w przypadku nagłej głuchoty są glikokortykosteroidy podawane ogólnie lub miejscowo do jamy bębenkowej. Terapia farmakologiczna obejmuje także inne grupy leków, m.in. leki rozszerzające naczynia (w celu poprawy mikrokrążenia), leki przeciwzakrzepowe (szczególnie u osób z chorobą zakrzepowo-zatorową w wywiadach), leki przeciwwirusowe (w przypadku podejrzewania infekcji), leki zmniejszające objętość endolimfy i moczopędne.Terapia wielolekowa trwa z reguły 10 dni, często przedłuża się ją do 15 dni.
Czy możliwe jest całkowite wyleczenie nagłej głuchoty?
Rokowanie w nagłej głuchocie jest bardzo różne, a całkowite odzyskanie słuchu jest uzależnione od kilku czynników. Niekorzystnie na rokowanie wpływają: starszy wiek pacjenta, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, wcześniejsze występowanie zakrzepicy, późne zgłoszenie się do lekarza, opóźnienie we wdrożeniu odpowiedniego leczenia. Również współwystępowanie zawrotów głowy i zaburzeń równowagi jest złym czynnikiem prognostycznym. Szacuje się, że słuch wraca do normy u około 65% chorych.
Co robić, aby uniknąć nagłej głuchoty?
Zaleca się unikanie ekspozycji na hałas. Poza tym, w profilaktyce ważne jest niepalenie tytoniu, kontrola ciśnienie tętniczego, stężenia glukozy i lipidów oraz utrzymywanie prawidłowej masy ciała.
