Niechęć dziecka do spania w swoim łóżeczku

Pytanie nadesłane do redakcji

Moja córka nie chce spać w nocy w łóżeczku, co robić?

Odpowiedziała

mgr Dorota Ponikło
psycholog
Ośrodek Wczesnej Pomocy Psychologicznej w Krakowie

Pani córka może nie chcieć spać w swoim łóżku w nocy z różnych powodów. Nie wiem w jakim jest wieku i czy zawsze nie chciała sama spać, czy stało się tak po jakiejś trudnej sytuacji lub miała przyzwolenie rodziców na spanie z nimi. Trzeba rozmawiać z dzieckiem o tym, dlaczego lubi spać z kimś, czy spanie samemu budzi w nim lęk i jaki on jest, kiedy się pojawia, jak mu można zaradzić. Takie rozmowy muszą być dostosowane do wieku rozmówcy i prowadzone w spokojnej atmosferze.

Przytoczę taki przykład: dziewczynka 10-letnia w pewnym okresie przestała chcieć sama spać, wędrowała do łóżka rodziców i tam dopiero zasypiała. Nie mówiła sama, dlaczego się tak dzieje, tylko prosiła o możliwość spania razem. Mama po kilku takich nocach zaczęła się dopytywać, co ją trapi, czy się czymś martwi. Okazało się, że przyjaciółka tej dziewczynki straszy ją nocnymi potworami. Mama zaradziła tej sytuacji w ten sposób, że porozmawiała z mamą koleżanki w spokojnym tonie i dowiedziała się, że ta dziewczynka sama była straszona. Mamy zajęły się rozwiązywaniem kłopotów córek, rozmawiając z nimi o nierealności takich potworów i zaprosiły do pomocy maskotki-pilnowacze odpowiedzialne za stawanie do pomocy na wezwanie dziecka. Obie dziewczynki zachowały przyjaźń i wrócił do nich spokojny sen we własnym łóżku.

W sytuacji, kiedy dziecko śpi od dłuższego czasu lub od zawsze z rodzicami lub jednym z nich, trzeba przygotować je poprzez rozmowy. O tym, że dzieci sypiają same i lubią swoje posłania, zaproponować towarzystwo pluszaka lub innej wybranej zabawki, zaaranżowania przestrzeni w łóżku i wokół niego przez samo dziecko. Ważne, abyśmy sami byli przygotowani psychicznie do nocnego rozstania się z dzieckiem i wykazali się konsekwencją.

Niektóre malutkie dzieci potrzebują bliskości drugiej osoby, dotyku, ciepła ich ciała. Śpią wtedy spokojniej, zwłaszcza kiedy się przebudzą, czują obok siebie drugą osobę. Najczęściej są karmione piersią w nocy i matkom wygodniej mieć maluszki obok siebie.

Starsze dzieci wolą spać w łóżku bez szczebelków, chcą mieć możliwość swobodnego wychodzenia z niego i ewentualnego nocnego spaceru do sypialni rodziców. Niektóre dzieci, aby zasnąć, potrzebują towarzystwa jednego z rodziców, czasami potrzymania za rękę, opowiedzenia bajki, przeczytania książeczki lub zanucenia piosenki.

Niechęć do spania osobno mogą prezentować dzieci zarządzające rodziną, tzn. decydujące same o wszystkim co ich dotyczy, rodzice służą do realizacji tych pragnień. Trzeba się przyglądnąć, kto jest decydentem w rodzinie. Jak wygląda zaufanie do rodziców i jak dziecko radzi sobie z posłuszeństwem. Proszę się przypatrzyć całemu kontekstowi niechęci Pani córki do spania w łóżeczku i wtedy mam nadzieję, że osiągniecie zamierzony cel.