Fot. National Eye Intitute, National Institutes of Health
Wprowadzając skierowania do okulistów i dermatologów, parlamentarzyści zrobili doskonały prezent lekarzom wspomnianych specjalności, którzy pracują w sektorze prywatnym. I znacznie gorszy pacjentom, których na leczenie poza systemem NFZ nie stać.
Kiedy w drugiej połowie stycznia pisaliśmy na temat zamieszania, jakie spowodowało w przychodniach POZ i AOS wprowadzenie skierowań do dermatologów i okulistów, lekarze tych specjalności działający poza systemem NFZ nie chcieli jeszcze oceniać zmian w ustawie o świadczeniach zdrowotnych. – Jest za wcześnie – słyszeliśmy w odpowiedzi. Dzisiaj środowisko mówi jednym głosem: skierowania spowodowały napływ pacjentów do ich gabinetów i znacznie wydłużyły drogę do specjalisty tym, których na wizytę w prywatnej przychodni nie stać.
O efekty wprowadzenia skierowań pytamy w Gdańsku.
- Super. Dla nas, przyjmujących poza NFZ, w prywatnych gabinetach czy w przychodniach abonamentowych to doskonały prezent. Mamy teraz dwa razy więcej pacjentów – mówi lek. Ewa Skierosławska, dermatolog. Po chwili dodaje z powagą: - Problem w tym, że dla pacjentów jest znacznie trudniej. Ścieżka do dermatologa finansowana przez NFZ wydłużyła się nawet do trzech miesięcy.
Kiedy boli i piecze
Z Pomorza przenosimy się z tym samym pytaniem w Lubuskie, do Zielonej Góry.
- Trafiają do mnie nawet pacjenci ze skierowaniami od lekarza rodzinnego, bo okres oczekiwania w przychodni jest zbyt długi – opowiada lek. Aneta Sandecka, okulistka. - Miesięcznie mam kilkunastu pacjentów więcej niż w analogicznym okresie ubiegłego roku.
Lekarka przyznaje jednak, że pracuje w dość ubogim regionie i wiele osób bez względu na wszystko czeka na wizytę finansowaną z Funduszu.
- Mamy na tym terenie dość wysokie bezrobocie. Nawet kiedy boli i piecze, pacjenci stają najpierw w jednej kolejce, a potem w drugiej i cierpliwie czekają. Nie mogą sobie pozwolić na wizytę prywatną – dodaje A. Sandecka.
Kolejna okulistka, tym razem z Bydgoszczy zauważa jeszcze inną prawidłowość.
- Na początku roku, tuż po świętach, było znacznie mniej pacjentów niż zwykle. Prawdziwy nawał rozpoczął się dopiero w lutym. Teraz mam dużo pracy – ocenia dr Elżbieta Olejarz.
Pacjenci z łapanki?
Podobny odpływ pacjentów na początku roku odnotowała dr Małgorzata Grabowska-Olejarczyk, dermatolog z Kielc. I identyczny napływ pacjentów w lutym.
- Na początku roku dermatolodzy przyjmowali pacjentów pierwszorazowych jak leci, niemal z łapanki. Odbiło się to na gabinetach prywatnych. Pacjenci kontynuujący leczenie, tzw. drugorazowi, mieli za to problem z dostaniem się do lekarza i trafiali do nas. Ustawienie kontraktów ze sztywnym podziałem na pacjentów pierwszo- i drugorazowych sprawiło, że wiele osób, próbując dostać się do dermatologa po raz kolejny, nie otrzymywało recept na kontynuację terapii – wyjaśnia dr Grabowska-Olejarczyk. - W tej chwili sytuacja w moim gabinecie ustabilizowała się, być może trafia do mnie więcej chorych. Ale trudno mi to zweryfikować, bo zawsze miałam komplet pacjentów, którzy musieli czasem czekać po dwa tygodnie na wizytę.
System szkodliwy dla pacjentów
Wszystkie nasze rozmówczynie zgadzają się w jednym – system w obecnym kształcie, ze skierowaniami i kolejkami do lekarzy POZ, szkodzi pacjentom.
- Rosnąca biurokratyzacja w systemie opartym o NFZ nie szkodzi prywatnej ochronie zdrowia, wręcz przeciwnie, pomaga. Szkodzi natomiast pacjentom – zauważa dr Małgorzata Grabowska-Olejarczyk. – Nawet dzisiaj miałam co najmniej cztery osoby, które najpierw ze skierowaniami szukały pomocy w przychodni publicznej, ale w końcu zgłosiły się do mnie. Jeden z pacjentów opowiadał, że prosił w przychodni o wypisanie konkretnego, robionego leku, a mimo to otrzymał receptę na gotowy farmaceutyk. Mam wrażenie, że w sytuacji, kiedy lekarze obciążeni są całą masą biurokratycznych zobowiązań i pracują tak, żeby zadowolić kontrolerów NFZ, gubi się to, co jest najważniejsze: podmiotowość pacjenta i chęć rozwiązywania ludzkich problemów.
