15 listopada Clarivate opublikował listę Highly Cited Researchers™ 2022 – osób z uniwersytetów, instytutów badawczych i organizacji komercyjnych, które wykazały się nieproporcjonalnie wysokim poziomem znaczących i szerokich wpływów w swojej dziedzinie lub obszarach badawczych. Wśród nich jest 5 naukowców afiliowanych w Polsce oraz 5 Polaków afiliowanych za granicą.
Fot. Adobe Stock
Wyróżnieni Polacy to:
Dr Jan Brożek to absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (1995), gdzie w 2005 roku obronił doktorat („Wpływ kwasu acetylosalicylowego na strukturę skrzepu w zależności od polimorfizmu Val34Leu czynnika XIII”), specjalista w dziedzinie chorób wewnętrznych (1999), członek zespołu redakcyjnego miesięcznika Medycyna Praktyczna, dwumiesięcznika Medycyna Praktyczna – Ginekologia i Położnictwo oraz podręczników „Interna Szczeklika” i „Kardiologia”, pracownik wydziału epidemiologii klinicznej i biostatystyki oraz wydziału medycyny w McMaster University, Hamilton, Kanada.
Dr Bartosz Chmielowski jest absolwentem Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich. W 2002 roku obronił tam doktorat („Wpływ pojedynczego kompleksu MHC II z kowalencyjnie związanym peptydem na pozytywną selekcję komórek T w grasicy”). Obecnie pracuje jako HS Associate Clinical Professor na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (UCLA).
Prof. Roman Jaeschke (zastępca redaktora naczelnego miesięcznika Medycyna Praktyczna, członek zespołu redakcyjnego podręcznika „Interna Szczeklika”) otrzymał stopień doktora medycyny w 1981 roku na Uniwersytecie Medycznym w Krakowie. Następnie otrzymał stopień doktora farmakologii na Uniwersytecie w Heidelberg (Niemcy) w 1982 roku. Kolejną specjalizację zrobił z medycyny wewnętrznej na Uniwersytecie McMaster w 1988 roku, Hamilton, Kanada. Zainteresowania naukowe profesora skupiają się na opracowywaniu praktycznych wytycznych klinicznych, pomiarze jakości życia ludności oraz różnych aspektach metod nauczania powiązanych z medycyną opartą na dowodach. Aktywnie uczestniczy w procesie tworzenia wytycznych klinicznych we współpracy z kilkoma międzynarodowymi stowarzyszeniami (ATS, ACCP, SCCM). Jest członkiem zespołów redakcyjnych American College of Physicians Journal Club, Journal of Evidence-Based Medicine oraz Polish Archives Internal Medicine, recenzent w kilkunastu czasopismach naukowych (m.in. w Lancet, Journal of American Medical Association).
Prof. Piotr Ponikowski to specjalista chorób wewnętrznych i kardiologii, rektor Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Serca Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Od 2019 roku kieruje Centrum Chorób Serca Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu. W latach 2005-2019 był kierownikiem Kliniki Kardiologii Ośrodka Chorób Serca 4 Wojskowego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu, od 2009 roku jest kierownikiem Katedry i Kliniki Chorób Serca, Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu oraz od 2016 roku pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu. Od 2019 roku jest kierownikiem Centrum Chorób Serca Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu. Prof. Ponikowski znalazł się w gronie uhonorowanych Nagrodą Premiera przyznawaną posiadaczom wybitnego dorobku naukowego lub artystycznego bądź autorom szczególnych osiągnięć w ramach tych dziedzin.
Prof. Piotr Rutkowski to specjalista w zakresie chirurgii ogólnej i onkologicznej, Kierownik Kliniki Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków Centrum Onkologii-Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, Pełnomocnik Dyrektora Centrum Onkologii-Instytutu w Warszawie ds. Badań Klinicznych, absolwent Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi, tytuł profesora otrzymał w 2013 roku. Głównym przedmiotem jego zainteresowania są czerniaki skóry oraz mięsaki tkanek miękkich i kości (w tym GIST). Członek takich stowarzyszeń, jak ASCO, Connective Tissue Oncology Society (członek Board of Directors CTOS 2011–2013), PUO, ESSO, Europejskiej Organizacji do Badań i Leczenia Raka – EORTC (członek Zarządu, Przewodniczący Komitetu Leczenia Miejscowego Grupy Mięsakowej; Melanoma Group oraz Soft Tissue and Bone Sarcoma Group), Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej oraz członek Zarządu Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej. Autor i współautor ponad 100 oryginalnych prac naukowych opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych (Impact Factor ponad 1000, indeks cytowań powyżej 2000) oraz kilku podręczników (m.in. uhonorowany nagrodą zespołową Ministra Zdrowia za podręcznik Chirurgia nowotworów) i rekomendacji klinicznych polskich i międzynarodowych. Promotor 4 rozpraw doktorskich. Uczestnik wielu międzynarodowych programów badawczych (m.in. dotyczących biopsji węzła wartowniczego w czerniaku skóry, badań molekularnych u chorych na mięsaki, czerniaki skóry i GIST, wieloośrodkowych badań klinicznych), członek Global Melanoma Task Force, współkoordynator Rejestru Klinicznego GIST i Polskiego Rejestru Nowotworów Kości, Przewodniczący Rady Naukowej Centrum Onkologii-Instytutu w Warszawie, członek Rady Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, przedstawiciel Centrum Onkologii-Instytutu w Warszawie w Network of Core Institutions EORTC, Prezes Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej.
Prof. Jadwiga Wedzicha jest profesorem pulmonologii w Narodowym Instytucie Serca i Płuc Imperial College w Wielkiej Brytanii. Ukończyła Somerville College na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz St Bartholomew’s Hospital Medical College na Uniwersytecie Londyńskim. Została wybrana na członka Akademii Nauk Medycznych (FMedSci) w 2013 roku. W 2014 roku otrzymała Helmholtz International Fellow Award. Była redaktorem naczelnym Thorax w latach 2002-2010. Obecnie jest redaktorem naczelnym American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine. Ponadto zasiada w radach redakcyjnych kilku międzynarodowych czasopism. Była Lancet Ombudsman do 2014 roku, Dyrektorem ds. Publikacji Europejskiego Towarzystwa Układu Oddechowego (ERS), a wcześniej dyrektorem ds. wytycznych ERS. Interesuje się głównie przyczynami, mechanizmami, skutkami i profilaktyką zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) oraz rolą infekcji bakteryjnych i wirusowych w zaostrzeniach POChP.
Prof. Lidia Morawska z domu Jaskuła (ur. 1952 roku w Tarnowie), fizyczka, profesor Uniwersytetu Technologicznego w Queensland i dyrektor Międzynarodowego Laboratorium Jakości Powietrza i Zdrowia, to absolwentka UJ, tam też w 1982 roku obroniła doktorat z zakresu badań nad radonem oraz jego pochodnymi. W latach 1987–1991 przebywała w Kanadzie, prowadziła badania najpierw na Uniwersytecie McMastera, a później na Uniwersytecie w Toronto. Od 1991 roku pracuje na australijskim Uniwersytecie Technologicznym w Queensland. Jest członkinią Australijskiej Akademii Nauk, a także doradza Światowej Organizacji Zdrowia.
Na liście znalazł się także po raz trzeci prof. Atanas Atanasov (Polska Akademia Nauk, Uniwersytet Medyczny w Wiedniu), który studiował na Uniwersytecie w Sofii w Bułgarii, gdzie uzyskał stopień doktora, a stopień naukowy z biochemii na Uniwersytecie w Bernie w Szwajcarii. W 2016 roku uzyskał habilitację z biologii farmaceutycznej na Wydziale Farmakognozji Uniwersytetu Wiedeńskiego w Austrii. Od 2016 roku jest kierownikiem Zakładu Biologii Molekularnej w Instytucie Genetyki i Hodowli Zwierząt PAN w Jastrzębcu. Jego zainteresowania naukowe dotyczą medycyny molekularnej, nutrigenomiki, biotechnologii, produktów naturalnych i farmakologii molekularnej.
Analitycy przyznali tytuły Highly Cited Researcher 2022 6938 naukowcom z całego świata, którzy wykazali znaczący wpływ na wybraną przez siebie dziedzinę lub dziedziny w ciągu ostatniej dekady. Lista jest naprawdę globalna, obejmuje 69 krajów lub regionów i rozciąga się na różnorodne dziedziny badawcze w naukach ścisłych i społecznych. Metodyka opiera się na danych z indeksu cytowań Web of Science™, wraz z analizami przeprowadzonymi przez ekspertów bibliometrycznych i analityków danych w Instytucie Informacji Naukowej (ISI)™ w Clarivate.
W tym roku firma Clarivate rozszerzyła analizę jakościową listy najczęściej cytowanych badaczy, aby odpowiedzieć na rosnące obawy dotyczące potencjalnych nadużyć (takich jak plagiat, manipulacja wizerunkiem, fałszywe recenzje). Analitycy Clarivate szukali dowodów niewłaściwego postępowania we wszystkich publikacjach tych, którzy znaleźli się na wstępnej liście najczęściej cytowanych badaczy. Naukowcy, którym udowodniono nierzetelność naukową w formalnym postępowaniu prowadzonym przez instytucję naukową, agencję rządową, fundatora lub wydawcę, są wykluczani z listy najczęściej cytowanych naukowców.
David Pendlebury, szef działu analiz badawczych w Instytucie Informacji Naukowej w Clarivate, powiedział: – Niewłaściwe prowadzenie badań naukowych jest coraz większym problemem w naszym świecie. Działania takie jak nietypowe cytowania i fałszywe recenzowanie mogą stanowić próbę oszukania systemu i stworzenia samodzielnie wygenerowanego statusu. Właśnie dlatego rozszerzyliśmy w tym roku naszą analizę jakościową, aby mieć pewność, że lista najczęściej cytowanych badaczy odzwierciedla autentyczny wpływ badań obejmujący całą społeczność. Nasze wysiłki są częścią szerszej odpowiedzialności całej społeczności naukowej za lepszą kontrolę i utrzymanie integralności badań.
Kluczowe ustalenia dotyczące 2022 r.:
- W tym roku wyróżniono 6938 naukowców z 69 krajów i regionów. Niektórzy naukowcy są wyróżniani w wielu dziedzinach badawczych: 219 w dwóch dziedzinach, 28 w trzech dziedzinach i 4 w czterech dziedzinach. Ich osiągnięcia są naprawdę wyjątkowe i wskazują na szeroki, wielodyscyplinarny wpływ. Ogółem przyznano 3981 nagród w określonych dziedzinach i 3244 nagrody za wpływ między dziedzinami, co daje łącznie 7225 nagród dla wszystkich indywidualnych badaczy wymienionych w tym roku
- Stany Zjednoczone są instytucjonalnym domem dla 2764 wysoko cytowanych naukowców w 2022 roku, co stanowi 38,3% całej listy, w porównaniu z 43,3% w 2018 roku. Choć powolny spadek udziału naukowców z USA trwa, Stany Zjednoczone wyraźnie nadal przewodzą światu pod względem wpływu na badania
- Chiny kontynentalne zajmują w tym roku drugie miejsce, z 1169 często cytowanymi naukowcami – nadal zmniejszając dystans do USA. W ciągu pięciu lat Chiny kontynentalne zwiększyły ponad dwukrotnie swój udział w populacji często cytowanych naukowców – z 7,9% w 2018 roku do 16,2% w tym roku
- Wielka Brytania zajmuje trzecie miejsce z 579 naukowcami, czyli 8%. Jest to niezwykle duża liczba naukowców zajmujących czołowe miejsca w swoich dziedzinach pod względem wpływu cytowań, biorąc pod uwagę, że Wielka Brytania ma populację wielkości 1/5 USA i 1/20 Chin kontynentalnych
- W tym roku Niemcy wyprzedziły Australię – plasując się na czwartym miejscu z 369 naukowcami, a Australia na piątym miejscu z 337 naukowcami. Za nimi znalazły się Kanada (226), Holandia (210), Francja (134), Szwajcaria (112) i Singapur (106), który jest nowy w pierwszej dziesiątce w tym roku po spadku Hiszpanii.
- Uniwersytet Harvarda, na którym znajduje się 233 naukowców z listy, po raz kolejny jest instytucją o największej koncentracji wysoko cytowanych badaczy na świecie. Rządowe i finansowane ze środków publicznych organizacje badawcze również zajmują silną pozycję w pierwszej dziesiątce instytucjonalnych: Chińska Akademia Nauk zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji generalnej (228), zmniejszając dystans do Harvardu, wyprzedzając amerykańskie Narodowe Instytuty Zdrowia (113) i niemieckie Towarzystwo Maxa Plancka (67). University of Pennsylvania dołączył w tym roku do pierwszej dziesiątki, przeskakując o 7 miejsc z miejsca 17. w 2021 roku.
