Rozwój astmy jest procesem złożonym i nie w pełni poznanym, możliwości zapobiegania wystąpieniu tej choroby są więc ograniczone. Interakcja czynników genetycznych i środowiskowych odpowiada zarówno za zapoczątkowanie, jak i dalszy rozwój procesu chorobowego. Metody prewencji astmy powinny się koncentrować na zapobieganiu uczuleniom w okresie prenatalnym i wczesnym dzieciństwie.
Obecny stan wiedzy nie pozwala na zalecenie żadnej metody jako skutecznej w zapobieganiu alergizacji w tym okresie życia, jakkolwiek zalecane jest karmienie naturalne niemowląt i unikanie stosowania mieszanek z nieprzetworzonego mleka krowiego lub białek sojowych. Rola probiotyków w prewencji alergii jest niejednoznaczna. Związek pomiędzy paleniem tytoniu przez kobiety ciężarne i rozwojem uczulenia jest również niepewny; niemniej jednak narażenie na dym tytoniowy w dzieciństwie zwiększa ryzyko rozwoju astmy. Czynnikiem ryzyka wystąpienia astmy i jej zaostrzeń jest również otyłość.
Zależność pomiędzy zakażeniami wirusowymi i ujawnieniem się astmy jest przykładem „błędnego koła”, często obserwowanego w zjawiskach biologicznych. Zakażenia mogą nasilać rozwój alergii, natomiast alergiczny odczyn zapalny w drogach oddechowych i atopia usposabiają do infekcji wirusowej.
Zwiększona ekspozycja na niektóre alergeny koreluje z częstością uczulenia, lecz nie wykazano jej znamiennego wpływu na częstość występowania astmy.
Żaden z wyżej wymienionych czynników nie jest jednoznacznie odpowiedzialny za rozwój astmy, jakkolwiek działanie wielu z nich, wzajemne interakcje oraz współoddziaływanie z czynnikami genetycznymi należy brać pod uwagę przy opracowywaniu metod zmierzających do prewencji tej choroby.
Opublikowano dane wskazujące na to, że immunoterapia swoista alergicznego nieżytu nosa może zapobiec rozwojowi astmy. Ukazało się również doniesienie, że wczesne zastosowanie cetyryzyny u dzieci z atopowym zapaleniem skóry i alergią na pyłki traw zmniejsza zapadalność na astmę. Nie udało się natomiast udowodnić, że zastosowanie wziewnych GKS u dzieci z epizodami świstów (które są częstą reakcją na zakażenia układu oddechowego w dzieciństwie) zapobiegało rozwojowi astmy.
