Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaktualizowały tymczasowe zalecenia dla pracowników ochrony zdrowia odnośnie do opieki na ciężarnymi w czasie rozprzestrzeniania się wirusa zika.
Fot. CDC, Wikimedia Commons
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) 1 lutego 2016 roku ogłosiła stan zagrożenia zdrowotnego o międzynarodowym zasięgu (Public Health Emergency of International Concern – PHEIC). Stało się tak po przeprowadzeniu telekonferencji, której tematem było rozprzestrzenianie się wirusa zika (oraz wirusów denga i chikungunya, przenoszonych przez komary Aeges egypti występujących w krajach obu Ameryk) i jego prawdopodobne sprawcze niekorzystne działanie na rozwijający się płód (występowanie małogłowia i innych chorób neurologicznych, w tym zespołu Guillaina i Barrego oraz wad oczu). Informacji dostarczyły rządy Brazylii, Francji, USA i Salwadoru (czytaj więcej).
W ślad za tym CDC zaktualizowały tymczasowe zalecenia dla pracowników ochrony zdrowia odnośnie do opieki na ciężarnymi w czasie epidemii choroby. Znalazły się w nich nowe rekomendacje przeprowadzenia badań diagnostycznych u ciężarnych niemających objawów zakażenia, które podróżowały do regionów, w których stwierdzono chorobę (w 2–12 tygodni po powrocie do domu), nadzoru medycznego nad kobietami w ciąży oraz nieciężarnymi w wieku rozrodczym (15–44 lat) zamieszkującymi obszary epidemii (badanie przesiewowe, badania diagnostyczne i postępowanie lecznicze).
W przypadku ciężarnych, u których występują objawy zakażenia wirusem zika zalecono przeprowadzenie badań diagnostycznych w czasie pierwszego tygodnia trwania infekcji, natomiast u bezobjawowych ciężarnych rozpoczęcie testów przy pierwszej wizycie prenatalnej i kontynuowanie diagnostyki do II trymestru ciąży.
Przedstawiono również sposoby zapobiegania ukąszeniom przez komary, gdyż niedostępna jest na razie szczepionka przeciwko zakażeniu lub inne sposoby medyczne zapobiegające transmisji wirusa. Komary kąsają głównie w ciągu dnia, dlatego w tym czasie należy zakładać odzież chroniącą ciało, w tym koszule z długimi rękawami i długie spodnie, oraz nasączać odzież permetryną. Można również stosować środki odstraszające komary (repelenty) takie jak DEET, ikaradyna i IR 3535, bezpieczne dla kobiet w ciąży.
Osoby już zakażone powinny chronić się przed ukąszeniami w pierwszym tygodniu choroby, aby zapobiec transmisji zakażenia drogą człowiek–komar–człowiek. W domu i jego otoczeniu należy ograniczyć populację komarów poprzez likwidację otwartych zbiorników stojącej wody, naprawę lub instalację zasłon w oknach i drzwiach oraz stosowanie klimatyzacji.
Leczenie przeciwwirusowe nie jest obecnie dostępne, należy stosować środki wspomagające, w tym odpoczynek, nawodnienie lub leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Po wykluczeniu zakażenia wirusem denga (przenoszonego przez te same komary) można zastosować kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Gorączkującym ciężarnym należy podać paracetamol.
Ponieważ choroba może przenosić się drogą płciową (choć nie znany jest stopień zagrożenia) zaleca się albo wstrzemięźliwość płciową, albo stałe i właściwe stosowanie prezerwatyw.
Pełny tekst rekomendacji CDC (szczegółowe omówienie zasad opieki zdrowotnej u kobiet w ciąży i nieciężarnych w wieku rozrodczym) znajduje się na stronie cdc.gov.
