Symkinet MR - kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

Element kompleksowego programu leczenia ADHD u dzieci w wieku ≥6 lat, młodzieży i dorosłych, gdy inne sposoby postępowania terapeutycznego nie są wystarczająco skuteczne. P.o., rano, niezależnie od posiłku; kapsułki można połykać w całości albo można kapsułkę otworzyć, jej zawartość wysypać do niewielkiej ilości (łyżka stołowa) niepodgrzanego pokarmu (np. musu jabłkowego) i niezwłocznie przyjąć bez żucia, popijając płynem. Podczas leczenia należy stale monitorować rozwój, stan psychiczny i stan układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Należy także obserwować, czy pacjent nie pozoruje przyjmowania, czy nie używa metylofenidatu niewłaściwie lub czy go nie nadużywa. Przyjęcie 1 ×/d kaps. MR odpowiada przyjęciu 2 ×/d metylofenidatu o natychmiastowym uwalnianiu w tej samej dawce dobowej, przy czym z kaps. MR ok. 50% całkowitej ilości substancji czynnej uwalniane jest natychmiast, a pozostałe 50% po ok. 4 h. Godzinę przyjmowania leku należy tak dopasować, aby efekty działania pokryły się z czasem największych problemów w szkole (dzieci) i problemów społecznych, jak również zaburzeń zachowania u pacjenta. Lek odstawić, jeśli po miesiącu leczenia nie obserwuje się poprawy. Jeśli wystąpi paradoksalne nasilenie się objawów chorobowych lub pojawią się działania niepożądane, należy zmniejszyć dawkę lub w razie konieczności zaprzestać podawania metylofenidatu. Dzieci w wieku co najmniej 6 lat i młodzież. Dawkowanie indywidualne. Zalecana dawka początkowa 20 mg 1 ×/d lub, jeśli to konieczne 10 mg 1 ×/d. Alternatywnie, leczenie można rozpocząć metylofenidatem w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 10 mg, i stopniowo zwiększać dawkę, zgodnie ze schematem przyjętym dla tej postaci farmaceutycznej. Dawka maks. 60 mg/d. W przypadku zbyt szybkiego ustępowania działania leku wieczorem i występowaniu zaburzeń behawioralnych i/lub problemów z udaniem się na spoczynek, można w godzinach wieczornych podać dodatkową małą dawkę leku w postaci o natychmiastowym uwalnianiu. W takim przypadku należy rozważyć, czy odpowiednią kontrolę objawów nie osiągnąć, stosując schemat podawania metylofenidatu o natychmiastowym uwalnianiu 2 ×/d. Leczenie u młodzieży zwykle przerywa się podczas okresu dojrzewania lub po jego zakończeniu. Dorośli. Osoby, u których leczenie metylofenidatem w dzieciństwie i/lub okresie dojrzewania przynosiło istotne klinicznie korzyści, mogą kontynuować leczenie po osiągnięciu wieku dorosłego, początkowo w takiej samej dawce dobowej, należy jednak regularnie kontrolować czy nie wystąpi potrzeba dostosowania dawkowania. U osób nieleczonych wcześniej metylofenidatem, dawkowanie dostosowywać indywidualnie, zaczynając od możliwie najmniejszej dawki, na podstawie oceny skuteczności i tolerancji leczenia. Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg 1 ×/d i może być zwiększana w razie konieczności o 20 mg/d co 7 dni. Dawka maks. 80 mg/d. Nie prowadzono oceny stosowania metylofenidatu w długoterminowym leczeniu (>12 mies.), dlatego należy weryfikować długoterminową przydatność leku, podejmując okresowo próby jego odstawienia. Zaleca się odstawianie leku co najmniej 1 ×/rok (u dzieci najlepiej w czasie wakacji), aby ocenić stan chorego. Leczenie można wznowić, niemniej nie powinno być ono bezterminowe. Poprawa może się utrzymywać zarówno podczas okresowego, jak i trwałego zaprzestania podawania leku

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, jaskra, guz chromochłonny nadnerczy, nadczynność tarczycy, tyreotoksykoza, zaburzenia sercowo-naczyniowe (ciężkie nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, zarostowa choroba tętnic, choroba niedokrwienna serca, wrodzone wady serca powodujące istotne zaburzenia hemodynamiczne, kardiomiopatie, zawał serca, potencjalnie zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca, zaburzenia pracy kanałów jonowych), zaburzenia naczyń mózgowych, tętniak mózgu, anomalie naczyniowe, w tym zapalenia naczyń i udar, występowanie obecnie lub w przeszłości ciężkiej depresji, anoreksji, skłonności samobójczych, objawów psychotycznych, ciężkich zaburzeń nastroju, manii, schizofrenii, zaburzeń psychopatycznych i/lub osobowości z pogranicza, występowanie obecnie lub w przeszłości ciężkiej lub epizodycznej choroby afektywnej dwubiegunowej (nieleczonej skutecznie), stosowanie niewybiórczych i nieodwracalnych inhibitorów MAO równolegle lub w ciągu ostatnich 14 dni. Nie stosować u dzieci w wieku <6 lat ani u osób w podeszłym wieku.