Dironorm - tabletki

Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne, lizynopryl i amlodypinę. Lizynopryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej).
Drugą substancją czynną preparatu jest amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Działanie antagonistów wapnia polega na blokowaniu kanałów wapniowych, struktur umożliwiających przepływ jonów wapnia przez błonę komórkową. Amlodypina blokuje napływ jonów wapnia z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych i w mniejszym stopniu do komórek mięśnia sercowego. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych. Amlodypina działa głównie na obwodowe naczynia krwionośne. Zablokowanie kanałów wapniowych powoduje zmniejszenie napięcia ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Bezpośrednim skutkiem takiego działania amlodypiny jest obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Prawdopodobnie rozszerzają się także tętnice wieńcowe, co zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego. W rezultacie, u chorych z dławicą piersiową, zwiększa się tolerancja wysiłku fizycznego (wydłuża się czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas wysiłku) oraz zmniejsza się częstość występowania i nasilenia bólów dławicowych. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmowanie amlodypiny 1 raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego przez 24 godziny.

Preparat jest wskazany w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych, u których ciśnienie tętnicze jest skutecznie kontrolowane przy pomocy lizynoprylu i amlodypiny stosowanych jednocześnie w postaci dwóch odrębnych preparatów, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub z grupy antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy lub kiedykolwiek w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy
· ciężkie niedociśnienie tętnicze
· wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny
· zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej)
· niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po zawale serca.
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:
· ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach); lekarz zaleci odpowiednie postępowanie przed rozpoczęciem stosowania preparatu
· z ciężkim nadciśnieniem tętniczym związanym ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA)
· z niewydolnością serca przebiegającą z niewydolnością nerek lub bez niewydolności nerek.
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia. Podobnie, zachowanie szczególnej ostrożności jest wymagane u osób z chorobą niedokrwienną serca i chorobami naczyniowo–mózgowymi (osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych) ponieważ znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować u nich zawał serca lub udar mózgu.
W przypadku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego chorego należy położyć na plecach i wezwać pomoc medyczną. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po przyjęciu pierwszej dawki preparatu nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania preparatu, jednakże konieczne jest uzyskanie stabilizacji ciśnienia tętniczego i objętości płynów.
Nie wolno rozpoczynać stosowania preparatu u osób po zawale serca jeżeli wartość ciśnienia tętniczego skurczowego jest niższa niż 100 mm Hg lub chory jest we wstrząsie kardiogennym, ze względu na ryzyko dalszego pogorszenia stanu chorego.
Preparat należy stosować szczególnie ostrożnie u osób z upośledzeniem napływu bądź odpływu krwi z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, kardiomiopatia przerostowa).
U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest zmniejszenie dawki początkowej i dalsze dostosowanie dawki w zależności od stężenia kreatyniny; w tych przypadkach indywidualnie dostosowaną dawkę ustala lekarz. Konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi. Ryzyko zaburzenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, występuje zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca.
Po zastosowaniu preparatu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Ryzyko jest dodatkowo zwiększone u osób z zaburzeniami czynności nerek. Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe sprzyja wystąpieniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek. Leczenie powinno być rozpoczynane pod ścisłym nadzorem lekarza od małych dawek. Leki moczopędne mogą dodatkowo zwiększać ryzyko i o ile to będzie możliwe lekarz zaleci zaprzestanie ich stosowania oraz częstą kontrolę czynności nerek.
Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem tętniczym bez wcześniejszych zaburzeń naczyniowo-nerkowych może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Jeżeli po zastosowaniu preparatu złożonego wystąpią takie zaburzenia należy skonsultować się z lekarzem ponieważ mogą one wskazywać na rozwijającą się niewydolność nerek. Lekarz zaleci odpowiednie dostosowanie dawkowania. Ryzyko tych zaburzeń jest zwiększone u osób z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek.
W okresie stosowania preparatu wskazana jest częsta kontrola czynności nerek. W razie pogorszenia czynności nerek należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne będzie ponowne dostosowanie dawkowania lub zmiana sposobu leczenia.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego twarzy, ust, języka, gardła, krtani, błon śluzowych czy kończyn. Jeżeli obrzęk dotyczy języka, gardła lub krtani może utrudniać oddychanie i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską do momentu całkowitego ustąpienia objawów. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w każdym momencie leczenia. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit (objawami są bóle brzucha z lub bez nudności i wymiotów), co należy brać pod uwagę w przypadku wystąpienia bólów brzucha.
Procedury z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami mogą spowodować wystąpienie ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca, stanowiących niekiedy bezpośrednie zagrożenie życia. Przed tego typu zabiegiem konieczna jest konsultacja z lekarzem, który zaleci inne leki przeciwnadciśnieniowe lub stosowanie innego rodzaju błon dializacyjnych.
Stosowanie inhibitorów ACE wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania (w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu).
Rzadko, stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem żółtaczki cholestatycznej, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię/agranulocytozę], małopłytkowość, niedokrwistość), szczególnie u osób z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. kolagenoza naczyń) oraz stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W tych grupach chorych lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi. W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego w okresie znieczulenia.
Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca, niekiedy zakończonych zgonem. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, po 70. roku życia, chorzy na cukrzycę, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną). Należy unikać równoległego stosowania leków mogących zwiększać stężenie potasu we krwi, takich jak np. suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas lub heparyna. Jeżeli lekarz uzna stosowanie tych leków za konieczne zaleci zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia potasu we krwi.
U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę lekarz zaleci szczególnie uważne monitorowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza podczas pierwszego miesiąca stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatów litu.
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w leczeniu przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością serca, zwłaszcza ciężką (III i IV stopień wg NYHA); w tej grupie chorych, w okresie stosowania preparatu, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku płuc. U chorych z zastoinową niewydolnością serca leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypina, mogą zwiększać ryzyko występowania incydentów sercowo-naczyniowych oraz zgonu.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność, ponieważ działanie zawartej w preparacie amlodypiny może ulec nasileniu. Należy regularnie kontrolować aktywność enzymów wątrobowych a leczenie rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki.
U osób w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować zawroty i bóle głowy, zmęczenie, znużenie, nudności lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, ponieważ preparat może wywierać wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Preparat można przyjmować niezależnie od posiłków. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 tabletka 1 raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa to 1 tabletka.
Preparat złożony, o ustalonej zawartości substancji czynnych, nie jest przeznaczony do rozpoczynania leczenia nadciśnienia tętniczego. Przed zaleceniem stosowania preparatu złożonego lekarz stopniowo dostosuje dawkowanie poszczególnych substancji czynnych (tj. lizynoprylu i amlodypiny).
W celu ustalenia optymalnej dawki u osób z zaburzeniami czynności nerek konieczne jest aby lekarz indywidualnie dostosował dawkowanie każdej z substancji czynnych stosowanej niezależnie (w postaci dwóch odrębnych preparatów). W okresie stosowania preparatu należy często kontrolować stężenie potasu, sodu i kreatyniny we krwi. W razie pogorszenia czynności nerek należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne będzie ponowne dostosowanie dawkowania lub zmiana sposobu leczenia. Amlodypina nie jest usuwana podczas dializy.
U osób z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ działanie zawartej w preparacie amlodypiny może ulec nasileniu; konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza a leczenie należy rozpoczynać od możliwie najmniejszej dawki.
U chorych w podeszłym wieku należy zachować ostrożność. Lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie każdej z substancji czynnych stosowanej niezależnie (w postaci dwóch odrębnych preparatów).
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.
Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Jeżeli kobieta planuje ciążę powinna skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Równoległe stosowanie leków moczopędnych nasila przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu i zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Wcześniejsze stosowanie leków moczopędnych może nasilić ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia lizynoprylem. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z lekami wpływającymi na zwiększenie stężenia potasu we krwi (sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton, triamteren, amiloryd, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz z zawierającymi potas zamiennikami soli kuchennej; preparaty te zwiększają ryzyko hiperkaliemii; jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci częstą kontrolę stężenia potasu we krwi oraz czynności nerek.
Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy uważnie kontrolować stężenie litu we krwi. Leki moczopędne mogą dodatkowo nasilać toksyczność litu.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz prowadzić do wystąpienia zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek i zwiększenia stężenia potasu we krwi; ostrożność jest wymagana zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; chorzy powinni zostać odpowiednio nawodnieni a lekarz może zalecić monitorowanie czynności nerek.
Rzadko u osób stosujących preparaty złota (np. aurotiojabłczan sodu) i lizynopryl mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów (w tym nagłe zaczerwienienie twarzy, nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze).
Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze.
Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki, dopamina, epinefryna) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.
Stosowanie preparatu równolegle z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) może nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwiększać ryzyko hipoglikemii. Należy uważnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia oraz u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
Ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie, szczególna ostrożność jest wymagana, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· preparaty zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. ryfampicyna, ziele dziurawca, fenobarbital, prymidon, fosfenytoina, fenytoina i karbamazepina) mogą powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny we krwi i osłabiać jej działanie; należy zachować ostrożność ponieważ konieczne może być dostosowanie dawkowania amlodypiny przez lekarza
· preparaty zmniejszające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. diltiazem, werapamil, ketokonazol, itrakonazol i inne przeciwgrzybicze związki azolowe, rytonawir i inne inhibitory proteazy, erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe) mogą hamować metabolizm amlodypiny i powodować zwiększenie jej stężenia we krwi oraz znaczne nasilenie jej działania; należy zachować ostrożność i pozostawać pod nadzorem lekarza; konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza
· simwastatyna – konieczne zmniejszenie stosowanej dawki simwastatyny (zgodnie z zaleceniami lekarza).
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· dantrolenem (wlew); zaleca się unikanie podawania antagonistów wapnia takich jak amlodypina równolegle z dantrolenem (w tym u chorych podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej), ze względu na ryzyko wystąpienia prowadzących do śmierci zaburzeń rytmu serca
· grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym; sok grejpfrutowy u niektórych osób może powodować nasilenie przeciwnadciśnieniowego działania zawartej w preparacie amlodypiny.

Jak każdy lek, również Dironorm, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do działań niepożądanych mogących wystąpić często lub niezbyt często należą: zawroty i bóle głowy, zaburzenia snu, senność, bezsenność, zmiany nastroju, depresja, zmęczenie, zaburzenia czucia, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), drżenia, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie podwójne), szumy uszne, uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, zawał serca (wtórny do znacznego niedociśnienia tętniczego u chorych z czynnikami ryzyka), udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia u chorych z czynnikami ryzyka), zespół Raynauda, niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), nagłe zaczerwienienie twarzy, duszność, zapalenie błony śluzowej nosa, suchy uporczywy kaszel, biegunka, nudności, wymioty, niestrawność, zaparcia, ból brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wysypka, świąd, nadmierne pocenie się, łysienie, plamica, kurcze mięśni, bóle mięśni i stawów, obrzęk kostek, zaburzenia czynności nerek, częste oddawanie moczu, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), ginekomastia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Rzadko lub bardzo rzadko możliwe: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zahamowanie czynności szpiku, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia/agranulocytoza], małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna, zmniejszenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny), choroby autoimmunologiczne, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), zmniejszenie/zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia/hiperglikemia), neuropatia obwodowa, zaburzenia psychiczne, stany splątania, wzmożone napięcie mięśniowe, ciężkie zaburzenia rytmu serca, zapalenie naczyń, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie zatok, skurcz oskrzeli, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, rozrost dziąseł, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, obrzęk naczynioruchowy jelit, cytolityczne lub cholestatyczne zapalenie wątroby, żółtaczka, ostra niewydolność nerek, mocznica, skąpomocz/bezmocz, zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), gorączka, nadwrażliwość na światło, łuszczyca, pokrzywka, ciężkie skórne reakcje nadwrażliwości (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, złuszczajace zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy).