Blocard - tabletki powlekane

Leczenie nadciśnienia tętniczego i dławicy piersiowej. Dorośli. Dawkę ustalić indywidualnie. Zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg 1 ×/d, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 10 mg 1 ×/d. Dawka maks. 20 mg/d. U chorych z ciężką niewydolnością wątroby lub nerek (klirens kreatyniny <20 ml/min) dawka maks. 10 mg/d. Nie zaleca się nagłego przerywania leczenia; lek odstawiać stopniowo zmniejszając dawkę.
Leczenie stabilnej, przewlekłej niewydolności serca, z zaburzoną czynnością skurczową lewej komory. Dorośli. Standardowe leczenie obejmuje inhibitory ACE (lub w przypadku ich nietolerancji antagonistów receptora AT₁ angiotensyny II), β-adrenolityki, leki moczopędne oraz, jeśli jest to wskazane, glikozydy nasercowe. Podczas rozpoczynania leczenia bisoprololem chory powinien być w stanie stabilnym. Początkowo 1,25 mg 1 ×/d, następnie indywidualnie, w zależności od tolerancji dawkę zwiększać stopniowo w odstępach 2 tyg. lub dłuższych do 2,5 mg 1 ×/d, 3,75 mg 1 ×/d, 5 mg 1 ×/d, 7,5 mg 1 ×/d i 10 mg 1 ×/d. Dawka maks. 10 mg/d. Dawkę należy zwiększać pod warunkiem dobrej tolerancji poprzedniej dawki. W trakcie dostosowywania dawki zaleca się ścisłe monitorowanie czynności życiowych (tętno, ciśnienie tętnicze) i objawów nasilenia niewydolności serca. Jeśli maks. zalecana dawka jest źle tolerowana, należy rozważyć jej stopniowe zmniejszenie. W przypadku przejściowego nasilenia niewydolności serca, niedociśnienia tętniczego lub bradykardii, zaleca się ponowne dostosowanie dawki równolegle stosowanych leków. W przypadku konieczności przerwania leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Zachować ostrożność u chorych z zaburzeniem czynności wątroby lub nerek.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostra niewydolność serca i okresy dekompensacji niewydolności serca wymagające dożylnego stosowania leków o działaniu inotropowym dodatnim, wstrząs kardiogenny, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (bez stymulatora pracy serca), blok zatokowo-przedsionkowy, zespół chorego węzła zatokowego, objawowa bradykardia, objawowe niedociśnienie tętnicze, ciężka astma oskrzelowa, ciężka postać choroby zarostowej tętnic obwodowych lub zespołu Raynauda, nieleczony guz chromochłonny nadnerczy, kwasica metaboliczna.