medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Acetylocysteina – jest lekiem sekretolitycznym z grupy mukolityków, pochodną aminokwasu cysteiny. Leki te stosuje w przypadku nadmiernej produkcji lepkiego śluzu w drogach oddechowych. W warunkach prawidłowych wydzielina dróg oddechowych pełni funkcję ochronną – zapobiega wyschnięciu błony śluzowej i umożliwia prawidłową czynność rzęsek nabłonka oddechowego. W sytuacji gdy dochodzi do nadmiernej produkcji wydzieliny, ruch rzęsek ulega upośledzeniu, a gdy wydzielina staje się zbyt gęsta i lepka, zaczyna zalegać w drogach oddechowych i aby mogła zostać wykrztuszona, musi ulec upłynnieniu i rozrzedzeniu. W tym celu stosuje się odpowiednie leki ułatwiające oczyszczenie dróg oddechowych, m.in. acetylocysteinę. Pamiętać należy również o odpowiednim nawodnieniu chorego (podczas leczenia zaleca się picie ok. 2 litrów płynów na dobę, można stosować też inhalacje parowe). Leczenie, szczególnie u dzieci i osób w podeszłym wieku, można wspomagać również za pomocą kinezyterapii: oklepywania i odpowiedniego ułożenia chorego. Leki sekretolityczne upłynniają wydzielinę oskrzeli poprzez zmianę jej składu – mogą zmniejszać zawartość i strukturę mukoprotein w wydzielinie dróg oddechowych (tak działają mukolityki), zmniejszać napięcie powierzchniowe wydzieliny lub powodować rozkład wydzieliny na drodze enzymatycznej. Acetylocysteina dzięki obecności wolnych grup zawierających atomy siarki ma zdolność rozbijania glikoprotein śluzu na mniejsze cząsteczki oraz upłynniania go i zmniejszania jego lepkości. Dzięki temu ułatwia odkrztuszanie wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych oraz poprawia czynność nabłonka oddechowego. Nie zaburza naturalnego odruchu kaszlowego. Acetylocysteina wykazuje także działanie przeciwutleniające, dzięki któremu neutralizuje wolne rodniki w zmienionych zapalnie lub niedotlenionych komórkach. Stosuje się ją w ostrym i przewlekłym zapaleniu oskrzeli lub oskrzelików, rozstrzeniu oskrzeli, mukowiscydozie, rozedmie płuc oraz innych chorobach dróg oddechowych z dużą ilością gęstej wydzieliny śluzowej. Jest też stosowana jako odtrutka w przypadku zatrucia paracetamolem, gdyż unieczynnia toksyczne metabolity paracetamolu i chroni wątrobę przed uszkodzeniem. Acetylocysteiny nie należy stosować jednocześnie z lekami przeciwkaszlowymi, gdyż może to powodować zaleganie rozrzedzonej wydzieliny. Ponieważ lek oddziałuje również na śluz znajdujący się w żołądku, może osłabiać jego ochronne działanie na błonę śluzową; w związku z tym należy zachować ostrożność w przypadku choroby wrzodowej. Mukolityków nie należy przyjmować bezpośrednio przed snem. Mogący się pojawić zapach siarki nie wskazuje na zmiany właściwości preparatów, lecz jest typowy dla zawartej w nich substancji czynnej.
Po podaniu doustnym acetylocysteina dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie w drogach oddechowych po 0,5–3 h. Wykazuje szczególne powinowactwo do tkanki płucnej i wydzieliny oskrzelowej. Metabolizowana jest głównie w wątrobie i wydalana z moczem.
Więcej szczegółowych informacji znajduje się w opisach poszczególnych preparatów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
