medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Mechanizm działania
Antagonista purynowy, syntetyczna pochodna deoksyadenozyny (dA). Kladrybina jest wybiórczo cytotoksyczna w stosunku do komórek o względnie dużym stosunku kinazy deoksycytydynowej do deoksynukleotydazy – prawidłowych i nowotworowych limfocytów oraz monocytów. Wewnątrz komórki fosforylowana do 2-CdAMP, a następnie 2-CdATP. 2-CdATP, gromadząc się w komórkach o małej aktywności deoksynukleotydazy, wywołuje efekt cytotoksyczny. Wbudowując się w łańcuchu DNA w miejsce dA, powoduje pęknięcia helisy DNA, co prowadzi do śmierci komórki. W komórkach o dużej aktywności deoksynukleotydazy efekt cytotoksyczny osiągany jest przez zaburzenie metabolizmu komórki. W odróżnieniu od innych analogów purynowych działa zarówno na populację limfocytów i monocytów proliferujących, jak i nieproliferujących, powodując zaburzenie syntezy i naprawy DNA. Indukuje apoptozę w limfocytach.
Farmakokinetyka
Po podaniu i.v. w ok. 20% wiąże się z białkami osocza. Po podaniu s.c. dostępność biologiczna kladrybiny jest porównywalna z dostępnością po trwającym 2 h wlewie i.v., po podaniu p.o. wynosi 50%. Kladrybina jest transportowana czynnie do wnętrza limfocytów, a jej kumulacja i cytotoksyczność jest zależna od stężenia w osoczu, aktywności enzymu dCK (aktywującego lek) i 5'-NT (rozkładającego lek) w komórkach. tmax aktywnego metabolitu wewnątrz limfocytów wynosi 1–2 h. Przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, osiągając stężenie równe ok. 25% stężenia w surowicy. t1/2 w fazie eliminacji wynosi 7–19 h. Z organizmu wydalana przez nerki: 21–35% dawki w postaci niezmienionej oraz w postaci zhydrolizowanej – 2-chloroadeniny. Niewydolność nerek może zwiększać stężenie leku w surowicy i w takich przypadkach należy zmniejszyć dawkę.
Białaczka włochatokomórkowa
Białaczka włochatokomórkowa w każdym stadium choroby.
Przewlekła białaczka limfatyczna
Przewlekła białaczka limfatyczna w przypadkach pierwotnie lub wtórnie opornych na leczenie innymi cytostatykami, także w skojarzeniu z cyklofosfamidem i mitoksantronem.
Chłoniaki nieziarnicze
Chłoniaki nieziarnicze o małym stopniu złośliwości w przypadkach pierwotnie lub wtórnie opornych na leczenie innymi cytostatykami.
Ponadto
Lek jest stosowany również w ostrej białaczce szpikowej w skojarzeniu z innymi cytostatykami oraz w kondycjonowaniu niemieloablacyjnym przed przeszczepieniem komórek krwiotwórczych (wskazania niezarejestrowane w Polsce).
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża, okres karmienia piersią. Morfologia krwi uniemożliwiająca prowadzenie chemioterapii. Nasilona neuropatia obwodowa, czynne zakażenia.
Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością nerek i/lub wątroby.
Kontrola przebiegu leczenia
W trakcie leczenia konieczna jest regularna kontrola morfologii krwi obwodowej, czynności nerek i wątroby oraz stanu neurologicznego chorego.
Dzieci
Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci.
Nie są znane interakcje kladrybiny z innymi lekami.
Inne leki immunosupresyjne i mielosupresyjne
Podobnie jak w przypadku innych leków cytotoksycznych, należy zachować szczególną ostrożność w trakcie stosowania kladrybiny w skojarzeniu z innymi lekami powodującymi immunosupresję lub mielosupresję.
Dipyramidol, amid kwasu nikotynowego
Stosowanie w skojarzeniu z dipyramidolem i amidem kwasu nikotynowego może zmniejszyć cytotoksyczność leku.
Mielotoksyczność (najsilniej wyrażona w 1. mies. leczenia): leukopenia, limfocytopenia, rzadziej neutropenia, małopłytkowość, niedokrwistość (nadir ok. 2 tyg. po rozpoczęciu leczenia). Zmniejszenie liczby limfocytów CD4 (nadir 4–6 mies., utrzymuje się do 15. mies. po leczeniu) i CD8 (obserwowane do 9. mies. po zakończeniu leczenia). Zwiększone ryzyko potransfuzyjnej choroby przeszczepu przeciw biorcy. Konieczne jest stosowanie napromieniowanych komórkowych preparatów krwiopochodnych. Neutropenia z gorączką. Zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Prawdopodobieństwo wystąpienia małopłytkowości i zakażenia zwiększa się w kolejnych cyklach leczenia. W pojedynczych przypadkach neuropatia obwodowa. Nudności i wymioty o niewielkim nasileniu. Zmęczenie, bóle głowy, miejscowe odczyny, osutka, nagłe zaczerwienienie twarzy. Zespół rozpadu guza.
Przedawkowanie
W razie przedawkowania: nieodwracalne powikłania neurologiczne – porażenie kończyn dolnych lub porażenie czterokończynowe, ostra niewydolność nerek, niewydolność szpiku kostnego. Brak swoistego antidotum. Leczenie podtrzymujące i objawowe. Nie wiadomo, czy lek można usunąć za pomocą dializy lub hemofiltracji.
Kategoria D.
Przerwać karmienie piersią w okresie stosowania leku.
I.v. we wlewie.
Białaczka włochatokomórkowa. 3,6 mg/m2 pc. (0,09 mg/kg mc.) we wlewie ciągłym trwającym 24 h przez 7 dni. W przypadku wystąpienia objawów neurotoksyczności lub nefrotoksyczności należy okresowo lub całkowicie przerwać stosowanie leku.
Przewlekła białaczka limfatyczna B-komórkowa oraz chłoniaki nieziarnicze o małym stopniu złośliwości. 5 dawek po 4,8 mg/m2 pc. (0,12 mg/kg mc.) 1 ×/d we wlewie trwającym 2 h przez 5 kolejnych dni. Cykl należy powtarzać w odstępach 28-dniowych, do maks. 6 cykli. W przypadku niewydolności nerek należy zmniejszyć dawkę. Jeśli brak poprawy po 2 cyklach, leczenie należy przerwać.
Ostra białaczka szpikowa. 5 mg/m2 pc. przez 5 dni, w skojarzeniu z arabinozydem cytozyny i daunorubicyną lub dużymi dawkami arabinozydu cytozyny i G-CSF.
Kontrola diurezy
Podczas leczenia należy utrzymywać odpowiednią diurezę i podawać allopurynol.
Sposób prowadzenia leczenia
Lek powinien być stosowany pod nadzorem onkologa klinicznego z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
