Degareliks (opis profesjonalny)

Działanie - Degareliks

Mechanizm działania
Wybiórczy antagonista gonadoliberyny (GnRH). Kompetycyjnie i odwracalnie wiąże się z receptorem GnRH przysadki mózgowej zmniejszając uwalnianie gonadotropin, LH i FSH, co prowadzi do zmniejszenia wydzielania testosteronu przez jądra. W przeciwieństwie do agonistów GnRH degareliks nie powoduje gwałtownego zwiększenia stężenia LH w początkowej fazie leczenia z występującym następnie gwałtownym zwiększeniem stężenia testosteronu i możliwym zaostrzeniem objawów choroby.

Farmakokinetyka
Po podaniu s.c. lek jest bardzo powoli uwalniany z dawki zmagazynowanej w miejscu wstrzyknięcia. W ok. 90% wiąże się z białkami osocza. Po podaniu dawki 240 mg t_max wynosi ok. 40 h. t_1/2 wynosi ok. 29 dni po podaniu dawki podtrzymującej (80 mg). Badania in vitro wykazały, że degareliks nie jest substratem układu enzymatycznego cytochromu P-450. Podlega procesowi zwykłej degradacji białkowej podczas przejścia przez układ wątrobowo-żółciowy i jest wydalany głównie w postaci fragmentów peptydów z kałem. Po podaniu s.c. nie wykryto w osoczu żadnych istotnych metabolitów. 20–30% podanej dawki jest wydalane przez nerki w postaci niezmienionej.

Wskazania do stosowania - Degareliks

Rak gruczołu krokowego
Leczenie dorosłych mężczyzn z zaawansowanym hormonozależnym rakiem gruczołu krokowego. Leczenie chorych z rakiem dużego ryzyka ograniczonego do gruczołu krokowego oraz z hormonozależnym rakiem gruczołu krokowego miejscowo zaawansowanym w połączeniu z radioterapią. Leczenie neoadiuwantowe przed radioterapią u pacjentów z rakiem dużego ryzyka ograniczonego do gruczołu krokowego lub hormonozależnym rakiem gruczołu krokowego miejscowo zaawansowanym.

Przeciwwskazania stosowania - Degareliks

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Wpływ na odstęp QT
Długotrwały brak androgenów może spowodować wydłużenie odstępu QT. Leku nie badano u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono skorygowany odstęp QT >450 ms, z czynnikami ryzyka torsade de pointes obecnie lub wywiadzie, ani u chorych otrzymujących jednocześnie leki mogące wydłużać odstęp QT. Przed zastosowaniem leku u tych pacjentów należy starannie ocenić stosunek korzyści do ryzyka. Szczegółowe badania wykazały, że degareliks nie miał istotnego wpływu na odstęp QT.

Zburzenia czynności wątroby
U pacjentów ze stwierdzonymi lub podejrzewanymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się kontrolowanie jej czynności w trakcie leczenia.

Zaburzenia czynności nerek
Ze względu na brak badań stosować ostrożnie u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Nadwrażliwość
Brak badań dotyczących stosowania u pacjentów, u których w wywiadzie stwierdzono występowanie ciężkiej nieleczonej astmy, reakcji anafilaktycznych, ciężkiej pokrzywki i obrzęku naczynioruchowego.

Zmiany gęstości kości
Istnieją doniesienia o zmniejszeniu gęstości kości u mężczyzn po zabiegu usunięcia jąder lub leczonych agonistą GnRH; można przewidywać, że przewlekłe stosowanie degareliksu może wpływać na gęstość kości.

Zmniejszenie tolerancji glukozy
U mężczyzn po zabiegu usunięcia jąder lub leczonych agonistą GnRH stwierdzano zmniejszenie tolerancji glukozy.

Cukrzyca
U chorych na cukrzycę konieczna może być częstsza kontrola stężenia glukozy.

Choroby sercowo-naczyniowe
Istnieją doniesienia o chorobach sercowo-naczyniowych takich jak udar niedokrwienny i zawał serca; należy uwzględnić wszystkie czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych.

Interakcje - Degareliks

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Leki wydłużające odstep QT
Podczas leczenia ostrożnie stosować leki wydłużające odstęp QTc lub mogące wywołać torsade de pointes, takie jak leki przeciwarytmiczne z grupy IA (np. chinidyna, dizopiramid) lub III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne.

Cytochrom P-450
Degareliks nie jest substratem układu enzymatycznego cytochromu P-450 i nie stwierdzono, by wpływał na aktywność izoenzymów tego układu.

Działania niepożądane - Degareliks

Bardzo często: uderzenia gorąca, reakcje w miejscu podania.

Często: niedokrwistość, zwiększenie masy ciała, bezsenność, bóle i zawroty głowy, biegunka, nudności, zwiększenie aktywności aminotransferaz, nadmierna potliwość, wysypka, bóle mięśniowo-kostne, uczucie rozbicia, ginekomastia, zanik jąder, zaburzenia wzwodu, dreszcze, gorączka, uczucie zmęczenia, objawy grypopodobne.

Niezbyt często: nadwrażliwość, hiperglikemia, cukrzyca, zwiększenie stężenia cholesterolu, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, zmiany stężenia wapnia we krwi, depresja, obniżenie libido, zaburzenia umysłowe, niedoczulica, niewyraźne widzenie, zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie przedsionków), kołatanie serca, wydłużenie odstępu QT, nadciśnienie, reakcje wazowagalne (w tym niedociśnienie), duszność, zaparcie, wymioty, ból brzucha, dolegliwości brzuszne, suchość w jamie ustnej, zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, pokrzywka, guzki skórne, łysienie, świąd skóry, rumień, osteoporoza lub osteopenia, ból stawów, osłabienie mięśni, skurcze mięśniowe, obrzęk lub sztywność stawów, częstomocz, uczucie parcia na mocz, ból lub trudności w oddawaniu moczu, nadmierna diureza w nocy, zaburzenia czynności nerek, nietrzymanie moczu, ból jąder, ból piersi, ból w obrębie miednicy, podrażnienie narządów płciowych, brak wytrysku, złe samopoczucie, obrzęki obwodowe.

Rzadko: gorączka neutropeniczna, reakcje anafilaktyczne, zawał serca, niewydolność serca, rabdomioliza.

Przedawkowanie
Brak doświadczenia klinicznego dotyczącego ostrego przedawkowania leku. Chorego należy obserwować i w razie konieczności wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące.

Ciąża i laktacja - Degareliks

Brak wskazań do stosowania u kobiet.

Dawkowanie - Degareliks

S.c. w okolicę brzucha, w obszary nienarażone na uciskanie; miejsce wstrzyknięcia należy okresowo zmieniać.

Dorośli. Początkowo 240 mg podane w 2 wstrzyknięciach po 120 mg. Dawka podtrzymująca 80 mg 1 ×/mies. Pierwszą dawkę podtrzymującą należy podać 1 mies. po podaniu dawki początkowej.

Osoby w podeszłym wieku
Nie ma konieczności modyfikacji dawki u osób w podeszłym wieku.

Zaburzenia czynności wątroby i nerek
Nie jest wymagana modyfikacja dawkowania u chorych z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek lub wątroby. Należy zachować ostrożność u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek.

Uwagi dla Degareliks

Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Jednakże wystąpienie działań niepożądanych, takich jak uczucie zmęczenia i zawroty głowy mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Preparaty na rynku polskim zawierające degareliks