Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny) (opis profesjonalny)

Działanie - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Mechanizm działania
Cytostatyk posiadający strukturę benzimidazolu z przyłączoną grupą bis(2-chloroetylo)aminową oraz łańcuchem kwasu masłowego. Łączy właściwości leków alkilujących i analogów puryn. Alkilacja grup funkcyjnych DNA prowadzi do powstania wiązań krzyżowych, głównie między nukleotydami guaninowymi. W konsekwencji dochodzi do zaburzenia czynności macierzy DNA, zaburzenia syntezy i naprawy DNA. Bendamustyna wykazuje niewielką oporność krzyżową z innymi lekami cytotoksycznymi lub jej nie wykazuje. Nie istnieje pełna oporność krzyżowa między bendamustyną a antracyklinami, związkami alkilującymi lub rytuksymabem.

Farmakokinetyka
t1/2 w fazie eliminacji wynosi 28,2 min (po podaniu 120 mg/m2 pc. w 30-min wlewie i.v.). Lek wiąże się z białkami osocza (głównie albuminami) w >95%. W pierwszym etapie metabolizmu bendamustyny w wyniku hydrolizy powstają mono- i dihydroksybendamustyna. W wyniku przemian wątrobowych z udziałem izoenzymu CYP1A2 powstają N-demetylobendamustyna i gamma-hydroksybendamustyna. Inną ważną drogą metabolizmu jest reakcja sprzęgania z glutationem. In vitro lek nie hamuje aktywności izoenzymów CYP1A4, 2C9/10, 2D6, 2E1 i 3A4. Ok. 20% podanej dawki ulega wydaleniu z moczem w ciągu 24 h. Lek jest eliminowany również z żółcią. U pacjentów z 30–70% zajęciem wątroby przez proces nowotworowy, łagodną niewydolnością wątroby lub klirensem kreatyniny >10 ml/min (w tym u chorych poddawanych dializom) nie stwierdzono istotnych różnic parametrów cmax, tmax, AUC, t1/2β, objętości dystrybucji i klirensu w porównaniu do osób z prawidłową czynnością wątroby i nerek. Podeszły wiek nie wpływa na farmakokinetykę bendamustyny.

Wskazania do stosowania - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Przewlekła białaczka limfocytowa
Przewlekła białaczka limfocytowa (stadium choroby B lub C wg klasyfikacji Bineta) – leczenie pierwszego rzutu u chorych, u których nie jest zalecane stosowanie schematów chemioterapii zawierających fludarabinę.

Chłoniaki nieziarnicze
Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu – w monoterapii u chorych z progresją w trakcie leczenia rytuksymabem lub schematami zawierającymi rytuksymab albo przed upływem 6 mies. od zakończenia takiego leczenia.

Szpiczak plazmocytowy (szpiczak mnogi)
Szpiczak plazmocytowy (szpiczak mnogi) w stadium II z progresją lub w stadium III wg klasyfikacji Duriego i Salmona – leczenie pierwszego rzutu w skojarzeniu z prednizonem u chorych po 65. rż., niekwalifikujących się do zabiegu autologicznego przeszczepiania komórek macierzystych szpiku, u których obecność istotnej klinicznie neuropatii w czasie rozpoznania uniemożliwia leczenie schematami zawierającymi talidomid lub bortezomib.

Przeciwwskazania stosowania - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, okres karmienia piersią, ciężka niewydolność wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy >3 mg/dl), żółtaczka, ciężkie zaburzenia czynności szpiku i znaczne zmiany morfologii krwi (zmniejszenie liczby leukocytów <3000 µl i/lub liczby płytek krwi <75 000/µl), poważny zabieg chirurgiczny w okresie krótszym niż 30 dni poprzedzających rozpoczęcie leczenia, zakażenia, zwłaszcza przebiegające z leukocytopenią, szczepienie przeciw żółtej gorączce.

Zahamowanie czynności szpiku kostnego
Leczenie należy przerwać, jeśli liczba leukocytów i/lub płytek krwi zmniejszy się odpowiednio <3000/µl i <75 000/µl; leczenie można wznowić, jeśli liczba leukocytów i płytek krwi zwiększy się odpowiednio >4000/µl i >100 000/µl. W przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku w wyniku leczenia, przynajmniej 1 ×/tydz. kontrolować liczbę leukocytów, granulocytów obojętnochłonnych, płytek krwi oraz stężenie hemoglobiny.

Zakażenia
Podczas leczenia bendamustyną występowały ciężkie, zakończone zgonem zakażenia, w tym bakteryjne (posocznica, zapalenie płuc) oraz oportunistyczne, takie jak zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci, zakażenie wirusem ospy wietrznejpółpaśca, zakażenie wirusem cytomegalii. Stosowanie bendamustyny może powodować przedłużoną limfocytopenię (<600/µl) oraz zmniejszenie liczby limfocytów T CD4+ (<200/µl) co najmniej przez 7–9 mies. po zakończeniu leczenia. Działanie to jest bardziej nasilone podczas leczenia skojarzonego z rytuksymabem. Pacjenci z limfocytopenią i/lub zmniejszoną liczbą limfocytów T CD4+ są bardziej narażeni na zakażenia oportunistyczne. W przypadku małej liczby limfocytów T CD4+ (<200/µl), należy rozważyć działania zapobiegające zapaleniu płuc wywołanemu przez Pneumocystis jiroveci. Chorych należy obserwować pod kątem objawów ze strony układu oddechowego. Należy pouczyć pacjentów o konieczności zgłoszenia wystąpienia objawów zakażenia, w tym gorączki i objawów ze strony układu oddechowego.

Reaktywacja WZW typu B
Przed rozpoczęciem leczenia bendamustyną należy wykonać badanie serologiczne w celu wykrycia zakażenia WZW typu B. Jeśli przed rozpoczęciem leczenia lub w trakcie jego trwania u chorego potwierdzono zakażenie HBV (w tym czynną postać choroby), należy skonsultować się z hepatologiem i specjalistą w leczeniu zakażeń WZW typu B. Osoby będące nosicielami WZW typu B, u których konieczne jest zastosowanie bendamustyny, należy obserwować pod kątem wystąpienia objawów czynnego zapalenia wątroby przez cały okres leczenia i przez kilka mies. po jego zakończeniu.

Reakcje skórne
Podczas leczenia mogą wystąpić reakcje skóryne takie jak: wysypka, ciężkie reakcje skórne i wysypki skórne. Odnotowywano przypadki zespołu Stevensa i Johnsona, toksycznej martwicy rozpływnej naskórka oraz osutki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi, niekiedy zakończonej zgonem. Pacjenci powinni być poinformowani o konieczności natychmiastowego zgłaszania objawów reakcji skórnych. W przypadku wystąpienia ciężkich odczynów skórnych o prawdopodobnym związku ze stosowaniem bendamustyny, leczenie należy przerwać.

Zaburzenia rytmu serca
W trakcie leczenia należy dokładnie monitorować stężenie potasu we krwi u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca oraz stosować suplementację potasu, gdy jego stężenie wynosi <3,5 mEq/l. Należy wykonywać kontrolne badanie EKG. Ponieważ zgłaszano przypadki zawału sercaniewydolności serca podczas leczenia bendamustyną, należy ściśle monitorować osoby z chorobą serca współistniejącą lub przebytą w przeszłości.

Nudności i/lub wymioty
W przypadku występowania nudności lub wymiotów podczas leczenia bendamustyną, można stosować objawowe leczenie przeciwwymiotne.

Zespół rozpadu guza
Obserwowano przypadki zespołu rozpadu guza, którego objawy rozwijały się zwykle w ciągu 48 h od podania 1. dawki leku; środki zapobiegawcze obejmują odpowiednie nawodnienie, wnikliwe monitorowanie parametrów biochemicznych krwi, szczególnie stężenia potasu oraz kwasu moczowego; można rozważyć zastosowanie allopurynolu i rasburykazy. Odnotowano kilka przypadków zespołu Stevensa i Johnsona oraz toksycznej martwicy rozpływnej naskórka po jednoczesnym stosowaniu bendamustyny i allopurynolu.

Anafilaksja
U osób, u których wystąpiły odczyny anafilaktyczne związane z podaniem leku w poprzednich cyklach leczenia, należy rozważyć zastosowanie leków przeciwhistaminowych, przeciwgorączkowych, kortykosteroidów, w celu zapobieżenia wystąpieniu tych odczynów w kolejnych cyklach. U chorych, u których wystąpiły reakcje nadwrażliwości stopnia ≥3. zazwyczaj nie podawano leku ponownie.

Pozanaczyniowe podanie leku
W razie pozanaczyniowego podania leku natychmiast przerwać wlew i po krótkiej aspiracji wycofać igłę, następnie schłodzić okolicę w której doszło do wynaczynienia leku; zaleca się również uniesienie kończyny górnej.

Dzieci
Brak doświadczenia w stosowaniu leku u dzieci.

Interakcje - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Nie przeprowadzono badań interakcji in vivo.

Inne leki hamujace czynność szpiku kostnegoPodczas stosowania w skojarzeniu z lekami hamującymi czynność szpiku może dojść do nasilenia działania mielosupresyjnego; każdy rodzaj leczenia pogarszający ogólny stan zdrowia chorego lub hamujący czynność szpiku kostnego może nasilać toksyczność bendamustyny.

Cyklosporyna, takrolimus
Jednoczesne podawanie z cyklosporyną lub takrolimusem może spowodować nadmierne działanie immunosupresyjne związane z ryzykiem wystąpienia zespołu limfoproliferacyjnego.

Żywe szczepionki
Leki cytostatyczne mogą zmniejszać zdolność wytwarzania przeciwciał; po podaniu szczepionek zawierających żywy materiał wirusowy w trakcie leczenia cytostatycznego istnieje ryzyko zakażeń prowadzących do śmierci.

Fluwoksamina, cyprofloksacyna, acyklowir, cymetydyna
Ze względu na metabolizm bendamustyny z udziałem izoenzymu CYP1A2 istnieje ryzyko interakcji z inhibitorami tego enzymu, takimi jak fluwoksamina, cyprofloksacyna, acyklowir i cymetydyna.

Działania niepożądane - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Bardzo często: leukopenia niesklasyfikowana gdzie indziej, zakażenia niesklasyfikowane gdzie indziej, w tym oportunistyczne (np. wirusem półpaśca, cytomegalii, WZW typu B), małopłytkowość, limfocytopenia, nudności, wymioty, ból głowy, zapalenie błon śluzowych, osłabienie,zmęczenie, gorączka, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika.

Często: zespół rozpadu guza, krwotok, niedokrwistość, neutropenia, reakcje nadwrażliwości niesklasyfikowane gdzie indziej, bezsenność, zawroty głowy, zaburzenia czynności serca (kołatanie, dławica piersiowa, zaburzenia rytmu), niedociśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia czynności płuc, biegunka, zaparcia, zapalenie jamy ustnej, łysienie, zaburzenia skórne niesklasyfikowane gdzie indziej, pokrzywka, zanik miesiączki, ból, dreszcze, odwodnienie, brak łaknienia, zwiększenie aktywności AST/ALT, fosfatazy zasadowej, zwiększenie stężenia bilirubiny, hipokaliemia.

Niezbyt często: zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci, zespół mielodysplastyczny, ostra białaczka szpikowa, pancytopenia, wysięk do osierdzia, zawał serca, niewydolność serca.

Rzadko: posocznica, zaburzenia czynności szpiku kostnego, reakcja anafilaktyczna i rzekomoanafilaktyczna, senność, bezgłos, ostra niewydolność serca, rumień, zapalenie skóry, świąd, wysypka plamisto-grudkowa, nadmierna potliwość.

Bardzo rzadko: pierwotne atypowe zapalenie płuc, hemoliza, wstrząs anafilaktyczny, zaburzenia smaku, parestezje, obwodowa neuropatia czuciowa, zespół antycholinergiczny, zaburzenia neurologiczne, ataksja, zapalenie mózgu, tachykardia, zapalenie żył, włóknienie płuc, krwotoczne zapalenie przełyku, krwawienie z przewodu pokarmowego, bezpłodność, niewydolność wielonarządowa.

Z nieznaną częstością: migotanie przedsionków, zapalenie płuc, krwotok do pęcherzyków płucnych, zespół Stevensa i Johnsona, toksyczna martwica rozpływna naskórka, osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, niewydolność wątroby i/lub nerek.

Odnotowano pojedyncze doniesienia o wystąpieniu martwicy po przypadkowym podaniu pozanaczyniowym.

Ryzyko zespołu mielodysplastycznego i ostrej białaczki szpikowej jest większe u chorych otrzymujących leki alkilujące (w tym bendamustynę). Do rozwoju wtórnego nowotworu może dojść nawet kilka lat po zakończeniu chemioterapii.

Przedawkowanie
Brak swoistej odtrutki. W razie przedawkowania skutecznymi metodami ograniczenia hematologicznych działań niepożądanych może być przeszczepienie szpiku kostnego, przetoczenie preparatów krwiopochodnych lub podanie hematopoetycznych czynników wzrostu. Dializa usuwa bendamustynę i jej metabolity w ograniczonym stopniu.

Ciąża i laktacja - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Kategoria D. Leku nie powinno się stosować u kobiet w ciąży, z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie. Mężczyźni nie powinni podejmować aktywności rozrodczej w trakcie leczenia oraz przez 6 mies. po jego zakończeniu; ze względu na ryzyko wywołania przez bendamustynę nieodwracalnej niepłodności, przed rozpoczęciem leczenia należy doradzić pacjentowi pobranie nasienia i jego przechowanie.

Nie wiadomo czy lek przenika do pokarmu kobiecego, dlatego w przypadku stosowania bendamustyny należy przerwać karmienie piersią.

Dawkowanie - Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Podawać i.v. we wlewie trwającym 30–60 min. Lek jest przeznaczony do stosowania u osób dorosłych.

Przewlekła białaczka limfocytowa (monoterapia). 100 mg/m2 pc. w 1. i 2. dniu cyklu co 4 tyg., maks. 6 cykli.

Chłoniaki nieziarnicze o powolnym przebiegu (monoterapia). 120 mg/m2 pc. w 1. i 2. dniu cyklu co 3 tyg., co najmniej 6 cykli.

Szpiczak plazmocytowy (szpiczak mnogi). 120–150 mg/m2 pc. w 1. i 2. dniu cyklu w skojarzeniu z prednizonem w dawce 60 mg/m2 pc. (i.v. lub p.o.) w dniach 1.–4., co 4 tyg., co najmniej 3 cykle.

Leczenia nie należy rozpoczynać, należy je także przerwać lub odroczyć, jeśli liczba leukocytów jest mniejsza niż 3000/µl i/lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 75 000/µl. Leczenie można kontynuować, jeśli liczba leukocytów zwiększy się do >4000/µl a liczba płytek krwi >100 000/µl.

Najmniejszą liczbę leukocytów i płytek krwi obserwuje się po 14–20 dniach a ich regeneracja następuje po 3–5 tyg.; zaleca się ścisłe monitorowanie morfologii krwi pomiędzy kolejnymi podaniami leku.

Szczegółowe informacje dotyczące postępowania w w przypadku wystąpienia toksyczności niehematologicznej – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek, osoby w podeszłym wieku
U osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny w surowicy 1,2–3 mg/dl) zaleca się zmniejszenie dawki o 30%. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania w przypadku osób z klirensem kreatyniny >10 ml/min ani u osób w podeszłym wieku.

Uwagi dla Bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Ze względu na występowanie takich objawów niepożądanych jak ataksja, neuropatia obwodowa i senność, bendamustyna może znacznie upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Lek powinien być podawany pod nadzorem onkologa klinicznego z odpowiednim doświadczeniem w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające bendamustyna (chlorowodorek bendamustyny)

Bendamustine Accord (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji) Bendamustine Glenmark (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji) Bendamustine Zentiva (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta