Laktuloza

Laktuloza jest syntetycznym dwucukrem składającym się z galaktozy połączonej z fruktozą. Jest oporna na działanie enzymów trawiących dwucukry w jelicie cienkim; jest wchłaniana w niewielkim stopniu. W niezmienionej postaci dociera do jelita grubego, gdzie pod wpływem flory bakteryjnej zostaje rozłożona do dwutlenku węgla i kwasów organicznych, które na drodze osmotycznej zwiększają ilość wody w jelicie grubym, pobudzają jego perystaltykę oraz zmiękczają masy kałowe. Laktuloza powoduje zakwaszenie treści jelita grubego, przez co przyspiesza reakcję przekształcania jonów amonowych do amoniaku oraz zmniejsza wchłanianie amoniaku do krwi. Prowadzi to do zmniejszenia stężenia amoniaku we krwi. Działanie laktulozy rozpoczyna się 24–48 h po podaniu doustnym.
W pierwszych tygodniach leczenia mogą wystąpić wzdęcia i dyskomfort w jamie brzusznej, najczęściej ustępujący przy kontynuacji leczenia.
Wskazaniami do stosowania laktulozy są: objawowe leczenie przewlekłych zaparć, leczenie i zapobieganie niewydolności wątroby, encefalopatii wątrobowej i śpiączce wątrobowej, zmiękczanie stolca w przypadku guzków krwawniczych odbytu lub stanów po zabiegach operacyjnych na jelicie grubym i odbycie.
Laktuloza może być stosowana przewlekle.
Laktuloza w dawkach terapeutycznych nie powoduje podrażnienia nabłonka jelitowego, nie wpływa na procesy wchłaniania substancji zjonizowanych ani nie wywołuje utraty białka. 0,1–1,2% dawki laktulozy wchłania się do krążenia systemowego, a następnie jest wydalane w formie niezmienionej z moczem.

Więcej informacji – patrz: opisy preparatów

Przeczytaj też artykuły

• Marskość wątroby
• Ostra niewydolność wątroby
• Zaparcia

Preparaty na rynku polskim zawierające laktuloza