Ponad połowa krajów, które w 2005 roku podpisały Ramową Konwencję WHO o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, nie stworzyła żadnych planów, aby pomóc palaczom porzucić nałóg.
Ramowa Konwencja Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu (WHO Framework Convention on Tobacco Control, FCTC) to pierwszy na świecie międzynarodowy traktat dotyczący zdrowia publicznego, którego celem jest zapobieganie globalnej epidemii tytoniowej, zabijającej rocznie 5 milionów ludzi na świecie. Ma on pomóc w zagwarantowaniu ochrony przed zdrowotnymi, społecznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi konsekwencjami palenia tytoniu oraz wdychania dymu tytoniowego. Podkreśla szkodliwość wyrobów tytoniowych, a także określa cele i zasady prawne, których poszczególne państwa muszą przestrzegać.
Traktat wszedł w życie w 2005 roku, a ratyfikowało go 175 krajów.
Podpisując Konwencję, wszystkie kraje zobowiązały się opracowania własnych planów pomocowych dla użytkowników tytoniu. Planów, które mają ułatwić palaczom rzucenie nałogu i które są oparte na solidnych dowodach naukowych.
Z najnowszej analizy opublikowanej w piśmie "Addiction" wynika, że na 121 zbadanych dotychczas krajów zaledwie 53 wcieliły w życie wytyczne FCTC. Zrobiło to 75% państw o najwyższym dochodzie, 42% krajów średnio zamożnych, 30% krajów o średnio-niskim dochodzie, a 11% o niskim dochodzie. Ponad połowa państw nie zrobiła w tym kierunku nic.
Autorzy raportu zwracają uwagę, że tylko jedna piąta przeanalizowanych krajów ma budżet przeznaczony na leczenie uzależnień od tytoniu.
Wypowiadając się na temat wyników przedstawionych w raporcie prof. Robert West, redaktor naczelny "Addiction", powiedział: - Trzeba pamiętać, że leczenie uzależnienia od tytoniu to bardzo tani sposób ratowania życia. O wiele tańszy i skuteczniejszy niż większość usług medycznych, które rutynowo wykonuje się na całym świecie, aby niwelować skutki palenia tytoniu.
Dlatego, zdaniem naukowca, warto zrobić to, do czego zobowiązuje konwencja FCTC - przygotować projekty ogólnodostępnych świadczeń i rozwiązań, z których będzie mógł skorzystać każdy obywatel. Chodzi m.in. o lepszy dostęp do farmakologicznych terapii prowadzących do rzucenia palenia tytoniu (np. nikotynowej terapii zastępczej), do metod behawioralnych (porad psychologów i innych specjalistów) oraz do linii telefonicznych i stron internetowych będących wsparciem dla osób wychodzących z nałogu, a także o zwiększenie przystępności cenowej produktów pomagających rzucić palenie (dzięki zmniejszonej stawce VAT) i szkolenie lekarzy w kierunku zachęcania i pomocy pacjentom rzucającym nałóg.
