Pacjenci, którzy zakończyli leczenie szpitalne, ale dodatkowa opieka pielęgnacyjna jest w ich przypadku niezbędna, mogą skorzystać z następujących form pomocy:
- świadczenia realizowane w warunkach stacjonarnych, czyli w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, w którym pacjent będzie przebywał 24 godziny na dobę
- świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze realizowane w domu pacjenta
- opieka w ramach pobytu na oddziale medycyny paliatywnej i hospicjum stacjonarnego, w których pacjent będzie przybywał 24 godziny na dobę
- hospicjum domowe
- poradnia medycyny paliatywnej.
Fot. iStockphoto
Aby pacjent mógł skorzystać z pomocy realizowanej w ośrodkach stacjonarnych bądź w domu, musi być zakwalifikowany do tego rodzaju opieki. Ważnym warunkiem uzyskania uprawnień do opieki pielęgnacyjnej jest ocena stanu chorego na 40 punktów lub mniej w skali Barthel (zob. tabelę poniżej; wymóg ten nie dotyczy dzieci do lat 3). Oceny stanu chorego dokonuje lekarz zatrudniony w placówce przyjmującej (nieodpłatnie) pacjentów w ramach umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ), czyli tzw. lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.
| Skala Barthel | |||
|---|---|---|---|
| czynność | nie potrafi | potrafi z pomocą | potrafi samodzielnie |
| spożywanie posiłków | 0 | 5 | 10 |
| przechodzenie z łóżka na wózek i odwrotnie | 0 | 5 | 15 |
| utrzymanie higieny osobistej | 0 | 0 | 5 |
| korzystanie z WC | 0 | 5 | 10 |
| mycie/kąpiel całego ciała | 0 | 0 | 5 |
| przejście 50 m (z ewentualną pomocą sprzętu) | 0 | 5 | 10 |
| chodzenie po schodach | 0 | 5 | 10 |
| jazda na wózku | 0 | 0 | 5 |
| ubieranie się i rozbieranie | 0 | 5 | 10 |
| kontrola zwieraczy odbytu | 0 | 5 | 10 |
| kontrola zwieraczy pęcherza moczowego | 0 | 5 | 10 |
| Interpretacja: 100–85 pkt – stan funkcjonalny dobry, 84–20 pkt – upośledzenie funkcjonalne średniociężkie, <20 pkt – ciężka niesprawność | |||
Świadczenia realizowane w warunkach stacjonarnych (wiążące się z całodobowym pobytem w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub pielęgnacyjno-opiekuńczym)
Kto może skorzystać z pomocy?
Osoby przewlekle chore, w przypadku których zakończono proces diagnozowania, które przybyły leczenie szpitalne. Również pacjenci niewymagający hospitalizacji na oddziale szpitalnym, ale:
- niesamodzielni w zakresie samopielęgnacji i samoopieki
- niepełnosprawni fizycznie lub w złym stanie zdrowia
- wymagający stałej kontroli lekarskiej lub rehabilitacji
- potrzebujący profesjonalnej pielęgnacji.
Gdzie mają się udać chorzy z niewydolnością oddechową stosujący ciągłą terapię oddechową za pomocą respiratora?
Osoby niewymagające hospitalizacji na oddziałach intensywnej terapii mają prawo do leczenia w zakładzie opiekuńczym dla dorosłych lub dla dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie.
Co przysługuje pacjentowi w trakcie przebywania w ośrodku?
Osobom przebywającym w stacjonarnym zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub opiekuńczo-leczniczym przysługują następujące świadczenia:
- leczenie farmakologiczne oraz dietetyczne (dojelitowe bądź pozajelitowe)
- opieka lekarska, pielęgniarska oraz psychologiczna
- zaopatrzenie we wszelkie wyroby medyczne niezbędne pacjentowi podczas pobytu w zakładzie (w tym pieluchomajtki)
- rehabilitacja w podstawowym zakresie
- badania diagnostyczne
- terapia zajęciowa.
Kto może skierować pacjenta do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub pielęgnacyjno-opiekuńczego?
Skierowanie może wystawić każdy lekarz, który przyjmuje pacjenta bezpłatnie w ramach kontraktu z NFZ-em: rodzinny, specjalista, lekarz zatrudniony w szpitalu.
Czy podczas pobytu w zakładzie pacjent może wyjść na przepustkę?
Pacjent może wyjść na przepustkę, jeżeli zgodę wyrazi lekarz oraz kierownik zakładu opiekuńczego. Czas pobytu na przepustce nie powinien przekraczać 10% łącznego czasu pobytu pacjenta w zakładzie. Na czas pobytu na przepustce pacjent powinien zostać wyposażony we wszystkie leki i wyroby medyczne, które są mu niezbędne.
Czy pacjent poniosi jakieś koszty związane z pobytem z zakładzie?
Pacjenci korzystający z pomocy zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych lub opiekuńczo-leczniczych ponoszą koszty zakwaterowania oraz wyżywienia ustalone przez kierownika zakładu opiekuńczego, nie wyższe jednak niż:
- 250% najniższej emerytury, z zastrzeżeniem że opłata nie może wynieść więcej niż 70% miesięcznego dochodu
- 200% najniższej emerytury, z zastrzeżeniem że opłata nie może wynieść więcej niż 70% miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie, w przypadku dzieci do ukończenia 18. roku życia, lub – jeżeli nadal się kształcą – do 26. roku życia.
Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze realizowane w warunkach domowych
Kto może skorzystać ze świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych realizowanych w warunkach domowych? Z tego rodzaju pomocy mogą skorzystać osoby obłożnie chore niewymagające leczenia w warunkach szpitalnych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych i opiekuńczo-leczniczych.
Z tej formy pomocy mogą zatem skorzystać:
- osoby w pełni zdiagnozowane
- osoby, które mają udokumentowane zakończone leczenie
- osoby, których rodzina jest przeszkolona w zakresie pielęgnacji chorego, udzielania pierwszej pomocy oraz obsługi sprzętu medycznego niezbędnego choremu
- osoby, które nie są objęte długoterminową domową opieką pielęgniarską, hospicyjną lub paliatywną.
Kto może wydać skierowanie na pomoc pielęgnacyjną i opiekuńczą w warunkach domowych?
Skierowanie może wystawić każdy lekarz, który przyjmuje pacjenta bezpłatnie w ramach kontraktu z NFZ–em: rodzinny, specjalista, lekarz zatrudniony w szpitalu.
Do skierowania powinny być dołączone wyniki badań oraz karta informacyjna leczenia szpitalnego.
Czy ten rodzaj świadczenia jest odpłatny?
Nie. Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w warunkach domowych są w 100% finansowane przez NFZ. Jedyne koszty jakie ponoszą pacjenci to leki i wyroby medyczne przepisywane przez lekarza, środki opatrunkowe oraz higieniczne niezbędne do pielęgnacji chorego.
