Pytanie nadesłane do redakcji
Jestem w 4. miesiącu ciąży, przedwczoraj wymiotowałam cały dzień, wczoraj było mi niedobrze, za to dziś mam biegunkę. Czy może to zagrażać ciąży? Co zrobić, żeby to zmienić?
Odpowiedziała
prof. dr n. med. Violetta Skrzypulec-Plinta
ginekolog położnik, endokrynolog, seksuolog
Kierownik Katedry Zdrowia Kobiety Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Na podstawie opisanych przez Panią objawów trudno jest jednoznacznie stwierdzić co Pani dolega. W opisie brak jest informacji na temat temperatury Pani ciała, bólu brzucha, częstości wypróżnień, samopoczucia, czy też świądu skóry, pojawienia się zażółcenia powłok skórnych i śluzówek itd.
Objawy, które Pani wymieniła mogą sugerować, że jest to infekcja układu pokarmowego wywołana przez wirusy (rotawirusy, adenowirusy, norowirusy) bądź bakterie. Okres ciąży ze względu na spadek odporności może sprzyjać występowaniu tego typu infekcji. Źródłem zakażenia zazwyczaj są chorzy, którzy wydalają wirusy 2-5 dni przed wystąpieniem objawów i 10-14 dni po ich ujawnieniu. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą fekalno-oralną lub kropelkową na skutek bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną lub jej wydalinami - głównie przez zanieczyszczone kałem ręce, powierzchnie lub przedmioty codziennego użytku, wymiociny. Materiałem zakaźnym może być także zanieczyszczona woda oraz produkty spożywcze niewymagające obróbki cieplnej. Infekcja ma zwykle ostry przebieg i trwa 3-10 dni. Objawia się głównie wodnistą biegunką, którą poprzedzają lub której towarzyszą wymioty. Dodatkowo infekcji może towarzyszyć ból brzucha, podwyższona temperatura ciała, a u niektórych osób mogą wystąpić także, objawy ze strony górnych dróg oddechowych.
Leczenie ma charakter objawowy. Przy łagodnym klinicznym przebiegu zachorowania zazwyczaj wystarczy doustne uzupełnianie płynów. Ważne jest przestrzeganie diety, np. spożywanie lekkostrawnych kleików z kaszy lub ryżu. Wskazaniem do hospitalizacji i nawadniania dożylnego są: wstrząs, odwodnienie dużego stopnia, zaburzenia elektrolitowe, zaburzenia neurologiczne, uporczywe lub żółciowe wymioty.
Wysoka trwałość wirusa powoduje, iż szeroko pojęta higiena osobista (własne sztućce, przybory toaletowe, szczególne zachowanie czystości, dezynfekcja etc.) nie jest wystarczającą metodą profilaktyki i ochrony przed zakażeniem. Dlatego najskuteczniejszą metodą jest próba odizolowania od potencjalnego źródła zakażenia. Szczególną uwagę powinno się zwrócić na dzieci oraz kobiety ciężarne, ponieważ intensywny przebieg infekcji mógłby doprowadzić do nadmiernego osłabienia organizmu. Osoby chore nie powinny kontaktować się z osobami zdrowymi w czasie przebiegu zakażenia oraz do tygodnia po ustąpieniu objawów.
