Łysienie androgenowe typu żeńskiego


specjalista dermatologii i wenerologii

Co to jest łysienie androgenowe?

Łysienie androgenowe to zależna od androgenów postępująca utrata włosów typu niebliznowaciejącego. Dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet wszystkich ras. U większości kobiet nie stwierdza się zwiększonego stężenia androgenów, co może wskazywać na rolę innych mechanizmów niezależnych od wpływu tych hormonów. Hiperandrogenizm może być związany z zaburzeniami wewnątrzwydzielniczymi albo ze stosowaniem androgenów lub syntetycznych progesteronów. Występowanie łysienia androgenowego u kobiet przed okresem przekwitania przy prawidłowym poziomie androgenów jest uwarunkowane genetycznie, natomiast u kobiet po menopauzie występuje łysienie spowodowane zmniejszeniem stężenia estrogenów. Łysienie androgenowe typu żeńskiego może być również objawem zwiększonego stężenia androgenów spowodowanego chorobami ogólnoustrojowymi (np. chorobami przysadki mózgowej, zespołem policystycznych jajników, guzami jajników produkującymi androgeny, guzami nadnerczy, otyłością czy hiperandrogenizmem idiopatycznym).

Jak często występuje łysienie androgenowe typu żeńskiego?

Łysienie androgenowe typu żeńskiego dotyczy około 42% kobiet rasy białej po 50. roku życia.

Jakie są objawy łysienia androgenowego typu żeńskiego?

Łysienie androgenowe typu żeńskiego opisywane jest wg wzoru Ludwiga. Kobiecy typ łysienia charakteryzuje się rozlanym łysieniem w okolicy centralnej głowy owłosionej, o największym nasileniu w części czołowej z zachowaniem linii czoła. Granica owłosienia na czole jest dobrze zachowana, a przerzedzenie włosów zaczyna się około 2–3 cm w kierunku okolic ciemieniowych i szczytu głowy.

Istnieje również skala Sinclair (poniżej), która jest bardzo czułym narzędziem służącym do oceny ciężkości kobiecego typu łysienia.

Co robić w przypadku pojawienia się zmian wskazujących na łysienie androgenowe typu żeńskiego?

W przypadku pojawienia się objawów wskazujących na łysienie androgenowe typu żeńskiego należy zgłosić się do dermatologa.

W jaki sposób lekarz rozpoznaje łysienie androgenowe typu żeńskiego?

Lekarz ustala rozpoznanie łysienia androgenowego typu żeńskiego na podstawie typowego obrazu klinicznego. Bardzo ważne jest dokładne oglądanie owłosionej skóry głowy, które wykazuje cechy łysienia typu niebliznowaciejącego. Dodatkowym badaniem jest test pociągania. W sytuacjach wątpliwych wskazana jest biopsja. Badaniami uzupełniającymi może być wykonanie trichogramu czy trichoskopii. Trichogram to badanie polegające na ocenie mikroskopowej włosów. W tym celu pobiera się około 50-100 włosów. Badanie to określa proporcje poszczególnych faz cyklu włosowego (anagenu, katagenu, telogenu). Trichoskopia to nieinwazyjna, bezbolesna metoda oceny włosów oparta na metodzie wideodermoskopii. Jest to badanie bez konieczności wyrywania włosów. Nowoczesną metodą, wymagającą dalszych badań, jest refleksyjna konfokalna mikroskopia skaningowa in vivo. Jest techniką nieinwazyjnego obrazowania włosów i skóry owłosionej.

W diagnostyce wykonuje się także badania laboratoryjne, takie jak: morfologia, stężenie glukozy we krwi na czczo, stężenie żelaza, ferrytyny oraz stężenia hormonów, takich jak: testosteron, prolaktyna, progesteron, hormony tarczycy (TSH, fT3, fT4).

Jakie są metody leczenia łysienia androgenowego typu żeńskiego?

W łysieniu androgenowym typu żeńskiego stosuje się leczenie miejscowe i leczenie ogólne. W leczeniu miejscowym najszersze zastosowanie znalazł minoksydyl dostępny w dwóch stężeniach: 2% i 5%. Skuteczność minoksydylu potwierdzono w licznych badaniach klinicznych. Wywiera on efekt rozszerzający naczynia mieszków włosowych, powoduje stymulację mitoz komórek mieszka włosowego, przedłuża okres wzrostu włosów. Lek ten nie działa na drodze hormonalnej i należy go stosować w sposób ciągły. W leczeniu ogólnym wykorzystuje się blokery receptorów androgenowych w skojarzeniu z estrogenami po wykluczeniu przeciwwskazań ginekologicznych i internistycznych. Inną alternatywą jest chirurgiczne przeszczepienie włosów.

Co zrobić, by zmniejszyć ryzyko zachorowania na łysienie androgenowe typu żeńskiego?

Ze względu na patomechanizm tej choroby trudno podjąć działania, które miałyby na celu zmniejszenie ryzyka rozwoju łysienia androgenowego.

12.09.2017
Zobacz także
  • Łysienie androgenowe typu męskiego
  • Łysienie bliznowaciejące
  • Łysienie plackowate
Wybrane treści dla Ciebie
  • Łysienie androgenowe typu męskiego
  • Zapalenie mieszków włosowych
  • Łysienie plackowate
  • Choroby włosów
  • Łupież pstry
  • Łysienie bliznowaciejące
  • Zapalenie skóry wywołane przez cerkarie
  • Hipertrychoza (nadmierne owłosienie)
  • Łupież liszajowaty
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta