Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań

Lek jest heparyną drobnocząsteczkową.

Preparat zawiera substancję nadroparyna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml
roztwór do wstrzykiwań; 3800 j.m. AXa/0,4 ml; 10 ampułkostrzykawek
Mylan
85,43 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
42,82 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: zespół antyfosfolipidowy lub jego powikłania - profilaktyka i leczenie przeciwzakrzepowe; zespół antyfosfolipidowy - diagnostyka; niedobór białka C lub niedobór białka S - diagnostyka; zmiany zakrzepowo-zatorowe inne niż określone w ChPL u dzieci do 18. rż. - profilaktyka i leczenie; choroby nowotworowe w przypadkach innych niż określone w ChPL - profilaktyka i leczenie przeciwzakrzepowe; terapia pomostowa zamiast antagonisty witaminy K (VKA) lub innych leków przeciwkrzepliwych u kobiet ciężarnych po wszczepieniu zastawki i z wadą zastawkową; ostre zespoły wieńcowe w przypadkach innych niż wymienione w ChPL; schorzenia wymagające przewlekłego stosowania antagonistów witaminy K (VKA) (z okresową oceną możliwości powrotu do stosowania VKA) u osób, u których leczenie VKA jest niezadowalające z uwagi na: a) powikłania (lub przewidywane wysokie ryzyko powikłań, w tym krwotocznych) podczas stosowania VKA, b) częste nieterapeutyczne lub nadmiernie podwyższone wartości INR, c) obiektywne trudności z odpowiednio częstą kontrolą INR, d) nawroty żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej podczas stosowania VKA; terapia pomostowa u pacjentów wymagających czasowego zaprzestania przewlekłego leczenia doustnymi antykoagulantami ze względu na planowane procedury terapeutyczne i diagnostyczne - w przypadkach innych niż określone w ChPL; unieruchomienie kończyny dolnej w opatrunku gipsowym lub ortezie z powodu izolowanych obrażeń kończyny dolnej (przez cały okres unieruchomienia, o ile związane jest to ze wzrostem ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej) - w przypadkach innych niż określone w ChPL; profilaktyka i leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u kobiet w ciąży i połogu - w przypadkach innych niż określone w ChPL; krytyczne niedokrwienie kończyn dolnych - w okresie poprzedzającym hospitalizację, nie dłużej niż 14 dni (dawki lecznicze) - w przypadkach innych niż określone w ChPL

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań?

Nadroparyna jest lekiem przeciwzakrzepowym do podawania pozajelitowego, zaliczanym do heparyn drobnocząsteczkowych. Naturalna heparyna z chemicznego punktu widzenia jest wielocukrem – glikozaminoglikanem, występującym w organizmie w ziarnistościach wydzielniczych komórek tucznych. Heparyny drobnocząsteczkowe uzyskiwane są z heparyny poprzez jej częściową depolimeryzację i, co się z tym wiąże, charakteryzują się krótszymi łańcuchami cukrowymi i mniejszą masą cząsteczkową.

Proces krzepnięcia krwi nazywany jest niekiedy kaskadą krzepnięcia, gdyż jest złożony i przebiega wieloma etapami, następującymi jeden po drugim. Po uszkodzeniu naczynia płytki krwi przylepiają do ściany naczynia w okolicy uszkodzenia, a następnie zlepiają między sobą, tworząc pierwotny czop hemostatyczny, który wstępnie hamuje wypływ krwi. Jest on jednak nietrwały i musi ulec wzmocnieniu. W tym celu płytki krwi stymulują lokalną produkcję fibryny (włóknika), który tworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W wyniku tych procesów powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.

Ciekawym zjawiskiem jest mechanizm tworzenia fibryny. Włókna fibryny mają dużą zdolność tworzenia sieci, nie mogą więc znajdować się w naczyniach krwionośnych w gotowej postaci, gdyż zatkałyby te naczynia. Dlatego we krwi znajduje się prekursor fibryny – nieczynne białko zwane fibrynogenem, które w razie potrzeby zostaje przekształcone do fibryny. W procesie tej aktywacji bierze udział kilkanaście białek, tzw. czynników krzepnięcia. Mogą to być białka znajdujące się w osoczu krwi lub zawarte w błonach komórek (tzw. czynnik tkankowy). Czynniki krzepnięcia oznaczane są cyframi rzymskimi i tak, na przykład czynnik I to fibrynogen. Niektóre czynniki krzepnięcia (tzw. zespół protrombiny, czyli czynniki II, VII, IX i X) wytwarzane są w wątrobie, a w procesie tym niezbędny jest udział witaminy K.

Czynniki krzepnięcia podlegają procesom hamowania, np. przez antytrombinę – polipeptyd wytwarzany w wątrobie, który działa hamująco na zaktywowane czynniki krzepnięcia, w tym trombinę (czynnik II) oraz czynniki Xa i IXa. Heparyny drobnocząsteczkowe wywołują efekt przeciwzakrzepowy głównie na drodze przyspieszania reakcji hamowania czynnika Xa przez antytrombinę oraz w znacznie mniejszym stopniu na drodze przyspieszania reakcji hamowania trombiny przez antytrombinę.

Ponieważ heparyny drobnocząsteczkowe mają minimalny wpływ na wyniki oznaczeń laboratoryjnych parametrów krzepnięcia, podczas leczenia nie ma konieczności ich rutynowego monitorowania.

Różne procesy technologiczne wytwarzania heparyn drobnocząsteczkowych powodują, że preparaty różnych producentów charakteryzują się inną masą cząsteczkową, aktywnością przeciwzakrzepową i dawkowaniem; w związku z tym nie należy ich stosować zamiennie przez przeliczenie jednostek międzynarodowych.

Kiedy stosować Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany do stosowania w celu:
• profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w chirurgii i w chirurgii ortopedycznej
• profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u osób unieruchomionych z przyczyn innych niż zabieg chirurgiczny, w przypadku dużego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. ciężkie zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, niewydolność serca, ciężkie zakażenia)
• zapobiegania wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy
• leczenia zakrzepicy żył głębokich z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez niej
• leczenia niestabilnej dławicy piersiowej i zawału serca bez załamka Q w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.

Kiedy nie stosować preparatu Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób:
• z małopłytkowością zależna od nadroparyny w wywiadzie
• z aktywnym krwawieniem lub zwiększonym ryzykiem krwawienia związanym z zaburzeniami hemostazy, z wyjątkiem tych zależnych od rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), nie wywołanego przez heparynę
• ze zmianami organicznymi zagrażającymi krwawieniem (np. czynna choroba wrzodowa żołądka i/lub dwunastnicy)
• po krwotocznym zdarzeniu naczyniowo-mózgowym
• z ostrym zakaźnym zapaleniem wsierdzia
• z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) u osób leczonych z powodu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, niestabilnej dławicy piersiowej lub zawału serca bez załamka Q
• u osób otrzymujących heparynę w dawkach leczniczych, przeciwwskazane jest stosowanie znieczulenia miejscowego do zabiegów planowych.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Preparatu nie należy podawać domięśniowo.

Ze względu na możliwość wystąpienia małopłytkowości wywołanej przez heparynę, podczas stosowania preparatu należy regularnie kontrolować liczbę płytek krwi.

Podczas leczenia mogą wystąpić rzadkie przypadki małopłytkowości, sporadycznie o ciężkim przebiegu, które mogą być związane z zakrzepicą tętniczą lub żylną. Należy rozważyć takie rozpoznanie w przypadku wystąpienia następujących stanów:
• małopłytkowość
• jakiekolwiek istotne obniżenie liczby płytek krwi (30–50% wartości początkowej)
• narastanie zakrzepicy mimo podawania preparatu
• rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe (DIC)
• wystąpienie zakrzepicy podczas leczenia.

Zaburzenia te mają prawdopodobnie charakter immunologiczny. Występują zwykle między 5. a 21. dniem od rozpoczęcia leczenia heparyną, a u chorych, u których małopłytkowość wywoływana przez heparynę wystąpiła w przeszłości, mogą się pojawić znacznie wcześniej. W przypadku ich wystąpienia, skonsultować się z lekarzem, który prawdopodobnie zaleci przerwanie stosowania preparatu.

Jeśli u chorego w przeszłości wystąpiła małopłytkowość wywołana przez heparynę (standardową lub drobnocząsteczkową), stosowanie nadroparyny jest możliwe wyłącznie w sytuacjach zdecydowanej konieczności. Należy wtedy uważnie monitorować stan chorego i oznaczać liczbę płytek krwi co najmniej 1 raz na dobę. W przypadku wystąpienia małopłytkowości, należy natychmiast przerwać leczenie.

W przypadku wystąpienia małopłytkowości w trakcie leczenia heparyną (standardową lub drobnocząsteczkową), należy rozważyć jej zastąpienie lekiem przeciwzakrzepowym z innej grupy. W przypadku braku możliwości zastosowania takiego preparatu i bezwzględnej konieczności stosowania heparyny, należy rozważyć podanie innej heparyny drobnocząsteczkowej (LMWH), uważnie monitorować stan chorego, oznaczać liczbę płytek krwi co najmniej 1 raz na dobę i prowadzić leczenie możliwie jak najkrócej (opisywano przypadki utrzymywania się małopłytkowości również po zmianie leczenia).

Małopłytkowość wywołana przez heparynę może wpływać na wyniki testów agregacji płytek krwi in vitro.

Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia, należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u osób:
• z zaburzeniami czynności wątroby
• z ciężkim nadciśnieniem tętniczym
• z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lub przebytymi w przeszłości innymi zmianami organicznymi zagrażającymi krwawieniem
• z zaburzeniami naczyniowymi naczyniówki i siatkówki oka
• po niedawno przebytej operacji mózgu, rdzenia kręgowego lub oka.

U osób z zaburzeniami czynności nerek, należy zachować ostrożność, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia. Decyzję o ewentualnym zmniejszeniu dawki u chorych z klirensem kreatyniny 30–50 ml na minutę podejmuje lekarz, na podstawie indywidualnej oceny ryzyka krwawienia i ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u danej osoby.

U osób w podeszłym wieku przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić czynność nerek.

Heparyna może hamować wydzielanie aldosteronu przez korę nadnerczy, co może prowadzić do wystąpienia hiperkaliemii. Szczególnie narażone są osoby ze zwiększonym stężeniem potasu we krwi oraz osoby, u których występuje zagrożenie zwiększenia stężenia potasu: chorzy z cukrzycą, przewlekłym zaburzeniem czynności nerek, występującą wcześniej kwasicą metaboliczną lub przyjmujących leki, które mogą zwiększać stężenie potasu (np. inhibitory konwertazy angiotensyny, niesteroidowe leki przeciwzapalne). Należy zachować ostrożność i monitorować chorych pod kątem zwiększenia stężenia potasu.

Ryzyko wystąpienia hiperkaliemii wzrasta wraz z czasem trwania leczenia, ale zwykle jest ona odwracalna.

U osób poddawanych znieczuleniu zewnątrzoponowemu i/lub podpajeczynówkowemu, podawanie heparyny rzadko może być związane z występowaniem krwiaków nadtwardówkowych lub rdzeniowych związanych długotrwałym lub trwałym porażeniem. Ryzyko tych powikłań zwiększa się w przypadku zastosowania cewnika zewnątrzoponowego lub podtwardówkowego lub jednoczesnego podawania leków wpływających na hemostazę, takich jak: niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki zapobiegające agregacji płytek krwi lub leki przeciwzakrzepowe. Ryzyko jest także większe w przypadku nakłucia lędźwiowego powodującego uraz lub wykonywanego wielokrotnie.

O zastosowaniu znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego podczas leczenia heparyną, lekarz zadecyduje po dokładnej indywidualnej ocenie korzyści i potencjalnego ryzyka.

W przypadku wykonywania nakłucia lędźwiowego, znieczulenia rdzeniowego lub zewnątrzoponowego, należy zachować co najmniej 12 godzinny odstęp pomiędzy podaniem preparatu w dawce profilaktycznej lub 24 godzinny odstęp pomiędzy jego podaniem w dawce leczniczej, a wprowadzeniem lub usunięciem cewnika lub igły. W osób pacjentów z zaburzeniami czynności nerek czas ten może zostać wydłużony. Nie należy podawać kolejnej dawki preparatu przez 4 godziny po usunięcia cewnika. Kolejną dawkę można podać po zakończeniu zabiegu.

W celu wykrycia jakichkolwiek objawów uszkodzenia struktur neurologicznych (np. bóle okolicy lędźwiowej, niedobory czuciowe i ruchowe jak drętwienie i osłabienie kończyn dolnych oraz zaburzenie czynności jelit lub pęcherza moczowego) należy uważnie obserwować chorego. W przypadku wystąpienia takich objawów konieczne jest pilne rozpoczęcie leczenia.

Jeżeli objawy wskazują na wystąpienie krwiaka rdzeniowego lub nadtwardówkowego, należy pilnie wykonać badania diagnostyczne i podjąć odpowiednie leczenie, łącznie z dekompresją rdzenia kręgowego.

W przypadku wystąpienia znaczącego lub widocznego krwawienia podczas wprowadzania cewnika, o rozpoczęciu i/lub kontynuowaniu leczenia heparyną lekarz zadecyduje po dokładnej indywidualnej ocenie korzyści i potencjalnego ryzyka.

Ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia, w profilaktyce lub leczeniu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych i zapobieganiu wykrzepianiu podczas hemodializy, nie należy równolegle stosować kwasu acetylosalicylowego, innych salicylanów, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i leków przeciwpłytkowych. Jeśli nie można tego uniknąć, należy uważnie monitorować parametry kliniczne i laboratoryjne chorego.

W badaniach klinicznych dotyczących leczenia niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q, preparat był stosowany jednocześnie z kwasem acetylosalicylowym podawanym w dawce do 325 mg na dobę.

Podczas leczenia bardzo rzadko zgłaszano przypadki martwicy skóry. Poprzedzone jest ono wystąpieniem plamicy lub plam rumieniowych z naciekami i towarzyszącą bolesnością, oraz, w niektórych przypadkach, objawami ogólnymi. W przypadku stwierdzenia martwicy skóry, należy zakończyć stosowanie preparatu.

Informacje o dodatkowych składnikach preparatu:
opakowanie preparatu (osłonka na igłę ampułko-strzykawki) może zawierać gumę lateksową, która może powodować ciężkie reakcje alergiczne.

Dawkowanie preparatu Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać ampułkostrzykawek do podawania podskórnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Preparat stosuje się podskórnie w przednioboczną powierzchnię brzucha lub w udo, dożylnie albo do linii tętniczej zestawu do hemodializy.

Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
Stosuje się preparaty o stężeniu 9500 j.m. anty-Xa/ml. W przypadku zabiegu chirurgicznego 0,3 ml (2850 j.m.) podskórnie 1 raz na dobę co najmniej przez 7 dni; Pierwszą dawkę należy podać 2–4 godzin przed zabiegiem; preparat należy podawać przez cały okres występowania ryzyka, przynajmniej do momentu uruchomienia chorego. W przypadku ortopedycznego zabiegu chirurgicznego początkowo stosuje się podskórnie następujące dawki: u osób o masie ciała do 51 kg – 0,2 ml (1900 j.m.), u osób o masie ciała 51–70 kg – 0,3 ml (2850 j.m.), u osób o masie ciała powyżej 70 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), dawkę podaje się 12 godzin przed zabiegiem i 12 godzin po nim, a następnie 1 na dobę do 3. doby; od 4. doby po zabiegu: u osób o masie ciała do 51 kg – 0,3 ml (2850 j.m.), u osób o masie ciała 51–70 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), u osób o masie ciała powyżej 70 kg – 0,6 ml (5700 j.m.) 1 raz na dobę; preparat należy stosować przez co najmniej przez 10 dni. U osób unieruchomionych z przyczyn innych niż zabieg chirurgiczny preparat należy stosować podskórnie 1 raz na dobę w dawce zależnej od ryzyka i masy ciała: u osób z umiarkowanym ryzykiem – 0,3 ml (2850 j.m.); u osób z dużym ryzykiem: o masie ciała powyżej 70 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), o masie ciała do 70 kg – 0,6 ml (5700 j.m.). Czas trwania leczenia lekarz ustali indywidualnie, w zależności od ryzyka wystąpienia incydentu zakrzepowo-zatorowego.

Zakrzepica żył głębokich.
Stosuje się preparaty w stężeniu 9500 j.m. any-Xa/ml lub 19 000 j.m. anty-Xa/ml. Preparaty w stężeniu 9500 j.m./ml podaje się podskórnie co 12 godzin w dawce 85 j.m./kg mc. (0,1 ml/10 kg mc.). W zależności od masy ciała chorego dawki wynoszą: u osób o masie ciała 50 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), u osób o masie ciała 50–59 kg – 0,5 ml (4750 j.m.), u osób o masie ciała 60–69 kg – 0,6 ml (5700 j.m.), u osób o masie ciała 70–79 kg – 0,7 ml (6650 j.m.), u osób o masie ciała 80–89 kg mc. – 0,8 ml (7600 j.m.), u osób o masie ciała powyżej 90 kg – 0,9 ml (8550 j.m.). Preparat zazwyczaj stosuje się przez 10 dni. Należy rozpocząć leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi tak szybko, jak to tylko możliwe, chyba, że ich stosowanie jest przeciwwskazane. Nie należy przerywać podawania nadroparyny do momentu uzyskania odpowiednich wartości INR. Preparat o stężeniu 19 000 j.m. anty-Xa/ml stosuje się podskórnie 1 raz na dobę w dawce 171 j.m./kg masy ciała (0,1 ml/10 kg masy ciała) zazwyczaj przez 10 dni. W zależności od masy ciała chorego dawki wynoszą: u osób o masie ciała do 50 kg – 0,4 ml (7600 j.m.); u osób o masie ciała 50–59 kg – 0,5 ml (9500 j.m.); u osób o masie ciała 60–69 kg – 0,6 ml (11 400 j.m.); u osób o masie ciała 70–79 kg – 0,7 ml (13 300 j.m.); u osób o masie ciała 80–89 kg – 0,8 ml (15 200 j.m.); u osób o masie ciała 90–99 kg – 0,9 ml (17 100 j.m.); u osób o masie ciała powyżej 100 kg – 19 000 j.m.

Niestabilna dławica piersiowa i ostra faza zawału serca bez załamka Q (w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym).
Stosuje się preparaty o stężeniu 9500 j.m. anty-Xa/ml. Pierwszą dawkę należy podać w postaci szybkiego wlewu dożylnego, a kolejne podskórnie 2 razy na dobę w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 325 mg/d. Dawkę należy ustalać w zależności od masy ciała stosując 85 j.m./kg masy ciała (0,1 ml/10 kg masy ciała): u osób o masie ciała do50 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), u osób o masie ciała 50–59 kg – 0,5 ml (4750 j.m.), u osób o masie ciała 60–69 kg – 0,6 ml (5700 j.m.), u osób o masie ciała 70–79 kg mc. – 0,7 ml (6650 j.m.), u osób o masie ciała 80–89 kg mc. – 0,8 ml (7600 j.m.), u osób o masie ciała 90–99 kg mc. – 0,9 ml (8550 j.m.), u osób o masie ciała powyżej 100 kg mc. – 1 ml (9500 j.m.). Leczenie trwa zazwyczaj 6 dni.

Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy.
Stosuje się preparaty o stężeniu 9500 j.m. anty-Xa/ml. W zależności od masy ciała: u osób o masie ciała 50 kg – 0,3 ml (2850 j.m.), u osób o masie ciała 50–69 kg – 0,4 ml (3800 j.m.), u osób o masie ciała powyżej 70 kg – 0,6 ml (5700 j.m.) w jednorazowym wstrzyknięciu do linii tętniczej zestawu hemodializacyjnego na początku zabiegu; przy dializach trwających ponad 4 godziny, można podać drugą – mniejszą – dawkę; u osób ze zwiększonym ryzykiem krwawienia dawkę należy zmniejszyć o połowę.

Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania, nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

U osób w podeszłym wieku, należy uwzględnić możliwość występowania zaburzeń czynności nerek. Należy ocenić czynność nerek przed rozpoczęciem stosowania preparatu i dostosować dawkę.

Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
U osób z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek, nie ma konieczności zmniejszania dawki.

U osób z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, lekarz indywidualnie zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki (dawka powinna być zmniejszona o 25 do 33%).

Leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q.
U osób z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek zmniejszenie dawki nie jest wymagane

U osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, lekarz indywidualnie zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki (dawka powinna być zmniejszona o 25 do 33%).

Stosowanie preparatu u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest przeciwwskazane.



Czy można stosować Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu.
Preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży, chyba że spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem z nim związanym.

Ze względu na brak danych dotyczących przenikania preparatu do pokarmu kobiecego, nie zaleca się stosowania go u kobiet karmiących piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności skonsultuj się z lekarzem, jeżeli stosujesz którykolwiek z niżej wymienionych leków, ponieważ konieczna może być zmiana dawkowania lub zaprzestanie przyjmowania określonego preparatu.

U osób stosujących doustne leki przeciwzakrzepowe, glikokortykosteroidy o działaniu ogólnym i dekstrany jednocześnie z preparatem, należy zachować ostrożność.

W przypadku rozpoczynania leczenia doustnym lekiem przeciwzakrzepowym u chorych otrzymujących nadroparynę, jej podawanie należy kontynuować do czasu ustabilizowania się docelowej wartości INR.

Salicylany (w tym kwas acetylosalicylowy), niesteroidowe leki przeciwzapalne, a także leki przeciwpłytkowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia, dlatego nie należy ich stosować jednocześnie z preparatem.

W badaniach klinicznych dotyczących leczenia niestabilnej dławicy piersiowej i zawału serca bez załamka Q, nadroparyna była stosowana równolegle z kwasem acetylosalicylowym w dawce do 325 mg na dobę.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Fraxiparine 3800 IU AXa/0,4 ml - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Fraxiparine może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często mogą wystąpić: krwawienia o różnej lokalizacji, w tym przypadki krwiaków rdzeniowych, (częściej u chorych z innymi czynnikami ryzyka), małe krwiaki w miejscu podania.

Często mogą wystąpić: zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (zwykle przemijające), reakcje w miejscu podania.

Rzadko mogą wystąpić: małopłytkowość (w tym wywołana przez heparynę), trombocytoza, wysypka, pokrzywka, rumień, świąd, zwapnienie w miejscu podania (częściej u osób z zaburzeniami gospodarki wapniowo-fosforanowej, np. w niektórych przypadkach przewlekłego zaburzenia czynności niewydolności nerek).

Bardzo rzadko mogą wystąpić: eozynofilia (przemijająca po przerwaniu leczenia), reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy i reakcje skórne), reakcja rzekomoanafilaktyczna, przemijająca hiperkaliemia związana z indukowanym heparyną hamowaniem wydzielania aldosteronu, szczególnie u osób z grup ryzyka, priapizm, martwica skóry, zwykle pojawiająca się w miejscu wstrzyknięcia.

Ponadto, z nieznaną częstością, mogą wystąpić: ból głowy, migrena.

Przeczytaj też artykuły

Metody profilaktyki zakrzepicy żylnej Ostre zespoły wieńcowe (OZW) Zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych Zakrzepica żył głębokich kończyn górnych

Inne preparaty na rynku polskim zawierające nadroparyna

Fraxiparine 2850 IU AXa/0,3 ml (roztwór do wstrzykiwań) Fraxiparine 5700 IU AXa/0,6 ml (roztwór do wstrzykiwań) Fraxiparine 7600 IU AXa/0,8 ml (roztwór do wstrzykiwań) Fraxiparine 9500 IU AXa/1 ml (roztwór do wstrzykiwań) Fraxodi (roztwór do wstrzykiwań)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta