Dasatinib Zentiva - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest dazatynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Dazatynib hamuje aktywność wielu kinaz białkowych związanych z procesem nowotworowym, w tym aktywność kinazy tyrozynowej BCR-ABL w komórkach białaczkowych zawierających tzw. chromosom Philadelphia (nieprawidłowy chromosom odpowiedzialny za nasiloną syntezę kinazy BCR-ABL). Dazatynib hamuje także aktywność innych kinaz białkowych związanych z procesem nowotworowym (w tym kinazy c-KIT, kinazy SRC i kinaz receptorowych dla niektórych czynników wzrostu). Zahamowanie aktywności tych kinaz przez dazatynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej.

Dazatynib wykazuje aktywność w komórkach białaczkowych zarówno wrażliwych jak i opornych na imatynib (inny lek z grupy inhibitorów kinaz białkowych).

Preparat jest wskazany w leczeniu dorosłych:

• z nowo rozpoznaną przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej

• w fazie przewlekłej, w fazie akceleracji lub w fazie przełomu blastycznego przewlekłej białaczki szpikowej (CML), w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji, w tym leczenie imatynibem

• chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) z chromosomem Philadelphia (Ph+) oraz z limfoblastyczną postacią przełomu blastycznego przewlekłej białaczki szpikowej (CML) w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji.

Preparat jest wskazany w leczeniu dzieci i młodzieży:

• z nowo rozpoznaną przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej lub z przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji, w tym leczenie imatynibem

• z nowo rozpoznaną ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w skojarzeniu z chemioterapią.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Dazatynib jest metabolizowany głównie z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 oraz hamuje aktywność tego izoenzymu. W przypadku stosowania dazatynibu równolegle z innymi lekami które wpływają na aktywność izoenzymu 3A4 lub takimi, które są metabolizowane z jego udziałem, istnieje ryzyko wystąpienia interakcji; zobacz akapit dotyczący interakcji poniżej (Czy mogę stosować równolegle inne leki?).

Należy unikać równoległego stosowania dazatynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, rytonawir, nelfinawir, erytromycyna, telitromycyna, klarytromycyna oraz sok grejpfrutowy), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia narażenia na dazatynib i nasilenia działań niepożądanych;

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, deksametazon, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia dazatynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

Stosowanie dazatynibu równolegle z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, które są metabolizowane z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takimi jak np.: astemizol, terfenadyna, cisapryd, pimozyd, chinidyna, beprydyl, ergotamina i inne alkaloidy sporyszu) może powodować zwiększenie ich stężenia i nasilenie działań toksycznych. Wymagane jest zachowanie ostrożności.

Preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego mogą zmniejszać wchłanianie preparatu. Należy unikać równoległego stosowania inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol) czy leków hamujących aktywację receptora histaminy H2 (np. ranitydyna, famotydyna). Leki zobojętniające sok żołądkowy (wodorotlenek glinu, wodorotlenek magnezu) należy stosować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem dazatynibu lub co najmniej 2 godziny po jego przyjęciu.

Należy zachować ostrożność w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby, lecz nie ma konieczności modyfikacji dawki początkowej.

Podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia hamowania czynności szpiku kostnego. Może wystąpić neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofilów), niedokrwistość i małopłytkowość. Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi. Zahamowanie czynności szpiku jest najczęściej odwracalne; w razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie dawek lub czasowe przerwanie stosowania preparatu.

Ze stosowaniem preparatu związane jest ryzyko krwawienia, w tym w obrębie przewodu pokarmowego czy w ośrodkowym układzie nerwowym. Krwawienie może być nasilone i może prowadzić do zgonu. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza w przypadku konieczności równoległego stosowania leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny) lub leków hamujących czynność płytek krwi.

Preparat może powodować zatrzymanie (retencję) płynów, w tym wysięk do opłucnej (powodujący duszność, suchy kaszel) i do osierdzia. W razie podejrzenia wysięku w opłucnej lekarz zaleci badania radiologiczne (RTG). Jeżeli wystąpi znaczny wysięk, konieczne może być usunięcie płynu z jamy opłucnej (drenaż) i podanie tlenu. Mniej prawdopodobne jest wystąpienie uogólnionego obrzęku, wodobrzusza i obrzęku płuc. W leczeniu objawowym zwykle stosowane są doraźnie leki moczopędne lub glikokortykosteroidy. Szczególnie narażone na wystąpienie objawów związanych z zatrzymaniem płynów są osoby w podeszłym wieku (po 65. roku życia) i powinny one być dokładnie monitorowane.

Stosowanie dazatynibu może być związane z wystąpieniem tętniczego nadciśnienia płucnego. U chorych z objawami lub czynnikami ryzyka choroby serca lub płuc lekarz zaleci echo serca (badanie echokardiograficzne). Jeżeli po rozpoczęciu leczenia wystąpi duszność i zmęczenie, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. W przypadku rozpoznania tętniczego nadciśnienia płucnego, lekarz zaleci zaprzestanie stosowania dazatynibu na stałe.

Preparat może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany u chorych z wrodzonym wydłużonym odstępem QT oraz u chorych z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), przyjmujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne), leczonych dużą dawką skumulowaną antracykliny, a także w sytuacjach gdy narażenie na dazatynib może być zwiększone (np. równoległe stosowanie silnych inhibitorów izoenzymu 3A4 cytochromu P450). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory potasu i/lub magnezu oraz wykonać EKG z pomiarem odstępu QT.

W okresie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane związane z sercem (np. zastoinowa niewydolność serca, wysięk osierdziowy, zaburzenia rytmu, uczucie kołatania serca, wydłużenie odstępu QT, zawał serca). Zwiększone ryzyko dotyczy osób z chorobami serca (w tym choroba niedokrwienna) lub z czynnikami ryzyka ich wystąpienia (np. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, hiperlipidemia). Wystąpienie bólu w klatce piersiowej, skrócenie oddechu czy obfite pocenie się może być związane z niewydolnością serca i niezwłocznie wymaga konsultacji z lekarzem. W razie konieczności lekarz zaleci czasowe przerwanie stosowania dazatynibu i zastosuje leczenie alternatywne.

W okresie leczenia możliwe jest wystąpienie mikroangiopatii zakrzepowej, w tym zakrzepowej plamicy małopłytkowej i zespołu hemolityczno-mocznicowego, czasami prowadzących do niewydolności nerek lub zgonu. Mikroangiopatia zakrzepowa wymaga przerwania stosowania preparatu i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Objawy mikroangiopatii zakrzepowej mogą m. in. obejmować: niedokrwistość hemolityczną, małopłytkowość, zmęczenie, zmienne objawy neurologiczne, zaburzenia czynności nerek oraz gorączkę.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy wykonać badania pod kątem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). W przypadku dodatniego wyniku badania należy skonsultować się ze specjalistą chorób wątroby. U chorych będących nosicielami wirusa, stosowanie dazatynibu może prowadzić do reaktywacji zapalenia wątroby, w tym ostrej niewydolności wątroby lub piorunującego zapalenia wątroby, co może prowadzić do zgonu. Nosiciele wirusa HBV powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją, czy nie występują u nich objawy aktywnego zakażenia wirusem HBV w trakcie całego okresu stosowania dazatynibu oraz przez kilka miesięcy po jego zakończeniu.

Stosowanie dazatynibu u dzieci i młodzieży może być związane z opóźnieniem wzrostu; w tej grupie wiekowej zalecane jest monitorowanie wzrostu i rozwoju kości w okresie przyjmowania preparatu.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak np. zawroty głowy czy zaburzenia widzenia, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane przez doświadczonego onkologa. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej.

Dorośli:

Dawka początkowa:

• w fazie przewlekłej CML wynosi 100 mg 1 raz na dobę

• w fazie akceleracji lub przełomu blastycznego CML lub w ostrej białaczce limfoblastycznej z chromosomem Philadelphia (ALL Ph+) dawka wynosi 140 mg 1 raz na dobę.

Następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie, w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji.

Dzieci:

Dawka początkowa: 40–100 mg 1 raz na dobę, w zależności od masy ciała.

Następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie, w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji. Nie zaleca się zwiększania dawki u dzieci i młodzieży z ostrą białaczką limfoblastyczną (ALL) z chromosomem Philadelphia (Ph+), ponieważ preparat jest stosowany w skojarzeniu z chemioterapią.

Nie zaleca się stosowania preparatu w postaci tabletek u dzieci o masie ciała mniejszej niż 10 kg.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do ukończenia 1. roku życia.

Szczególne grupy chorych:

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych o znacznym nasileniu lekarz zmniejszy dawkę lub zaleci zaprzestanie stosowania preparatu.

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania.

Nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej u chorych z zaburzeniami czynności wątroby, ale należy zachować ostrożność w tej grupie chorych.

Nie ma badań dotyczących stosowania preparatu u chorych z zaburzeniami czynności nerek, lecz prawdopodobnie zmiana dawkowania w tej grupie chorych nie jest konieczna.

Sposób podawania:

Preparat należy przyjmować doustnie, tabletki muszą być połykane w całości; nie wolno kruszyć, żuć ani rozdrabniać tabletek. Można przyjmować niezależnie od posiłku, codziennie o tej samej porze dnia, rano lub wieczorem. Nie stosować z sokiem grejpfrutowym ani z grejpfrutem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży. Preparat stosowany w okresie ciąży może działać toksycznie na płód i może powodować wystąpienie wad wrodzonych u nowonarodzonych dzieci.

Osoby stosujące dazatynib (zarówno mężczyźni jak i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Dazatynib jest metabolizowany przede wszystkim z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i dlatego należy unikać równoległego stosowania dazatynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, rytonawir, nelfinawir, telitromycyna, klarytromycyna, erytromycyna oraz sok grejpfrutowy), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia narażenia na dazatynib i nasilenia działań niepożądanych;

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia dazatynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia (w przypadku deksametazonu, który jest słabym induktorem CYP3A4, ekspozycja na dazatynib zmniejszy się o ok. 25%, co prawdopodobnie nie będzie miało znaczenia klinicznego).

Stosowanie dazatynibu równolegle z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, które są metabolizowane z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takimi jak np.: astemizol, terfenadyna, cisapryd, pimozyd, chinidyna, beprydyl, ergotamina i inne alkaloidy sporyszu) może powodować zwiększenie ich stężenia i nasilenie działań toksycznych. Wymagane jest zachowanie ostrożności.

Leki hamujące wydzielanie soku żołądkowego z grupy antagonistów receptora H2 (np. famotydyna) lub inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol) mogą zmniejszać ekspozycję na dazytynib; należy skonsultować z lekarzem możliwość zamiennego stosowania leków zobojętniających sok żołądkowy.

Leki zobojętniające sok żołądkowy (leki zawierające wodorotlenek glinu/wodorotlenek magnezu) mogą wpływać na rozpuszczalność dazatynibu i dlatego można je przyjmować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem preparatu lub co najmniej 2 godziny po jego przyjęciu.

Możliwe jest wystąpienie interakcji preparatu z glitazonami (do tej grupy należy np. doustny lek przeciwcukrzycowy rozyglitazon).

Preparat wpływa na aktywację płytek krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku osób, u których konieczne jest równoległe stosowanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny), niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub innych leków hamujących czynność płytek krwi.

Jak każdy lek, również Dasatinib Zentiva może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: hamowanie czynności szpiku kostnego, w tym neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowość, niedokrwistość; bóle głowy, zakażenia (bakteryjne, wirusowe, grzybicze, niespecyficzne), krwotok, wysięk do opłucnej, duszność, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, bóle kostno-mięśniowe, obrzęki (w tym m. in. obrzęk powiek, spojówek, twarzy, warg), obrzęk obwodowy, zmęczenie, gorączka, wysypka.

Często: neutropenia z gorączką, zapalenie płuc (bakteryjne, wirusowe, grzybicze), zakażenie/zapalenie górnych dróg oddechowych, zakażenie wirusem Herpes (w tym CMV), zakażenia przewodu pokarmowego, posocznica, depresja, bezsenność, senność, neuropatia (w tym obwodowa), zawroty głowy, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie zamglone, zmniejszenie ostrości wzroku), suchość oczu, szumy uszne, ból w klatce piersiowej, zastoinowa niewydolność serca, wysięk osierdziowy, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, nadciśnienie tętnicze, zaczerwienienie twarzy, obrzęk płuc, nadciśnienie płucne, nacieki w płucach, zapalenie płuc, kaszel, krwawienie z przewodu pokarmowego (niekiedy prowadzące do zgonu), zapalenie błony śluzowej (w tym zapalenie błony śluzowej jamy ustnej), zapalenie okrężnicy, zapalenie żołądka, niestrawność, wzdęcia, zaparcia, anoreksja, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, łysienie, stany zapalne skóry, trądzik, suchość skóry, pokrzywka, nadmierne pocenie się, zapalenie mięśni, osłabienie mięśni, bóle stawów, osłabienie, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi.

Niezbyt często: powiększenie węzłów chłonnych, nadwrażliwość (w tym rumień guzowaty), niedoczynność tarczycy, zespół rozpadu guza, odwodnienie, hipoalbuminemia, hipercholesterolemia, lęk, stan splątania, niestabilność emocjonalna, zmniejszenie libido, krwawienie w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, omdlenia, drżenia, zaburzenia pamięci, zaburzenia równowagi, zapalenie spojówek, światłowstręt, nasilone łzawienie, zawroty głowy, utrata słuchu, zmiany w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT), zawał serca, zapalenie osierdzia, komorowe zaburzenia rytmu (w tym tachykardia komorowa), dławica piersiowa, powiększenie serca, zwiększenie aktywności troponiny, niedociśnienie tętnicze, zakrzepowe zapalenie żył, zakrzepica, nadciśnienie tętnicze płucne, astma, skurcz oskrzeli, chłonkotok, zapalenie trzustki, owrzodzenie górnego odcinka przewodu pokarmowego, zapalenie przełyku, wodobrzusze, szczelina odbytu, dysfagia, choroba refluksowa przełyku, zapalenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, cholestaza, agranulocytowe zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, zaburzenia pigmentacji, zapalenie tkanki podskórnej, owrzodzenia skóry, zmiany pęcherzowe, zmiany dotyczące paznokci, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, zespół objawów związanych z uszkodzeniem mięśni poprzecznie prążkowanych (rabdomioliza), martwica kości, zapalenie mięśni, zapalenie ścięgien, zapalenie stawów, niewydolność nerek, częste oddawanie moczu, wydalanie białka z moczem (proteinuria), ginekomastia, nieregularne miesiączkowanie, złe samopoczucie, obrzęki powierzchniowe, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej, zwiększona aktywność transferazy GGT.

Rzadko: aplazja układu czerwonokrwinkowego, wstrząs anafilaktyczny, nadczynność tarczycy, zapalenie tarczycy, cukrzyca, udar mózgu, przemijające napady niedokrwienne, drgawki, zapalenie nerwu wzrokowego, porażenie nerwu VII, otępienie, ataksja, przerost prawej komory serca, zapalenie mięśnia sercowego, ostry zespół wieńcowy, choroba wieńcowa, zapalenie opłucnej i osierdzia, zatorowość, zakrzepica żył głębokich, sinica marmurkowata, zakrzepica płucna, ostry zespół zaburzeń oddychania, niedrożność jelit, przetoka odbytu, leukoklastyczne zapalenie naczyń, zwłóknienie skóry, opóźnienie wzrostu i rozwoju kości u dzieci i młodzieży, zaburzenia chodu.

Z częstością, która nie została określona: reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B, migotanie/trzepotanie przedsionków, mikroangiopatia zakrzepowa, śródmiąższowa choroba płuc, zakończone zgonem krwawienie z przewodu pokarmowego, zespół nerczycowy, zespół Stevensa i Johnsona.