Mibrex - tabletki powlekane

Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów po ostrym zespole wieńcowym (OZW) ze zwiększoną wartością biomarkerów sercowych. Lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym (ASA) lub kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem albo tiklopidyną. 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z samym kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg/d, bądź kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem (75 mg/d) albo tiklopidyną w standardowej dawce. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej po stabilizacji ostrego zespołu wieńcowego (w tym po zabiegach rewaskularyzacji), najwcześniej 24 h po przyjęciu do szpitala i w momencie gdy pozajelitowe leczenie przeciwzakrzepowe byłoby normalnie przerwane. Leczenie należy regularnie oceniać pod kątem ryzyka zdarzeń niedokrwiennych w stosunku do ryzyka krwawień. Wydłużenie leczenia >12 mies. można prowadzić po indywidualnej ocenie stanu pacjenta, ponieważ doświadczenie w stosowaniu do 24 mies. jest ograniczone.
Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów z chorobą wieńcową (CAD) lub objawową chorobą tętnic obwodowych (PAD), obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych. Lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg/d. Czas trwania leczenia należy określić indywidualnie w oparciu o regularną ocenę stanu chorego, z uwzględnieniem ryzyka zdarzeń zakrzepowych w porównaniu do ryzyka krwawienia. U pacjentów po udanym zabiegu rewaskularyzacji kończyny dolnej (chirurgicznym lub śródnaczyniowym, w tym zabiegi hybrydowe) z powodu objawowej PAD nie należy rozpoczynać leczenia do momentu osiągnięcia hemostazy.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, istotne klinicznie czynne krwawienie, nieprawidłowości i stany związane ze znacznym ryzykiem wystąpienia poważnego krwawienia, takie jak owrzodzenie przewodu pokarmowego obecnie lub ostatnio przebyte, nowotwór złośliwy z dużym ryzykiem krwawienia, niedawno przebyty uraz mózgu lub kręgosłupa, niedawno przebyta operacja kręgosłupa, mózgu lub okulistyczna, niedawno przebyty krwotok śródczaszkowy, potwierdzona lub podejrzewana obecność żylaków przełyku, wady rozwojowe układu tętniczo-żylnego, tętniaki naczyniowe lub poważne nieprawidłowości naczyń krwionośnych w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu, choroba wątroby występująca z koagulopatią i istotnym klinicznie ryzykiem krwawienia (w tym marskość wątroby klasy B i C wg Childa i Pugha), ciąża, okres karmienia piersią, jednoczesne leczenie przeciwpłytkowe ostrego zespołu wieńcowego u pacjentów z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym, jednoczesne leczenie choroby wieńcowej lub objawowej choroby tętnic obwodowych z zastosowaniem kwasu acetylosalicylowego u pacjentów po przebytym udarze krwotocznym, zatokowym lub jakimkolwiek udarze, który wystąpił w ciągu ostatniego miesiąca. Nie stosować z innymi lekami o działaniu przeciwzakrzepowym (np. heparyną niefrakcjonowaną, heparynami drobnocząsteczkowymi, pochodnymi heparyny, doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi) z wyjątkiem zmiany leczenia z tych leków na rywaroksaban lub z rywaroksabanu na te leki oraz podawania heparyny niefrakcjonowanej w dawkach niezbędnych do utrzymania drożności centralnego cewnika żylnego lub tętniczego.

Podawać p.o. niezależnie od posiłku; pacjentom, którzy nie mogą połykać całych tabletek, tabletkę można rozgnieść i wymieszać z wodą lub przecierem jabłkowym bezpośrednio przed zastosowaniem i podać doustnie; rozgniecioną tabletkę, po zawieszeniu w małej ilości wody, można również podawać przez zgłębnik żołądkowy. U pacjentów z ostrym zdarzeniem zakrzepowym lub poddawanym procedurze naczyniowej, u których istnieje potrzeba stosowania podwójnej terapii przeciwpłytkowej, należy przeanalizować, czy należy kontynuować podawanie rywaroksabanu, w zależności od rodzaju zdarzenia lub procedury oraz schematu leczenia przeciwpłytkowego. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność rywaroksabanu 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z podwójną terapią przeciwpłytkową badano u pacjentów po niedawno przebytym OZW w skojarzeniu z ASA plus klopidogrel/tiklopidyna oraz po niedawno przebytym zabiegu rewaskularyzacji kończyny dolnej z powodu objawowej PAD w skojarzeniu z ASA i, w razie potrzeby, krótkotrwałym stosowaniem klopidogrelu. W przypadku pominięcia dawki należy kontynuować przyjmowanie zwykłej dawki zgodnie z zaleceniem w następnym zaplanowanym terminie; nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku zmiany leczenia z antagonistów wit. K na rywaroksaban wartości INR mogą być fałszywie zwiększone. INR nie jest właściwy do pomiaru działania przeciwzakrzepowego rywaroksabanu i z tego powodu nie należy go stosować. W przypadku zmiany leczenia na antagonistę wit. K należy stosować oba leki równolegle aż do uzyskania wartości INR ≥2,0; przez pierwsze 2 dni antagonistę wit. K podaje się w standardowych dawkach, a następnie w zależności od INR; w przypadku równoległego podawania rywaroksabanu i antagonisty wit. K, badanie INR można wykonać 24 h po podaniu rywaroksabanu, a przed podaniem następnej jego dawki. W przypadku zmiany leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo na rywaroksaban, należy przerwać stosowanie leku pozajelitowego i podać rywaroksaban 0–2 h przed planowanym terminem podania kolejnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania jego stosowania w przypadku leczenia ciągłego. W przypadku zmiany leczenia na lek przeciwzakrzepowy pozajelitowy, pierwszą dawkę nowego leku podać w czasie, gdy powinna być przyjęta kolejna dawka rywaroksabanu. Nie ma potrzeby modyfikowania dawki ze względu na płeć, masę ciała, u osób w podeszłym wieku ani u osób z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min); zachować ostrożność u chorych z klirensem kreatyniny 15–29 ml/min; nie zaleca się stosowania w przypadku klirensu kreatyniny <15 ml/min.