Xiltess - tabletki powlekane

Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów po ostrym zespole wieńcowym (OZW) ze zwiększoną wartością biomarkerów sercowych. Lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym lub kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem albo tiklopidyną. 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z samym kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg/d, bądź kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem (75 mg/d) albo tiklopidyną w standardowej dawce. Leczenie należy rozpocząć jak najszybciej po stabilizacji ostrego zespołu wieńcowego (w tym po zabiegach rewaskularyzacji), najwcześniej 24 h po przyjęciu do szpitala i w momencie gdy pozajelitowe leczenie przeciwzakrzepowe byłoby normalnie przerwane. Leczenie należy regularnie oceniać pod kątem ryzyka zdarzeń niedokrwiennych w stosunku do ryzyka krwawień. Wydłużenie leczenia >12 mies. można prowadzić po indywidualnej ocenie stanu pacjenta, ponieważ doświadczenie w stosowaniu do 24 mies. jest ograniczone.
Profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych pacjentów z chorobą wieńcową (CAD) lub objawową chorobą tętnic obwodowych (PAD), obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych. Lek stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym. 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 75–100 mg/d. Czas trwania leczenia należy określić indywidualnie w oparciu o regularną ocenę stanu chorego, z uwzględnieniem ryzyka zdarzeń zakrzepowych w porównaniu do ryzyka krwawienia. U pacjentów po udanym zabiegu rewaskularyzacji kończyny dolnej (chirurgicznym lub śródnaczyniowym, w tym zabiegi hybrydowe) z powodu objawowej PAD nie należy rozpoczynać leczenia do momentu osiągnięcia hemostazy.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, czynne krwawienie o znaczeniu klinicznym, nieprawidłowości i stany stanowiące znaczące ryzyko wystąpienia poważnych krwawień (czynne lub ostatnio przebyte owrzodzenia w obrębie przewodu pokarmowego, nowotwór złośliwy z wysokim ryzykiem krwawienia, przebyty ostatnio uraz mózgu lub kręgosłupa, przebyty ostatnio zabieg chirurgiczny mózgu, kręgosłupa lub okulistyczny, ostatnio przebyty krwotok wewnątrzczaszkowy, stwierdzona lub podejrzewana obecność żylaków przełyku, żylno-tętnicze wady rozwojowe, tętniak naczyniowy lub poważne nieprawidłowości w obrębie naczyń wewnątrzrdzeniowych lub śródmózgowych), jednoczesne leczenie innymi lekami przeciwzakrzepowymi (np. heparyna niefrakcjonowana, heparyny drobnocząsteczkowe, takie jak enoksaparyna, dalteparyna itp., pochodne heparyny, takie jak fondaparynuks itp., doustne leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, eteksylan dabigatranu, apiksaban, itp., z wyjątkiem szczególnego przypadku zmiany leczenia przeciwzakrzepowego lub jeżeli heparyna niefrakcjonowana podawana jest w dawkach koniecznych do utrzymania drożności cewnika żył głównych lub tętnic), jednoczesne leczenie OZW terapią przeciwpłytkową u pacjentów z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym, jednoczesne leczenie CAD/PAD za pomocą ASA u pacjentów po przebytym udarze krwotocznym lub zatokowym, lub jakimkolwiek udarze w ciągu ostatniego miesiąca, choroba wątroby, która wiąże się z koagulopatią i ryzykiem krwawienia o znaczeniu klinicznym, w tym pacjenci z marskością wątroby stopnia B i C wg klasyfikacji Childa i Pugha, ciąża i okres karmienia piersią.

Podawać p.o. niezależnie od posiłku; pacjentom, którzy nie mogą połykać całych tabletek, tabletkę można rozgnieść i wymieszać z wodą lub przecierem jabłkowym bezpośrednio przed zastosowaniem i podać doustnie; rozgniecioną tabletkę, po zawieszeniu w małej ilości wody, można również podawać przez zgłębnik żołądkowy, następnie zgłębnik należy przepłukać wodą. U pacjentów z ostrym zdarzeniem zakrzepowym lub poddawanym procedurze naczyniowej, u których istnieje potrzeba stosowania podwójnej terapii przeciwpłytkowej, należy przeanalizować, czy należy kontynuować podawanie rywaroksabanu, w zależności od rodzaju zdarzenia lub procedury oraz schematu leczenia przeciwpłytkowego. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność rywaroksabanu 2,5 mg 2 ×/d w skojarzeniu z podwójną terapią przeciwpłytkową badano u pacjentów po niedawno przebytym OZW w skojarzeniu z ASA plus klopidogrel/tiklopidyna oraz po niedawno przebytym zabiegu rewaskularyzacji kończyny dolnej z powodu objawowej PAD w skojarzeniu z ASA i, w razie potrzeby, krótkotrwałym stosowaniem klopidogrelu. W przypadku pominięcia dawki należy kontynuować przyjmowanie zwykłej dawki zgodnie z zaleceniem w następnym zaplanowanym terminie; nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. W przypadku zmiany leczenia z antagonistów wit. K na rywaroksaban wartości INR mogą być fałszywie zwiększone. INR nie jest właściwy do pomiaru działania przeciwzakrzepowego rywaroksabanu i z tego powodu nie należy go stosować. W przypadku zmiany leczenia na antagonistę wit. K należy stosować oba leki równolegle aż do uzyskania wartości INR ≥2,0; przez pierwsze 2 dni antagonistę wit. K podaje się w standardowych dawkach, a następnie w zależności od INR; w przypadku równoległego podawania rywaroksabanu i antagonisty wit. K, badanie INR można wykonać 24 h po podaniu rywaroksabanu, a przed podaniem następnej jego dawki. W przypadku zmiany leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo na rywaroksaban, należy przerwać stosowanie leku pozajelitowego i podać rywaroksaban 0–2 h przed planowanym terminem podania kolejnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania jego stosowania w przypadku leczenia ciągłego. W przypadku zmiany leczenia na lek przeciwzakrzepowy pozajelitowy, pierwszą dawkę nowego leku podać w czasie, gdy powinna być przyjęta kolejna dawka rywaroksabanu. Nie ma potrzeby modyfikowania dawki ze względu na płeć, masę ciała, u osób w podeszłym wieku ani u osób z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ≥30 ml/min); zachować ostrożność u chorych z klirensem kreatyniny 15–29 ml/min; nie zaleca się stosowania w przypadku klirensu kreatyniny <15 ml/min.