Xarelto 2,5 mg - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jeest rywaroksyban, lek o działaniu przeciwzakrzepowym.
Proces krzepnięcia krwi nazywany jest niekiedy kaskadą krzepnięcia, gdyż jest złożony i przebiega wieloma etapami, następującymi jeden po drugim. Po uszkodzeniu naczynia płytki krwi przylepiają do ściany naczynia w okolicy uszkodzenia, a następnie zlepiają między sobą, tworząc pierwotny czop hemostatyczny, który wstępnie hamuje wypływ krwi. Jest on jednak nietrwały i musi ulec wzmocnieniu. W tym celu płytki krwi stymulują lokalną produkcję fibryny (włóknika), który tworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W wyniku tych procesów powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.
Ciekawym zjawiskiem jest mechanizm tworzenia fibryny. Włókna fibryny mają dużą zdolność tworzenia sieci, nie mogą więc znajdować się w naczyniach krwionośnych w gotowej postaci, gdyż zatkałyby te naczynia. Dlatego we krwi znajduje się prekursor fibryny – nieczynne białko zwane fibrynogenem, które w razie potrzeby zostaje przekształcone do fibryny. W procesie tej aktywacji bierze udział kilkanaście białek, tzw. czynników krzepnięcia. Mogą to być białka znajdujące się w osoczu krwi lub zawarte w błonach komórek (tzw. czynnik tkankowy). Czynniki krzepnięcia oznaczane są cyframi rzymskimi i tak, na przykład czynnik I to fibrynogen. Niektóre czynniki krzepnięcia (tzw. zespół protrombiny, czyli czynniki II, VII, IX i X) wytwarzane są w wątrobie, a w procesie tym niezbędny jest udział witaminy K.
Czynniki krzepnięcia podlegają procesom hamowania, np. przez antytrombinę – polipeptyd wytwarzany w wątrobie. Działa ona na zaktywowane czynniki krzepnięcia, w tym trombinę oraz czynniki Xa i IXa.
Rywaroksaban jest bezpośrednim i wysoce wybiórczym inhibitorem aktywnego czynnika X, czyli czynnika Xa, a co za tym idzie, hamuje wytwarzanie trombiny i powstawanie zakrzepu. Nie wykazuje wpływu na płytki krwi ani nie hamuje aktywowanego czynnika II (trombiny).
Po podaniu doustnym rywaroksaban wchłania się szybko, maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 2–4 godzinach. Około 2/3 dawki ulega metabolizmowi i wydalana jest z kałem i z moczem; pozostała część wydalana jest w postaci niezmienionej przez nerki. Biologiczny okres półtrwania wynosi 7–11 godzin.

Preparat jest wskazany do stosowania w:
- profilaktyce zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych chorych po ostrym zespole wieńcowym ze zwiększoną wartością biomarkerów sercowych; preparat stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym lub kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem albo tiklopidyną
- profilaktyce zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym u dorosłych chorych z chorobą wieńcową lub objawową chorobą tętnic obwodowych, obciążonych dużym ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych; preparat stosuje się w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób:
• z istotnym klinicznie czynnym krwawieniem
• z występującymi nieprawidłowościami i stanami, które stanowią znaczące ryzyko wystąpienia poważnych krwawień:
- czynne lub ostatnio przebyte owrzodzenia w przewodzie pokarmowym
- nowotwór złośliwy z wysokim ryzykiem krwawienia
- przebyty ostatnio uraz mózgu lub kręgosłupa
- przebyty ostatnio zabieg chirurgiczny mózgu. kręgosłupa lub okulistyczny
- ostatnio przebyty krwotok wewnątrzczaszkowy
- stwierdzona lub podejrzewana obecność żylaków przełyku
- żylno-tętnicze wady rozwojowe
- tętniak naczyniowy lub poważne nieprawidłowości w obrębie naczyń wewnątrzrdzeniowych lub śródmózgowych.
• w ciąży i okresie karmienia piersią.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie preparatu z innymi lekami przeciwzakrzepowymi np. heparyną niefrakcjonowaną, heparynami drobnocząsteczkowymi (enoksaparyna, dalteparyna itp.), pochodnymi heparyny (fondaparynuks itp.), doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (warfaryna, eteksylan dabigatranu, apiksaban, itp.) z wyjątkiem zmiany leczenia z lub na rywaroksaban, lub jeżeli heparyna niefrakcjonowana podawana jest w dawkach koniecznych do utrzymania drożności cewnika żył głównych lub tętnic.

Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu są również:
• równoległe leczenie OZW terapią przeciwpłytkową u chorych z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym (TIA)
• równoległe leczenie CAD/PAD za pomocą kwasu acetylosalicylowego u osób po przebytym udarze krwotocznym, zatokowym lub jakimkolwiek udarze w ciągu ostatniego miesiąca
• choroba wątroby, która wiąże się z koagulopatią i ryzykiem krwawienia o znaczeniu klinicznym (w tym marskość wątroby stopnia B i C wg klasyfikacji Child Pugh).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

U pacjentów z OZW skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu zostało zbadane w skojarzeniu z substancjami przeciwpłytkowymi, tj. kwas acetylosalicylowy lub kwas acetylosalicylowy i klopidogrel/tikopidyna. Równoległe stosowanie z innymi substancjami przeciwpłytkowymi takimi jak prasugrel lub tikagrelor nie było badane i nie jest zalecane.

U osób z dużym ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych z CAD/PAD, skuteczność i bezpieczeństwo stosowania preparatu badano wyłącznie w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.

W czasie leczenia zalecany jest nadzór kliniczny zgodnie z praktyką leczenia przeciwzakrzepowego.

W czasie stosowania preparatu, chorych należy ściśle monitorować pod kątem objawów krwawienia. W przypadku zwiększonego ryzyka krwotoków zaleca się zachowanie ostrożności, a w przypadku wystąpienia krwotoku – przerwać leczenie. Podczas długotrwałego stosowania preparatu mogą wystąpić: krwawienia z błon śluzowych (np. krwawienie z nosa, dziąseł, przewodu pokarmowego, moczowo-płciowego, w tym nieprawidłowe krwawienie z pochwy lub nadmierne krwawienie miesiączkowe) i niedokrwistość. Można rozważyć oznaczanie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu jako badań pomocniczych. W związku z profilaktyką zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym, należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka stosowania preparatu w skojarzeniu z podwójną terapią przeciwpłytkową u osób ze stwierdzonym zwiększonym ryzykiem wystąpienia krwawienia. Podczas leczenia należy uważnie obserwować tych chorych w celu wykrycia objawów powikłań krwawienia i niedokrwistości. W każdym przypadku zmniejszenia stężenia hemoglobiny lub obniżenia ciśnienia tętniczego krwi o niewyjaśnionej przyczynie należy szukać źródła krwawienia.
Mierzenie stężenia rywaroksabanu we krwi za pomocą skalibrowanego ilościowego testu anty-Xa, może być pomocne w wyjątkowych sytuacjach, np. przedawkowanie i ratujący życie zabieg chirurgiczny.

Stosowanie preparatu jest niezalecane u osób ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, takich jak:
• osoby z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami krzepnięcia krwi
• osoby z niekontrolowalnym ciężkim nadciśnieniem tętniczym krwi
• osoby bez czynnego owrzodzenia, z chorobami przewodu pokarmowego, które mogą być przyczyną krwawienia (np. choroba zapalna jelit, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i choroba refluksowa przełyku)
• osoby z retinopatią naczyniową
• osoby z rozstrzeniami oskrzeli lub krwawieniem płucnym w przeszłości.

Należy zachować ostrożność u osób z OZW oraz CAD/PAD:
• po 75 roku życia, jeśli rywaroksaban podawany jest jednocześnie z samym ASA lub z ASA oraz klopidogrelem lub tiklopidyna; należy regularnie oceniać stosunek korzyści do ryzyka
• o masie ciała do 60 kg jeśli rywaroksaban podawany jest jednocześnie z samym ASA lub z ASA oraz klopidogrelem lub tiklopidyną
• u chorych z CAD i ciężką objawową niewydolnością serca.

U osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek stężenie preparatu w osoczu może się znacznie zwiększać i nasilać ryzyko krwawienia, dlatego należy zachować ostrożność, stosując lek u osób z klirensem kreatyniny 15–29 ml/min, a u chorych z klirensem <15 ml/min stosowanie preparatu nie jest zalecane.

Zachować ostrożność, stosując lek u chorych z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30–49 ml/min) przyjmujących inne leki, które zwiększają stężenie preparatu w osoczu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane z leczeniu OZW u chorych z wcześniejszym udarem lub przemijającym napadem niedokrwiennym. Brak badań dotyczących osób z CAD/PAD po przebytym udarze krwotocznym lub zatokowym, lub przebytym w ciągu ostatniego miesiąca udarze niedokrwiennym, niezatokowym.

Podczas stosowania znieczulenia przewodowego (znieczulenie podpajęczynówkowe /zewnątrzoponowe) lub nakłucia podpajęczynówkowego/zewnątrzoponowego u chorych otrzymujących leki przeciwzakrzepowe w celu zapobiegania powikłaniom zakrzepowo-zatorowym, występuje ryzyko powstania krwiaka zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego, który może powodować długotrwałe lub trwałe porażenie. Pooperacyjne zastosowanie stałego cewnika zewnątrzoponowego lub równoległe stosowanie preparatów wpływających na hemostazę może zwiększać ryzyko wystąpienia takich zdarzeń. Ryzyko może być również zwiększone podczas wykonywania nakłucia zewnątrzoponowego lub podpajęczynówkowego w sposób urazowy lub wielokrotny. Należy kontrolować chorego pod kątem objawów zaburzeń neurologicznych (np. drętwienie lub osłabienie nóg, zaburzenia czynnościowe jelit lub pęcherza moczowego), a w przypadku ich wystąpienia – niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenia. Przed wykonaniem zabiegu w obrębie OUN u osób otrzymujących lub mających otrzymać leki przeciwkrzepliwe w celu profilaktyki przeciwzakrzepowej lekarz powinien dokładnie rozważyć stosunek potencjalnych korzyści do ryzyka. Nie ma doświadczenia klinicznego w stosowaniu preparatu z samym kwasem acetylosalicylowym (ASA) lub z ASA oraz klopidogrelem lub tiklopidyną w takich sytuacjach.

Jeśli wymagany jest zabieg inwazyjny lub interwencja chirurgiczna, należy w przerwać stosowanie preparatu co najmniej 12 godzin przed zabiegiem. Jeśli chory ma być poddany planowej operacji, a efekt przeciwpłytkowy nie jest pożądany, należy przerwać podawanie inhibitorów agregacji płytek. Jeśli nie jest możliwe przełożenie zabiegu, należy ocenić zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia wobec konieczności interwencji.

Stosowanie preparatu należy jak najszybciej rozpocząć ponownie po zabiegu, pod warunkiem, że pozwala na to sytuacja kliniczna osiągnięta jest właściwa hemostaza.

Ryzyko występowania krwotoków związanym ze stosowaniem preparatu może zwiększać się wraz z wiekiem chorego; należy zachować ostrożność.

Podczas leczenia mogą wystąpić poważne reakcje skórne, np. (zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna-rozpływna naskórka i zespół DRESS). Ryzyko ich wystąpienia jest prawdopodobnie największe w ciągu pierwszych tygodni leczenia. W przypadku wystąpienia pierwszych poważnych reakcji skórnych (np. rozległych, ostrych i/lub z towarzyszącym powstawaniem pęcherzy) lub jakikolwiek innych objawów nadwrażliwości w połączeniu ze zmianami na błonach śluzowych, należy przerwać leczenie.

Dodatkowe informacje o składnikach preparatu:
preparat zawiera laktozę; osoby z dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny go stosować.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli. 2,5 mg 2 razy na dobę.

Chorzy z OZW dodatkowo: 75–100 mg na dobę samego kwasu acetylosalicylowego (ASA) lub 75–100 mg ASA oraz 75 mg klopidogrelu lub tiklopidynę w zwykle stosowanej dawce.
Stosowanie preparatu należy rozpocząć jak najszybciej po stabilizacji zdarzenia OZW (w tym zabiegach rewaskularyzacji); najwcześniej 24 godziny po przyjęciu do szpitala i w momencie, gdy pozajelitowe leczenie przeciwzakrzepowe byłoby normalnie przerwane.

Chorzy z CAD/PAD dodatkowo: 75–100 mg na dobę kwasu acetylosalicylowego (ASA).Czas trwania leczenia należy określić indywidualnie w oparciu o regularne dokonywanie oceny oraz biorąc pod uwagę ryzyko zdarzeń zakrzepowych w porównaniu z ryzykiem krwawienia.

Nie badano stosowanie podwójnej terapii przeciwpłytkowej w skojarzeniu preparatem w dawce 2,5 mg 2 razy na dobę u osób z CAD/PAD.

W przypadku zmiany leczenia z antagonistów wit. K na rywaroksaban wartości INR mogą być fałszywie zwiększone. INR nie jest właściwy do pomiaru działania przeciwzakrzepowego rywaroksabanu i z tego powodu nie należy go stosować. W przypadku zmiany leczenia na antagonistę wit. K należy stosować oba leki równolegle aż do uzyskania wartości INR ≥2,0; przez pierwsze 2 dni antagonistę wit. K podaje się w standardowych dawkach, a następnie w zależności od INR; w przypadku równoległego podawania rywaroksabanu i antagonisty wit. K, badanie INR można wykonać 24 h po podaniu rywaroksabanu, a przed podaniem następnej jego dawki.

W przypadku zmiany leczenia z leku przeciwzakrzepowego podawanego pozajelitowo na rywaroksaban, należy przerwać stosowanie leku pozajelitowego i podać rywaroksaban 0–2 h przed planowanym terminem podania kolejnej dawki pozajelitowego leku przeciwzakrzepowego lub w czasie przerwania jego stosowania w przypadku leczenia ciągłego.

W przypadku zmiany leczenia na lek przeciwzakrzepowy pozajelitowy, pierwszą dawkę nowego leku podać w czasie, gdy powinna być przyjęta kolejna dawka rywaroksabanu.

Należy zachować ostrożność u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych z klirensem kreatyniny <15 ml na minutę. U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie ma potrzeby dostosowania dawkowania

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób z chorobą wątroby, która wiąże się z koagulopatią i ryzykiem krwawienia o znaczeniu klinicznym, w tym u osób z marskością wątroby stopnia B i C.

Ze względu na brak badań, stosowanie preparatu u osób do 18. roku życia nie jest zalecane.

Preparat należy stosować doustnie, w przypadku problemów z połykaniem, tabletkę można rozgnieść i wymieszać z wodą lub przecierem jabłkowym, bezpośrednio przed zastosowaniem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu (zobacz ostrzeżenia zawarte w akapicie „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując preparat?”).

Stosowanie preparatu w czasie ciąży i w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane; kobiety w wieku rozrodczym powinny unikać zajścia w ciążę podczas leczenia tym preparatem.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z silnymi inhibitorami CYP3A4 i glikoproteiny P (azolowymi lekami przeciwgrzybiczymi o działaniu ogólnoustrojowym, takimi jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, pozakonazol, oraz inhibitorami proteazy HIV), ponieważ dochodzi do znacznego zwiększenia stężenia preparatu w osoczu i nasilenia jego działania farmakologicznego, co może zwiększać ryzyko krwawienia.

Z uwagi na ograniczone dane kliniczne należy unikać równoległego stosowania dronedaronu.

Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania innych leków wpływających na proces hemostazy (np. NLPZ, inhibitory agregacji płytek, leki przeciwzakrzepowe); leku nie stosować równolegle z innymi lekami przeciwzakrzepowymi np. heparyną niefrakcjonowaną, heparynami drobnocząsteczkowymi (enoksaparyna, dalteparyna itp.), pochodnymi heparyny (fondaparynuks itp.), doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi (warfaryna, dabigatran, apiksaban, itp.) z wyjątkiem zmiany leczenia z lub na rywaroksaban, lub jeżeli heparyna niefrakcjonowana podawana jest w dawkach koniecznych do utrzymania drożności cewnika żył głównych lub tętnic.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne lub inhibitory agregacji płytek zwykle zwiększają ryzyko krwawienia, w przypadku zaś enoksaparyny obserwowano addytywne działanie hamujące aktywność czynnika Xa bez wpływu na czas krzepnięcia (PT, APTT) i farmakokinetykę rywaroksabanu.

Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia u osób równolegle stosujących leki z grupy SSRI lub SNRI w związku z ich działaniem na płytki krwi.

Równoległe stosowanie silnych induktorów CYP3A4 (ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty dziurawca zwyczajnego) może spowodować zmniejszenie stężenia preparatu w osoczu – należy zachować ostrożność.

Jak każdy lek, również Xarelto 2,5 mg może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często mogą wystąpić: niedokrwistość, zawroty głowy, ból głowy, krwotok oczny (w tym podspojówkowy), niedociśnienie tętnicze, krwiak, krwawienie z nosa, krwioplucie, krwawienie z dziąseł, krwotok z przewodu pokarmowego (w tym krwotok z odbytnicy), bóle brzucha, żołądka, jelit, niestrawność, nudności, zaparcie, biegunka, wymioty, świąd (w tym niezbyt często świąd uogólniony), wysypka, siniaczenie, krwotok skórny i podskórny, ból kończyny, krwotok z układu moczowo-płciowego (w tym krwiomocz i nadmierne krwawienie miesiączkowe), zaburzenie czynności nerek, gorączka, obrzęk obwodowy, osłabienie, zmęczenie, astenia, zwiększenie aktywności aminotransferaz, krwotok po zabiegu medycznym (w tym niedokrwistość pooperacyjna, krwotok z rany), stłuczenie, wydzielina z rany.

Niezbyt często mogą wystąpić: nadpłytkowość, reakcja alergiczna, alergiczne zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i obrzęk alergiczny, krwotok mózgowy i śródczaszkowy, omdlenie, tachykardia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, pokrzywka, wylew krwi do stawu, złe samopoczucie, zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, dehydrogenazy mleczanowej, amylazy, GGT.

Rzadko mogą wystąpić: żółtaczka, krwawienie domięśniowe, obrzęk zlokalizowany, zwiększenie stężenia sprzężonej bilirubiny bez towarzyszącego zwiększenia aktywności ALT, tętniak rzekomy.

Bardzo rzadko mogą wystąpić: reakcje alergiczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna-rozpływna naskórka, zespół DRESS.
Z nieznaną częstością mogą wystąpić: zespół ciasnoty przedziałów powięziowych wtórny do krwawienia, niewydolność nerek i ostra niewydolność nerek, wtórna do krwawienia wystarczającego do spowodowania hipoperfuzji.