medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Rywaroksaban jest lekiem przeciwzakrzepowym do podawania doustnego, bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa.
Proces krzepnięcia krwi nazywany jest niekiedy kaskadą krzepnięcia, gdyż jest złożony i przebiega wieloma etapami, następującymi jeden po drugim. Po uszkodzeniu naczynia płytki krwi przylepiają do ściany naczynia w okolicy uszkodzenia, a następnie zlepiają między sobą, tworząc pierwotny czop hemostatyczny, który wstępnie hamuje wypływ krwi. Jest on jednak nietrwały i musi ulec wzmocnieniu. W tym celu płytki krwi stymulują lokalną produkcję fibryny (włóknika), który tworzy rozbudowane sieci wzmacniające czop płytkowy. W wyniku tych procesów powstaje skrzep płytkowo-włóknikowy.
Ciekawym zjawiskiem jest mechanizm tworzenia fibryny. Włókna fibryny mają dużą zdolność tworzenia sieci, nie mogą więc znajdować się w naczyniach krwionośnych w gotowej postaci, gdyż zatkałyby te naczynia. Dlatego we krwi znajduje się prekursor fibryny – nieczynne białko zwane fibrynogenem, które w razie potrzeby zostaje przekształcone do fibryny. W procesie tej aktywacji bierze udział kilkanaście białek, tzw. czynników krzepnięcia. Mogą to być białka znajdujące się w osoczu krwi lub zawarte w błonach komórek (tzw. czynnik tkankowy). Czynniki krzepnięcia oznaczane są cyframi rzymskimi i tak, na przykład czynnik I to fibrynogen. Niektóre czynniki krzepnięcia (tzw. zespół protrombiny, czyli czynniki II, VII, IX i X) wytwarzane są w wątrobie, a w procesie tym niezbędny jest udział witaminy K.
Czynniki krzepnięcia podlegają procesom hamowania, np. przez antytrombinę – polipeptyd wytwarzany w wątrobie. Działa ona na zaktywowane czynniki krzepnięcia, w tym trombinę oraz czynniki Xa i IXa.
Rywaroksaban jest bezpośrednim i wysoce wybiórczym inhibitorem aktywnego czynnika X, czyli czynnika Xa, a co za tym idzie, hamuje wytwarzanie trombiny i powstawanie zakrzepu. Nie wykazuje wpływu na płytki krwi ani nie hamuje aktywowanego czynnika II (trombiny).
Wskazaniami do stosowania rywaroksabanu są: profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u dorosłych pacjentów po przebytym planowym zabiegu aloplastyki stawu biodrowego lub kolanowego, profilaktyka udaru i zatorowości obwodowej u dorosłych pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków z jednym lub więcej następujących czynników ryzyka: zastoinowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, wiek ≥75. rż., cukrzyca, udar lub przemijający napad niedokrwienny w wywiadzie, leczenie zakrzepicy żył głębokich oraz profilaktyka nawrotowej zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej po ostrej zakrzepicy żył głębokich u dorosłych. Dla rywaraksabanu w dawce 2,5 mg wskazaniem jest profilaktyka zdarzeń zakrzepowych o podłożu miażdżycowym: u osób dorosłych po przebytym ostrym zespole wieńcowym ze zwiększonymi wartościami biomarkerów sercowych w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym lub z kwasem acetylosalicylowym oraz klopidogrelem lub tiklopidyną; u osób dorosłych z chorobą wieńcową lub objawową choroba tętnic obwodowych, obciążonych wysokim ryzykiem zdarzeń niedokrwiennych, w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym .
Po podaniu doustnym rywaroksaban wchłania się szybko, maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 2–4 godzinach. Około 2/3 dawki ulega metabolizmowi i wydalana jest z kałem i z moczem; pozostała część wydalana jest w postaci niezmienionej przez nerki. Biologiczny okres półtrwania wynosi 7–11 godzin.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł
Lekarz dla uchodźcy
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
