Mechanizm działania
Preparat otrzymuje się z puli osocza co najmniej 1000 zdrowych krwiodawców przebadanych w kierunku obecności antygenu HBs, przeciwciał anty-HIV1, anty-HIV2, anty-HCV i antygenowi kiły a także aktywności ALT i AST. W celu zabezpieczenia przed możliwością transmisji czynników zakaźnych wszystkie preparaty immunoglobulin poddane są procedurom zapewniającym inaktywację i/lub usunięcie wszystkich znanych i nieznanych wirusów. Immunoglobulina jest koncentratem przeciwciał o szerokim zakresie swoistości. Preparaty do stosowania i.m. zawierają co najmniej 90% immunoglobuliny G, a niektóre zawierają środek konserwujący (mertiolat). Preparaty do stosowania i.v. zawierają co najmniej 95% IgG oraz niewielkie ilości IgA i IgM, z wyjątkiem preparatu Pentaglobin, zawierającego oprócz IgG również 12% IgA i 12% IgM. Preparaty do stosowania i.v. nie zawierają substancji konserwujących. Podklasy IgG odpowiadają rozmieszczeniu podklas w osoczu ludzi zdrowych. Po zastosowaniu preparatu biorca uzyskuje bierną odporność przeciwzakaźną. Preparat stosuje się leczniczo w ciężkich zakażeniach lub profilaktycznie w celu dostarczenia pacjentowi gotowych przeciwciał. Immunoglobuliny wykazują również działanie immunoregulujące, którego mechanizm nie został do końca poznany. t1/2 wynosi ok. 21 dni dla osób z prawidłowym mianem IgG, dla osób z hipo- lub agammaglobulinemią wydłuża się do 32 dni. Szczyt stężenia przeciwciałwystępuje 2–3 dni po podaniu immunoglobuliny i.m., a po podaniu s.c. – po ok. 4 dniach.
Niedobory immunologiczne
Profilaktycznie w pierwotnych i wtórnych niedoborach immunologicznych.
Preparaty do stosowania i.m. są wskazane w profilaktyce odry dla wrażliwych osób w ciągu 6 dni po ekspozycji w celu ochrony lub modyfikacji przebiegu zakażenia oraz WZW A w celu poekspozycyjnej profilaktyki w ciągu 14 dni i przedekspozycyjnej profilaktyki dla dzieci do 2. rż. wyjeżdżających na tereny endemiczne.
Preparaty do stosowania i.v. są zalecane głównie w profilaktyce zakażeń bakteryjnych oraz wirusowych u osób z hipo- i agammaglobulinemią, a także leczniczo w samoistnej plamicy małopłytkowej, chorobie Kawasaki, zespole Guillaina i Barregozakażeniu HIV u dzieci, przewlekłej białaczce komórek B, po przeszczepieniu szpiku kostnego u dorosłych, przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinacyjnej oraz w innych chorobach autoimmunologicznych, a także w ciężkich zakażeniach bakteryjnych i wirusowych, łącznie z leczeniem przyczynowym. Szczegóły – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować u chorych z niedoborem IgA mających przeciwciała anty-IgA.
Szczepienia
Nie stosować szczepień ochronnych (szczepionkami zawierającymi żywe, atenuowane wirusy) przez 3 mies. od momentu podania preparatu, jeśli dawka preparatu wynosiła ok. 10 mg IgG/kg mc. Jeśli dawka preparatu wynosiła 300–2000 mg IgG/kg mc., przerwa ta powinna wynosić 8–11 mies.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Po podaniu preparatu możliwe są fałszywe odczyny serologiczne.
Bóle głowy, gorączka, dreszcze, zaczerwienienie twarzy, zawroty głowy, nudności, poty, reakcje nadwrażliwości (rzadko). Niekiedy może wystąpić niewielka hemoliza.
Bardzo rzadko niewydolność nerek (po podaniu preparatów mających w swym składzie sacharozę jako stabilizator) i jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Ograniczone dane wskazują, że stosowanie immunoglobulin może w pojedynczych przypadkach powodować powikłania naczyniowe, prawdopodobnie w następstwie zwiększenia lepkości krwi po podaniu immunoglobuliny.
Kategoria C.
Profilaktycznie 100–200 mg/kg mc. co 4 tyg. Większe dawki (do 1000 mg/kg mc.) stosuje się we wtórnych niedoborach immunologicznych.
W plamicy małopłytkowej 400 mg/kg mc. przez 2–5 kolejnych dni. Szczegółowe informacje – patrz: opisy dodatkowe i zarejestrowane materiały producenta.
Reakcja alergiczna
Podczas stosowania immunoglobulin pierwszy raz lub po 8-tyg. przerwie w kuracji immunoglobuliną należy zachować ostrożność ze względu na możliwość reakcji uczuleniowej.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 12 zł