Mekasermina (opis profesjonalny)

Działanie - Mekasermina

Mechanizm działania
Mekasermina jest ludzkim insulinopodobnym czynnikiem wzrostu uzyskanym za pomocą rekombinacji DNA (rhIGF-1); białko rhIGF-1 jest syntetyzowane przez bakterię Escherichia coli, która została zmodyfikowana przez dodanie genu ludzkiego IGF-1. IGF-1 jest głównym hormonalnym mediatorem przyrostu wzrostu. IGF-1 powoduje aktywację receptora IGF-1 w tkankach docelowych, powodując powstanie sygnału wewnątrzkomórkowego, który stymuluje liczne procesy prowadzące do przyrostu wzrostu. Wpływ IGF-1 na metabolizm jest po części ukierunkowany na wychwyt glukozy, kwasów tłuszczowych i aminokwasów. Endogenny ludzki IGF-1 powoduje wzrost tkanek (stymulowanie wzrostu i metabolizmu chrząstek nasadowych – wzrost szkieletu, wzrost ciała i narządów, działanie mitogenne – zwiększenie liczby komórek w organizmie); hamuje wytwarzanie glukozy w wątrobie, pobudza zużycie obwodowe glukozy i hamuje wydzielanie insuliny; zwiększa gęstość kości. Nie określono bezwzględnej dostępności biologicznej mekaserminy u chorych z ciężkim pierwotnym IGFD.

Farmakokinetyka
Dostępność biologiczna po podaniu s.c. u osób zdrowych wynosi ok. 100%. Wiąże się we krwi z sześcioma białkami wiążącymi (IGFBPs), z czego ok. 80% tworzy kompleks z IGFBP-3 i podjednostką kwasowrażliwą. Stężenie IGFBP-3 u osób z pierwotnym IGFD jest zmniejszone, co powoduje zwiększenie klirensu IGF-1 u osób chorych w porównaniu ze zdrowymi. Mekasermina metabolizowana jest w wątrobie i nerkach. t_1/2 po pojedynczym wstrzyknięciu s.c. dawki 0,12 mg/kg mc. wynosi ok. 5,8 h. Nie badano farmakokinetyki u osób w wieku podeszłym (po 65. rż.), dzieci do 12. rż., chorych z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby..

Wskazania do stosowania - Mekasermina

Zaburzenia wzrostu
Długotrwałe leczenie zaburzeń wzrostu u młodzieży i dzieci po 2. rż. z ciężkim pierwotnym niedoborem insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (pierwotny IGFD-1). Ciężki pierwotny IGFD-1 definiuje się jako: wskaźnik odchylenia standardowego wzrostu ≤-3,0, podstawowe stężenie IGFD-1 poniżej 2,5 percentyla dla płci i wieku, GH w granicach normy, niewystępowanie postaci wtórnych niedoboru IGF-1 (niedożywienie, niedoczynność tarczycy, przewlekłe leczenie farmakologicznymi dawkami steroidów przeciwzapalnych). Do grupy ciężkiego IGFD zalicza się chorych z mutacjami genu receptora GH, poreceptorowej drogi sygnałowej, uszkodzeniem genu IGF-1; nie występuje u nich niedobór GH i dlatego nie można oczekiwać adekwatnej odpowiedzi na leczenie egzogennym GH. W niektórych przypadkach, w razie potrzeby diagnostykę można uzupełnić o test wytwarzania IGF-1.

Przeciwwskazania stosowania - Mekasermina

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Podejrzenie lub obecność czynnego procesu nowotworowego. Podejrzenie lub obecność czynnego lub w wywiadzie jakiegokolwiek schorzenia związanego ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia nowotworu łagodnego lub złosliwego.

Nowotwory łagodne lub złośliwe
Odnotowano większą liczbę przypadków nowotworów łagodnych i złośliwych wśród pacjentów otrzymujących mekaserminę w porównaniu z zachorowalnością w tej populacji pacjentów. Przypadki te dotyczyły różnych chorób nowotworowych, w tym nowotworów rzadkich, które zazwyczaj nie występują u dzieci. Sugeruje się, że czynnik IGF-1 odgrywa rolę w patogenezie nowotworów wystepujących we wszystkich narządach i tkankach. W badaniach epidemiologicznych i przedklinicznych odnotowano udział rodziny IGF w powstawaniu nowotworów łagodnych i złośliwych. Dostępne dane sugerują, że ryzyko nowotworu może być większe u pacjentów, którym podawano mekaserminę przy braku niedoboru IGF-1 lub u pacjentów, którzy otrzymują mekaserminę w dawkach wyższych niż zalecane, ponieważ prowadzi to do wzrostu stężenia IGF-1 ponad normę. Lekarze powinni uważnie monitorować pacjentów pod kątem potencjalnego wystapienia nowotworu. W przypadku wystąpienia objawów choroby nowotworowej leczenie należy przerwać i nie należy go ponawiać.

Droga podania
Nie podawać i.v.

Dzieci do 2. rż.
Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania u dzieci do 2. rż., dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej.
Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego nie podawać noworodkom i wcześniakom (może wywołać reakcje toksyczne i rzekomoanafilaktyczne u dzieci do 3. rż.).

Przygotowanie do rozpoczęcia leczenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory żywieniowe oraz dotyczące tarczycy.  Przed rozpoczęciem leczenia oraz po jego zakończeniu należy wykonać u każdego chorego echokardiogram oraz badanie dna oka pod kątem występowania nadciśnienia wewnątrzczaszkowego z obrzękiem tarcz nerwu wzrokowego (badanie wykonywać także okresowo podczas leczenia).

Leczenie GH
Mekasermina nie jest substytutem leczenia GH.

Osoby ze zrośniętymi nasadami kości
Nie powinna być podawana chorym z zarośniętymi nasadami kości.

Działanie hipoglikemizujące
Lek wywiera insulinopodobne działanie hipoglikemizujące, dlatego należy go stosować na krótko przed posiłkiem lub po nim.  U chorych z ciężką hipoglikemią (nieprzytomnych lub niebędących w stanie z innych przyczyn przyjmować posiłków) może być konieczne podanie glukagonu. U chorych na cukrzycę może być konieczne zmniejszenie dawek insuliny i/lub innych leków hipoglikemizujących.

Dzieci
Szczególną ostrożność należy zachować u małych dzieci, dzieci z hipoglikemią w wywiadzie lub nieregularnie przyjmujących posiłki.

Czynności dużego ryzykaNa początku leczenia, szczególnie do czasu ustalenia dobrze tolerowanej dawki, należy w ciągu 2–3 h po podaniu leku unikać czynności dużego ryzyka (np. duży wysiłek fizyczny).

Zaburzenia widzeniaChory powinien zgłosić się do lekarza w razie wystąpienia silnego bólu głowy z zaburzeniami widzenia, nudnościami i wymiotami.

EKG
U pacjentów, u których wystąpiły nieprawidłowości w zapisie echokardiograficznym lub objawy sercowo-naczyniowe należy regularnie wykonywać echokardiogram.

Kontrola przebiegu leczenia
Okresowo chorych należy badać pod kątem objawów przerostu tkanki limfatycznej (chrapanie, bezdech senny, wysiękowe zapalenie ucha środkowego) oraz objawów złuszczenia główki kości udowej i progresji skoliozy (utykanie, ból biodra, ból kolana).

Brak skuteczności leczenia
W razie braku skuteczności po roku leczenia należy rozważyć jego celowość.

Przeciwciała przeciwko IGF-1
U chorych, u których po podaniu leku wystąpiła reakcja alergiczna, nagły wzrost ciśnienia lub nie doszło do wzrastania w odpowiedzi na leczenie, należy wykonać badanie na obecność przeciwciał przeciwko IGF-1.

Interakcje - Mekasermina

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

Leki hipoglikemizujące
U chorych na cukrzycę może być konieczne zmniejszenie dawek insuliny i/lub innych leków hipoglikemizujących.

Niezgodności
Ponieważ nie wykonano badań dotyczących zgodności, preparatu nie wolno mieszać z innymi lekami.

Działania niepożądane - Mekasermina

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia; występuje ona częściej u małych dzieci i na początku leczenia (w pierwszym miesiącu). Objawowej hipoglikemii udaje się zwykle uniknąć, jeżeli lek podaje się krótko przed posiłkiem lub bezpośrednio po nim.

Ponadto bardzo często: ból głowy, zapalenie ucha środkowego, wymioty, bóle nadbrzusza, bóle stawów, bóle kończyn, przerost w miejscu wkłucia (zwykle związany z nieprawidłowym podawaniem w to samo miejsce, po rozpoczęciu podawania w różne miejsca stan ten ustępował samoistnie), zasinienie w miejscu wkłucia.

Często: przerost grasicy, niedosłuch, ból ucha, wysięk w uchu środkowym, szmer sercowy, przerost migdałka gardłowego, przerost migdałków (najczęściej w 1. i 2. roku leczenia), chrapanie (zazwyczaj w 1. roku leczenia), znamiona melanocytowe, ginekomastia, w miejscu wstrzyknięcia – ból, reakcja, krwiak, rumień, stwardnienie, krwawienie, i podrażnienie, konieczność wykonania tympanostomii, częstoskurcz, drgawki, zespół bezdechu sennego, zawroty głowy, drżenie, ból brzucha, przerost skóry, znamiona, nieprawidłowa struktura włosów, bóle mięśniowe, skolioza, napad drgawek spowodowany hipoglikemią, hiperglikemia.

Niezbyt często: depresja, nerwowość, przerost serca, przerost komór, niedomykalność zastawki mitralnej, niedomykalność zastawki trójdzielnej, wysypka i/lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, przerost tkanki tłuszczowej.

Rzadko: łagodne nadciśnienie śródczaszkowe.

Po wprowadzeniu do obrotu odnotowano: ogólnoustrojowe reakcje nadwrażliwości (anafilaksja, pokrzywka uogólniona, obrzęk naczynioruchowy, duszność), miejscowe reakcje alergiczne w miejscu podania (świąd, pokrzywka), łysienie.

Przedawkowanie
Ostre przedawkowanie może prowadzić do hipoglikemii; leczenie objawowe. W przypadku długotrwałego przedawkowania może wystąpić akromegalia i gigantyzm.

Ciąża i laktacja - Mekasermina

Kategoria C.Brak odpowiednich badań dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Przed rozpoczęciem leczenia należy wykonać test ciążowy, a podczas leczenia – stosować skuteczne metody antykoncepcji. Nie zaleca się stosowania w ciąży, jeżeli nie jest to zdecydowanie niezbędne.

Nie zaleca się stosowania w okresie karmienia piersią ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących przenikania leku do mleka kobiecego.

Dawkowanie - Mekasermina

S.c., krótko przed posiłkiem bądź przekąską albo po nich. Za każdym razem należy zmieniać miejsce wstrzyknięcia leku. Dawkowanie indywidualne. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,04 mg/kg mc. 2 ×/d. Dawkę można zwiększyć najwcześniej po upływie 1 tyg., jeżeli nie wystąpią poważne działania niepożądane. Dawkę zwiększa się o 0,04 mg/kg mc. do maks. 0,12 mg/kg mc. 2 ×/d. Nie należy przekraczać dawki maks. 0,12 mg/kg mc 2 ×/d.

Zmniejszanie dawki
Jeżeli zalecana dawka nie jest tolerowana przez pacjenta, należy rozważyć jej zmniejszenie. Dawkę należy również zmniejszyć jeśli podczas stosowania zalecanej dawki i pomimo prawidłowego przyjmowania posiłków wystąpi hipoglikemia. Leczenie należy przerwać w przypadku zdiagnozowania w jego trakcie nowotworu łagodnego lub złośliwego. Najmniejsza dawka związana z istotnym zwiększaniem wzrostu u danego pacjenta wynosi 0,04 mg/kg mc. 2 ×/d.

Powodzenie leczenia ocenia się na podstawie szybkości wzrostu. W razie pominięcia dawki nie podwajać kolejnej dawki.

Uwagi dla Mekasermina

W przypadku wystąpienia hipoglikemii może wywierać znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi urządzeń mechanicznych.

Warunki przechowywania
Przechowywać w temp. 2–8°C, nie zamrażać. Po otwarciu można przechowywać przez 30 dni w lodówce.

Preparaty na rynku polskim zawierające mekasermina