Pazopanib (opis profesjonalny)

Działanie - Pazopanib

Mechanizm działania
Silny, działający wielokierunkowo inhibitor kinazy tyrozynowej receptorów naczyniowego czynnika wzrostu nabłonka (VEGFR) -1, -2 i -3, płytkowopochodnego czynnika wzrostu (PDGFR) – i -β oraz receptora czynnika komórek macierzystych (c-KIT), z wartościami IC50 odpowiednio 10, 30, 47, 71, 84 i 74 nM.

Farmakokinetyka
tmax wynosi ok. 3,5 h. Ekspozycja na lek zwiększa się ok. 2 razy po podaniu z posiłkiem, dlatego należy go przyjmować 1 h przed posiłkiem lub 2 h po nim. Dostępność biologiczna i szybkość wchłaniania zwiększają się po podaniu uszkodzonej lub rozkruszonej tabletki. Stopień wiązania z białkami osocza wynosi ok. 99%. Pazopanib metabolizowany jest głównie przez izoenzym CYP3A4 (w niewielkim stopniu także przez CYP1A2 i CYP2C8) do 4 podstawowych metabolitów, z których 3 wykazują znikomą aktywność. U osób z łagodną niewydolnością wątroby (określaną w zależności od stężenia bilirubiny, niezależnie od aktywności ALT) nie ma konieczności zmiany dawkowania, z umiarkowaną niewydolnością wątroby dawkę należy zmniejszyć, zaś u osób z ciężka niewydolnością wątroby stosowanie jest przeciwwskazane. t1/2 pazopanibu wynosi ok. 30,9 h. Wydalany jest głównie z kałem, >4% wydalane jest z moczem.

Wskazania do stosowania - Pazopanib

Rak nerkowokomórkowy
Leczenie pierwszego rzutu pacjentów z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym oraz osób leczonych wcześniej cytokinami z powodu raka nerkowokomórkowego.

Mięsak tkanek miękkich
Leczenie pacjentów z określonymi podtypami zaawansowanego mięsaka tkanek miękkich (STS), którzy wcześniej otrzymali chemioterapię w leczeniu choroby rozsianej lub u których nastąpiła progresja choroby w ciągu 12 mies. od leczenia neoadiuwantowego i/lub adiuwantowego.

Przeciwwskazania stosowania - Pazopanib

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność i kontrolować parametry czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia, a także w jego trakcie. U pacjentów łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny <1,5 raza powyżej górnej granicy normy (GGN), niezależnie od aktywności ALT) – nie ma konieczności modyfikacji dawkowania; u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny >1,5–3 razy powyżej GGN, niezależnie od aktywności ALT) należy zmniejszyć dawkę do 200 mg 1 ×/d.

Kontrola przebiegu leczenia
Należy kontrolować wskaźniki czynności wątroby w surowicy przed rozpoczęciem leczenia pazopanibem i w 3., 5., 7. i 9. tyg. leczenia, następnie, skontrolować w 3. i w 4. mies. leczenia, a także w przypadkach uzasadnionych klinicznie; należy kontynuować okresową kontrolę również po 4. mies. leczenia. U pacjentów z izolowanym zwiększeniem aktywności aminotransferaz do 8 × GGN można kontynuować leczenie, kontrolując parametry czynności wątroby co tydzień, do powrotu aktywności aminotransferaz do wartości początkowych lub stanu niewielkiego ich zwiększenia. U pacjentów z aktywnością aminotransferaz >8 × GGN leczenie pazopanibem należy przerwać do czasu powrotu aktywności aminotransferaz do wartości początkowych lub stanu niewielkiego ich zwiększenia. Jeśli lekarz uzna, że potencjalne korzyści ze wznowienia leczenia pazopanibem przeważają nad ryzykiem hepatotoksyczności, wówczas należy wznowić stosowanie leku w zmniejszonej dawce i wykonywać oznaczenia parametrów czynności wątroby w surowicy co tydzień przez 8 tyg. Jeśli po wznowieniu leczenia pazopanibem aktywność aminotransferaz ponownie zwiększy się do >3 × GGN, należy przerwać stosowanie pazopanibu. W przypadku zwiększenia aktywności aminotransferaz do >3 × GGN równocześnie ze zwiększeniem stężenia bilirubiny do >2 × GGN należy wykonać oznaczenia frakcji bilirubiny. Jeśli stężenie bilirubiny bezpośredniej (sprzężonej) wyniesie >35% stężenia bilirubiny całkowitej, należy przerwać stosowanie pazopanibu.

Ciśnienie tętnicze
Przed rozpoczęciem leczenia należy uzyskać u chorego normalizację ciśnienia tętniczego. W trakcie leczenia należy monitorować ciśnienie tętnicze, w razie konieczności włączając odpowiednie leczenie oraz modyfikując dawkę pazopanibu. Należy zaprzestać stosowania pazopanibu u pacjentów z trwałym zwiększeniem wartości ciśnienia tętniczego (>140/90 mm Hg) lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym, utrzymującym się pomimo leczenia hipotensyjnego i zmniejszenia dawki pazopanibu.

Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii
U pacjentów, u których w trakcie leczenia wystąpił zespół odwracalnej tylnej encefalopatii lub zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii należy trwale zaprzestać podawania pazopanibu.

Zaburzenia czynności serca
Przed rozpoczęciem leczenia u pacjentów z zaburzeniami czynności serca w wywiadzie, należy rozważyć ryzyko i korzyści stosowania pazopanibu; u pacjentów z ryzykiem zaburzeń czynności serca zaleca się wykonanie oceny frakcji wyrzutowej lewej komory przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie. Pacjentów należy uważnie obserwować w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów klinicznych zastoinowej niewydolności serca; w przypadku znacznego zmniejszenia frakcji wyrzutowej lewej komory należy zmniejszyć dawkę pazopanibu lub lek odstawić, a w razie potrzeby włączyć odpowiednie leczenie.

Wydłużenie odstępu QT
Należy zachować ostrożność podczas stosowania pazopanibu u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie, u osób stosujących leki przeciwarytmiczne lub inne leki mogące powodować wydłużenie odstępu QT oraz u pacjentów z istotną klinicznie chorobą serca. W trakcie stosowania pazopanibu zaleca się kontrolowanie EKG przed rozpoczęciem leczenia i w jego trakcie jak również kontrolowanie stężenia elektrolitów (m.in. wapnia, magnezu, potasu) i utrzymywanie ich w granicach wartości uznanych za prawidłowe.

Udar niedokrwienny mózgu, przemijający napad niedokrwienny, zawał serca
Należy zachować ostrożność u pacjentów narażonych na udar niedokrwienny mózgu, przemijający napad niedokrwienny i zawał serca.

Mikroangiopatia zakrzepowa
U pacjentów, u których wystąpiła mikroangiopatia zakrzepowa należy trwale przerwać leczenie pazopanibem.

Krwawienia
Nie zaleca się stosowania pazopanibu u chorych, u których w ciągu ostatnich 6 mies. wystąpiło krwioplucie, krwotok do mózgu lub istotne krwawienie z przewodu pokarmowego. Stosować ostrożnie u osób ze znacznym ryzykiem krwotoku lub ryzykiem wystąpienia perforacji albo przetoki w przewodzie pokarmowym.

Zabieg operacyjny
Leczenie pazopanibem należy przerwać co najmniej 7 dni przed planowaną operacją lub w przypadku rozejścia się brzegów rany.

Czynność tarczycy
Zaleca się wykonanie oznaczeń laboratoryjnych wskaźników czynności tarczycy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu; u pacjentów z niedoczynnością tarczycy należy przed rozpoczęciem stosowania pazopanibu wdrożyć odpowiednie leczenie. Należy ściśle obserwować chorych w celu wykrycia ewentualnych podmiotowych i przedmiotowych objawów zaburzeń czynności tarczycy, jak również okresowo kontrolować laboratoryjne wskaźniki czynności tarczycy, w razie potrzeby wdrażając odpowiednie postępowanie.

Białkomocz
Zaleca się wykonywanie badań ogólnych moczu przed rozpoczęciem leczenia i okresowo w jego trakcie oraz obserwację w celu wykrycia zwiększenia białkomoczu; leczenie należy przerwać, jeśli u pacjenta wystąpi białkomocz w stopniu 4.

Odma opłucnowa
Należy obserwować chorych w celu wykrycia przedmiotowych i podmiotowych objawów odmy opłucnowej.

Dzieci
Nie stosować u dzieci do 2. rż.; brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leczenia u dzieci 2.–18. rż.

Interakcje - Pazopanib

Silne inhibitory izoenzymu CYP3A4, glikoproteiny P lub białka oporności raka piersi (BCRP)
Należy unikać jednoczesnego leczenia silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, glikoproteiny P lub białka oporności raka piersi (BCRP), ze względu na ryzyko zwiększenia ekspozycji na pazopanib. Oksydacyjny metabolizm pazopanibu w mikrosomach wątroby zachodzi przede wszystkim za pośrednictwem izoenzymu CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu przy udziale izoenzymów CYP1A2 i CYP2C8, dlatego inhibitory i induktory izoenzymu CYP3A4 mogą zmieniać metabolizm pazopanibu.
Równoczesne podanie pazopanibu z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (np. ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, atazanawir, indynawir, nefazodon, nelfinawir, rytonawir, sakwinawir, telitromycyna, worykonazol lub sok grejpfrutowy) może spowodować zwiększenie stężenia leku w osoczu. Jeśli nie jest dostępna medycznie akceptowalna alternatywa dla silnego inhibitora CYP3A4, dawkę pazopanibu podczas podawania skojarzonego należy zmniejszyć do 400 mg/d; w przypadku obserwowania działań niepożądanych można rozważyć dalsze zmniejszanie dawki.
Jednoczesne podanie pazopanibu z lapatynibem (substrat i słaby inhibitor izoenzymu CYP3A4 i P-gp oraz silny inhibitor BCRP) powoduje ok. 50–60% zwiększenie AUC i cmax pazopanibu. Badania kliniczne z zastosowaniem pazopanibu w skojarzeniu z pemetreksedem lub lapatynibem zostały wcześnie zakończone z uwagi na ryzyko zwiększonej toksyczności i/lub śmiertelności, a dawka zapewniająca skuteczność i bezpieczeństwo w leczeniu skojarzonym nie została ustalona.

Induktory izoenzymu CYP3A4, glikoproteiny P lub białka oporności raka piersi (BCRP)
Równoczesne podawanie induktorów CYP3A4, P-gp lub BCRP (np. ryfampicyna) może prowadzić do zmniejszenia ekspozycji na pazopanib; zaleca się stosowanie leków alternatywnych, bez działania indukującego CYP3A4, P-gp lub BCRP lub ze słabym działaniem indukującym.

Kofeina, omeprazol
W badaniach farmakologicznych wykazano, że pazopanib nie wywiera istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę kofeiny (modelowego substratu izoenzymu CYP1A2), warfaryny (modelowego substratu izoenzymu CYP2C9) lub omeprazolu (modelowego substratu izoenzymu CYP2C19) u pacjentów z nowotworami.

Midazolam
Podanie pazopanibu prowadziło do zwiększenia o około 30% średnich wartości AUC i cmax midazolamu (modelowego substratu izoenzymu CYP3A4) i zwiększenia o 33–64% stosunku stężenia dekstrometorfanu do stężenia dekstrofanu w moczu po doustnym podaniu dekstrometorfanu (modelowego substratu CYP2D6).

Paklitaksel
Jednoczesne stosowanie pazopanibu z paklitakselem (substratem izoenzymów CYP3A4 i CYP2C8) prowadziło do zwiększenia AUC i cmax paklitakselu odpowiednio o średnio 25% i 31%.

Substraty P-gp lub BCRP podawane doustnie
Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania pazopanibu z innymi podawanymi doustnie substratami BCRP i P-gp.

Substraty OATP1B1
W badaniach in vitro pazopanib hamuje ludzki polipeptyd transportujący aniony organiczne (OATP1B1); nie można wykluczyć wpływu pazopanibu na farmakokinetykę substratów OATP1B1, np. statyn.

Statyny
Podczas jednoczesnego stosowania pazopanibu i simwastatyny zwiększa się częstość występowania podwyższonej aktywności ALT, należy wdrożyć odpowiednie postępowanie; nie można wykluczyć wpływu pazopanibu na farmakokinetykę innych statyn (np. atorwastatyny, fluwastatyny, prawastatyny, rozuwastatyny) – zachować ostrożność.

Substraty UGT1A1
In vitro pazopanib jest inhibitorem transferazy urydyno-difosforano-glukuronozylowej 1A1 (UGT1A1); zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania z substratami tego enzymu.

Leki zwiększające pH soku żołądkowego
Jednoczesne stosowanie pazopanibu z esomeprazolem zmniejsza dostępność biologiczną pazopanibu o około 40%, dlatego należy unikać skojarzonego stosowania pazopanibu z lekami zwiększającymi pH soku żołądkowego. W przypadku krótko działającego leku zobojętniającego pazopanib należy przyjmować przynajmniej 1 h przed lub przynajmniej 2 h po zastosowaniu tego leku.

IPP
Jeśli jednoczesne zastosowanie inhibitora pompy protonowej jest konieczne, zaleca się przyjmowanie dawki pazopanibu 1 ×/d wieczorem, bez jedzenia, jednocześnie z inhibitorem pompy protonowej.

Antagoniści receptora H2
Jeśli konieczne jest jednoczesne zastosowanie antagonisty receptora H2, pazopanib należy przyjmować bez jedzenia przynajmniej 2 h przed lub przynajmniej 10 h po podaniem antagonisty receptora H2.

Posiłek
Podawanie pazopanibu z posiłkiem prowadzi do około 2-krotnego zwiększenia AUC i cmax, dlatego lek należy podawać co najmniej 1 h przed posiłkiem lub 2 h po posiłku.

Działania niepożądane - Pazopanib

Najważniejsze ciężkie działania niepożądane zidentyfikowane w badaniach klinicznych u pacjentów z rakiem nerkowokomórkowym i mięsakiem tkanek miękkich obejmowały: przemijające napady niedokrwienne, udar niedokrwienny mózgu, niedokrwienie mięśnia sercowego, zawał serca i mózgu, zaburzenia czynności serca, perforacje i przetoki w przewodzie pokarmowym, wydłużenie odstępu QT oraz krwotoki z płuc, z przewodu pokarmowego i do mózgu, przy czym wszystkie te działania niepożądane obserwowano u < 1% leczonych pacjentów. Inne istotne ciężkie działania niepożądane zidentyfikowane w badaniach u pacjentów z mięsakiem tkanek miękkich obejmowały żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, zaburzenia czynności lewej komory i odmę opłucnową. Do zdarzeń prowadzących do zgonu, które uznano za potencjalnie związane ze stosowaniem pazopanibu, należały: krwotok z przewodu pokarmowego, krwotok z płuc/krwioplucie, zaburzenia czynności wątroby, perforacja przewodu pokarmowego i udar niedokrwienny mózgu.

Bardzo często u chorych z rakiem nerkowokomórkowym występowały: zmniejszenie łaknienia, zaburzenia smaku, ból głowy, nadciśnienie tętnicze, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, zmiana koloru włosów, zespół erytrodyzestezji dłoniowo-podeszwowej, łysienie, wysypka, uczucie zmęczenia, zwiększenie aktywności ALT i AST.

Często: ból nowotworowy, małopłytkowość, leukopenia, neutropenia, niedoczynność tarczycy, hipofosfatemia, odwodnienie, bezsenność, zawroty głowy, letarg, parestezje, obwodowa neutropatia czuciowa, niewyraźne widzenie, niedokrwienie mięśnia sercowego, uderzenia gorąca, żylne powikłania zakrzepowo-zatorowe, rumieniec, krwawienie z nosa, chrypka, duszność, krwioplucie, objawy dyspeptyczne, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wiatry, wzdęcia, owrzodzenie w jamie ustnej, suchość jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, hiperbilirubinemia, hepatotoksyczność, , hipopigmentacja skóry, rumień, świąd, odbarwienie skóry, suchość skóry, zaburzenia ze strony paznokci, złuszczanie skóry, nadmierna potliwość, reakcje nadwrażliwości na światło, wysypka rumieniowa, bóle i kurcze mięśniowe, białkomocz, osłabienie, zapalenie błon śluzowych, obrzęki, ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia kreatyniny, mocznika i bilirubiny we krwi, zmniejszenie liczby krwinek białych, zwiększenie aktywności lipazy i amylazy, wzrost ciśnienia tętniczego, zwiększenie stężenia tyreotropiny we krwi, zwiększenie aktywności γ-glutamylotransferazy, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby.

Niezbyt często: zakażenia z neutropenią lub bez niej, zakażenia dziąseł, zakaźne zapalenie okrężnicy, hipomagnezemia, niedoczulica, przemijający napad niedokrwienny, senność, zdarzenia naczyniowo-mózgowe, zawał mózgu, odbarwienia rzęs, bradykardia, zaburzenia czynności serca, zawał serca, krwotok, przełom nadciśnieniowy, wyciek wodnisty z nosa, odma opłucnowa, krwotok z płuc, zapalenie trzustki, krwotok z przewodu pokarmowego, odbytu lub odbytnicy, obecność świeżej krwi w kale, smoliste stolce, przyspieszona perystaltyka, perforacja jelita grubego, krwotok z jamy ustnej lub górnego odcinka przewodu pokarmowego, przetoka jelitowo-skórna, wymioty krwawe, krwotok z żylaków odbytu, perforacja jelita krętego, krwotok z przełyku, krwotok zaotrzewnowy, żółtaczka, polekowe uszkodzenie wątroby, niewydolność wątroby, zaburzenia skóry, uogólniony świąd, wysypka (pęcherzykowa, grudkowa, rumieniowa, uogólniona, plamista, z towarzyszącym świądem), rumień podeszwowy, ból mięśniowo-szkieletowy, krwotok z dróg moczowych, obfite krwawienia miesięczne, krwotok z pochwy lub macicy, zaburzenia ze strony błon śluzowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wydłużenie odstępu QT w EKG, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz, wzrost ciśnienia skurczowego lub rozkurczowego, nieprawidłowe wyniki badań czynności tarczycy.

Przedawkowanie
Brak szczegółowych danych dotyczących przedawkowania leku.

Ciąża i laktacja - Pazopanib

Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży, jeżeli nie jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety w wieku rozrodczym stosujące pazopanib powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji i unikać zajścia w ciążę podczas leczenia.

Podczas stosowania leku należy przerwać karmienie piersią.

Dawkowanie - Pazopanib

Dorośli p.o. 800 mg 1 ×/d, tabl. przyjmować w całości, 1 h przed posiłkiem lub 2 h po posiłku. Dawkę można modyfikować w zależności od indywidualnej tolerancji chorego na pazopanib i wystąpienia działań niepożądanych. Modyfikację należy przeprowadzać stopniowo, za każdym razem o 200 mg. Dawka maks. 800 mg/d.

Zaburzeni aczynności nerek i/lub wątroby
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) należy zachować ostrożność. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny <1,5 raza powyżej GGN, niezależnie od aktywności ALT) – nie ma konieczności modyfikacji dawkowania; u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny >1,5–3 razy powyżej GGN, niezależnie od aktywności ALT) należy zmniejszyć dawkę do 200 mg 1 ×/d; u osób z ciężką niewydolnością wątroby (stężenie bilirubiny >3 razy powyżej GGN, niezależnie od aktywności ALT) nie zaleca się stosowania.

Uwagi dla Pazopanib

W przypadku wystąpienia zawrotów głowy, zmęczenia lub osłabienia należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające pazopanib

Votrient (tabletki powlekane)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta