Barycytynib (opis profesjonalny)

Działanie - Barycytynib

Mechanizm działania
Wybiórczy i odwracalny inhibitor kinaz JAK1 i JAK2, będących mediatorami przesyłania sygnału dla cytokin i czynników wzrostu biorących udział w procesie hemopoezy, powstawaniu stanu zapalnego i funkcjonowaniu odpowiedzi immunologicznej. W wewnątrzkomórkowym szlaku sygnałowym kinazy JAK fosforylują i aktywują przekaźniki sygnału i aktywatory transkrypcji (białka STAT), które aktywują ekspresję genów w komórce. Barycytynib moduluje te szlaki sygnałowe poprzez częściowe zahamowanie aktywności enzymatycznej JAK1 i JAK2, przez co zmniejsza się fosforylacja i aktywacja białek STAT. W sposób zależny od dawki hamuje indukowaną IL-6 fosforylację białka STAT3 we krwi pełnej; najsilniejsze działanie hamujące występuje po 2 h od podania leku; działanie utrzymuje się ok. 24 h. Do 12 tyg. od rozpoczęcia leczenia odnotowywano zmniejszenie średnich wartości stężenia IgG, IgM i IgA w surowicy, które następnie utrzymywały się na stałym, niższym niż na początku leczenia poziomie, co najmniej przez 104 tyg.; u większości chorych, mimo zmian, stężenie immunoglobulin utrzymywało się w zakresie prawidłowych wartości. Średnia bezwzględna liczba limfocytów zwiększała się w ciągu 1 tyg. leczenia, do 24. tyg. powracała do stanu początkowego, a następnie utrzymywała się na stałym poziomie co najmniej przez 104 tyg.; u większości chorych, mimo zmian, liczba limfocytów utrzymywała się w zakresie prawidłowych wartości. U pacjentów z RZS już po 1 tyg. leczenia obserwowano zmniejszenie stężenia białka C-reaktywnego w surowicy, które następnie utrzymywało się na stałym poziomie przez cały okres stosowania leku. Barycytynib zwiększa stężenie kreatyniny w surowicy, co może wynikać z hamowania wydzielania kreatyniny w kanalikach nerkowych; w związku z tym przybliżone wartości GFR, wyznaczone na podstawie stężenia kreatyniny w surowicy, mogą być nieco zmniejszone bez zaburzania czynności nerek lub występowania działań niepożądanych związanych z nerkami. U chorych z łysieniem plackowatym średnie stężenie kreatyniny w surowicy zwiększało się do 52. tyg. U osób z atopowym zapaleniem skóry po 4 tyg. stosowania leku obserwowano zmniejszenie stężenia cystatyny C wykorzystywanej do oceny czynności nerek. W przypadku modelu skóry ludzkiej w hodowli in vitro poddawanej działaniu cytokin prozapalnych (tj. IL-4, IL-13, IL-31) barycytynib hamował ekspresję białka pSTAT3 w keratynocytach naskórka, natomiast nasilał ekspresję filagryny, będącej białkiem odgrywającym rolę w czynności bariery skórnej oraz w patogenezie atopowego zapalenia skóry.

Farmakokinetyka
Po podaniu p.o. barycytynib szybko się wchłania, w zakresie dawek terapeutycznych farmakokinetyka jest liniowa, średni t_max wynosi ok. 1 h, a bezwzględna dostępność biologiczna – ok. 79%. Pokarm nie wpływa w sposób istotny klinicznie na stężenie leku we krwi. W mok. 50% wiąże się z białkami osocza. Biotransformacji ulega <10% dawki. Jest metabolizowany przez CYP3A4, 69% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, natomiast z kałem 15% dawki. Zidentyfikowano 3 metabolity w moczu oraz 1 w kale; nie mają one znaczenia klinicznego. In vitro barycytynib jest substratem CYP3A4, OAT3, P-gp, BCRP i MATE2-K oraz może być istotnym klinicznie inhibitorem transportera OCT1. W klinicznie istotnych stężeniach nie jest inhibitorem transporterów OAT1, OAT2, OAT3, OCT2, OATP1B1, OATP1B3, BCRP, MATE1 i MATE2-K. Głównym szlakiem wydalania leku jest eliminacja nerkowa poprzez przesączanie kłębuszkowe oraz aktywne wydzielanie za pomocą OAT3, P-gp, BCRP i MATE2-K. Ok. 75% podanej dawki jest wydalane z moczem, a ok. 20% z kałem. U osób z RZS t_1/2 wynosi 12,5 h, u osób z AZS 12,9 h, a u osób z łysieniem plackowatym 15,8 h. c_max i AUC w stanie stacjonarnym są odpowiednio 1,4- oraz 2,0-krotnie większe u pacjentów z RZS niż u zdrowych osób, u osób z AZS są 0,9-krotnie większe niż u chorych z RZS, natomiast u osób z łysieniem plackowatym 0,9-krotnie większe niż u chorych z RZS. Stężenie barycytynibu we krwi w znacznym stopniu zależy od czynności nerek. U młodzieży i dzieci w wieku 2–<18 lat z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów t_1/2 wynosi 8–9 h, natomiast z AZS – 13–18 h. Masa ciała, wiek, płeć, rasa i pochodzenie etniczne nie mają klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę barycytynibu u dorosłych pacjentów.

Wskazania do stosowania - Barycytynib

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
Monoterapia lub leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego RZS o nasileniu umiarkowanym i ciężkim u dorosłych pacjentów, u których odpowiedź na terapię lekami modyfikującymi przebieg choroby (DMARDs) jest niewystarczająca, lub którzy nie tolerują takiego leczenia.

Atopowe zapalenie skóry (AZS)
AZS o nasileniu umiarkowanym i ciężkim u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku ≥2 lat wymagających leczenia ogólnoustrojowego.

Łysienie plackowate
Leczenie ciężkiej postaci łysienia plackowatego u dorosłych pacjentów.

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Monoterapia lub leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów u osób w wieku ≥2 lat, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na leczenie co najmniej jednym syntetycznym lub biologicznym konwencjonalnym lekiem przeciwreumatycznym modyfikującym przebieg choroby (DMARDs) lub w przypadku nietolerancji takiego leczenia. Lek jest wskazany w leczeniu wielostawowej postaci młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (postaci wielostawowej z dodatnim [RF+] lub ujemnym [RF-] wynikiem oznaczenia stężenia czynnika reumatoidalnego, postaci skąpostawowej o rozszerzającym się przebiegu), zapalenia stawów z towarzyszącym zapaleniem przyczepów ścięgnistych oraz młodzieńczego łuszczycowego zapalenia stawów.

Przeciwwskazania stosowania - Barycytynib

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciąża.

U osób w wieku ≥65 lat, z miażdżycą układu sercowo-naczyniowego lub innymi czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie (np. palenie tytoniu obecnie lub przez długi czas w przeszłości) albo z czynnikami ryzyka nowotworu złośliwego (np. nowotwór złośliwy stwierdzony obecnie lub w wywiadzie) barycytynib należy stosować wyłącznie wtedy, gdy nie są dostępne alternatywne metody leczenia.

Osoby w wieku ≥65 lat
Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkich niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych, nowotworów złośliwych, ciężkich zakażeń i zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, baricytynib powinien być stosowany tylko wtedy gdy nie jest dostępna alternatywna metoda leczenia.

Zakażenia
U pacjentów stosujących inhibitory JAK zgłaszano występowanie ciężkich zakażeń, niekiedy zakończonych zgonem. Stosowanie barycytynibu wiąże się ze zwiększoną częstością występowania zakażeń, takich jak zakażenia górnych dróg oddechowych w porównaniu z placebo. U pacjentów otrzymujących barycytynib w skojarzeniu z metotreksatem w leczeniu RZS obserwowano większą częstość występowania zakażeń w porównaniu z chorymi przyjmującymi lek w monoterapii. U osób z czynnymi, przewlekłymi lub nawracającymi zakażeniami przed rozpoczęciem stosowania barycytynibu należy rozważyć korzyści z takiego leczenia i ryzyko z nim związane. Jeśli zakażenie rozwinie się podczas leczenia należy uważnie monitorować stan chorego i czasowo przerwać podawanie barycytynibu w przypadku braku odpowiedzi na standardowe leczenie. Nie należy wznawiać leczenia do czasu ustąpienia zakażenia. Zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku i chorych na cukrzycę, u których częstość występowania zakażeń jest większa.

Gruźlica
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć gruźlicę; leku nie podawać pacjentom z czynną gruźlicą. U pacjentów z uprzednio nieleczoną, utajoną gruźlicą należy rozważyć terapię przeciwgruźliczą przed rozpoczęciem leczenia.

Morfologia krwi
Nie należy rozpoczynać leczenia lub należy je tymczasowo przerwać u osób, u których bezwzględna liczba limfocytów wynosi <0,5 × 10⁹/l, bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi <1 × 10⁹/l lub stężenie hemoglobiny wynosi <8 g/dl. U pacjentów w podeszłym wieku z RZS istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia limfocytozy. Rzadko obserwowano wystąpienie zaburzeń limfoproliferacyjnych.

Reaktywacja zakażeń wirusowych
Zgłaszano przypadki reaktywacji zakażeń wirusowych, w tym zakażeń wirusem ospy wietrznej i półpaśca oraz wirusem opryszczki. W badaniach klinicznych dotyczących leczenia RZS zakażenia wirusem ospy wietrznej i półpaśca zgłaszano częściej u pacjentów w wieku ≥65 lat, leczonych wcześniej zarówno biologicznymi jak i syntetycznymi klasycznymi lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARDs). Jeśli u pacjenta rozwinie się półpasiec, leczenie należy wstrzymać do ustąpienia choroby. Przed rozpoczęciem leczenia należy przeprowadzić badania przesiewowe pod katem WZW. Chorzy z czynnym WZW typu B lub C zostali wykluczeni z badań klinicznych. Pacjentów, u których wykazano obecność przeciwciał przeciwko HCV, ale nie wykazano obecności RNA tego wirusa, dopuszczono do udziału w badaniach, podobnie jak pacjentów z obecnymi przeciwciałami przeciw antygenom powierzchniowym i rdzeniowym HBV, ale bez antygenu powierzchniowego HBs; takie osoby powinny być monitorowane pod kątem ekspresji DNA HBV. W przypadku wykrycia DNA HBV należy skonsultować się z hepatologiem w celu ustalenia, czy uzasadnione jest przerwanie leczenia.

Szczepienia
Nie zaleca się stosowania żywych, atenuowanych szczepionek podczas leczenia lub tuż przed jego rozpoczęciem. Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie wszystkich szczepień zgodnie z aktualnymi wytycznymi oraz obowiązującym kalendarzem szczepień.

Stężenie lipidów we krwi
U dorosłych, młodzieży i dzieci leczonych barycytynibem zaobserwowano zależne od dawki zwiększenie stężenia lipidów we krwi. U osób dorosłych po zastosowaniu statyn stężenie cholesterolu LDL powróciło się do wartości poprzedzających terapię. Powinno się ocenić profil lipidowy ok. 12 tyg. po rozpoczęciu stosowania barycytynibu; późniejsze postępowanie powinno być zgodne z międzynarodowymi wytycznymi dotyczącymi hiperlipidemii.

Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
U pacjentów przyjmujących barycytynib zgłaszano zależne od dawki zwiększenie aktywności ALT lub AST. W badaniach klinicznych obserwowano co najmniej 5- i 10-krotne przekroczenie górnej granicy normy aktywności ALT i AST. U chorych z RZS większą częstość przypadków obserwowano podczas leczenia skojarzonego z metotreksatem niż podczas monoterapii. W przypadku wystąpienia zwiększenia aktywności ALT lub AST i podejrzenia uszkodzenia wątroby leczenie należy przerwać do czasu wykluczenia tego rozpoznania.

Nowotwory
Leki o działaniu immunomodulującym mogą zwiększać ryzyko wystąpienia nowotworów, w tym chłoniaków. U pacjentów stosujących inhibitory JAK (w tym barycytynib) zgłaszano występowanie chłoniaka i innych nowotworów złośliwych. W badaniu klinicznym z zastosowaniem tofacytynibu (inhibitor JAK) u pacjentów w wieku ≥50 lat z RZS i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego zaobserwowano zwiększoną, w porównaniu z inhibitorami TNF-α, częstość występowania nowotworów złośliwych, zwłaszcza raka płuc, chłoniaka i nieczerniakowego raka skóry. U chorych w wieku >65 lat, którzy palą tytoń obecnie lub palili go przez długi czas w przeszłości albo z innymi czynnikami ryzyka chorób nowotworowych (np. nowotwór złośliwy stwierdzony obecnie lub w wywiadzie) barycytynib należy stosować wyłącznie wtedy, gdy nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Zaleca się okresowe badania skóry, szczególnie u osób z czynnikami ryzyka rozwoju raka skóry.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
W badaniu klinicznym u pacjentów z RZS stosujących barycytynib zaobserwowano większą częstość występowania żylnych zdarzeń zakrzepowo-zatorowych w porównaniu do chorych leczonych inhibitorami TNF-α. W badaniu klinicznym z zastosowaniem tofacytynibu (inhibitor JAK) u pacjentów w wieku ≥50 lat z RZS i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego zaobserwowano zwiększoną, zależną od dawki częstość występowania żylnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, w tym zakrzepicy żył głębokich oraz zatorowości płucnej w w porównaniu z leczeniem inhibitorami TNF-α. U chorych z czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego barycytynib stosować wyłącznie wtedy, gdy nie są dostępne alternatywne metody leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, innymi niż czynniki ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego lub chorób nowotworowych, takimi jak: wcześniejsze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe, duży zabieg chirurgiczny, unieruchomienie, stosowanie złożonych hormonalnych leków antykoncepcyjnych lub hormonalnej terapii zastępczej, dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi. Podczas leczenia należy okresowo przeprowadzać ponowną ocenę pod kątem zmian ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. W przypadku podejrzenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy przerwać podawanie leku.

Nadwrażliwość
W przypadku wystąpienia ciężkich reakcji alergicznych lub anafilaktycznych należy natychmiast przerwać leczenie.

Zapalenie uchyłków
Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano występowanie zapalenia uchyłków oraz perforacji przewodu pokarmowego. Barycytynib należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobą uchyłkową, a szczególnie u osób długotrwale stosujących leki zwiększające ryzyko wystąpienia zapalenia uchyłków, takich jak NLPZ, kortykosteroidy oraz opioidy. W przypadku wystąpienia nowych objawów ze strony jamy brzusznej, należy niezwłocznie przeprowadzić diagnostykę w celu wczesnego wykrycia zapalenia uchyłków lub perforacji przewodu pokarmowego.

Interakcje - Barycytynib

Inne leki immunosupresyjne
Nie zaleca się stosowania w skojarzeniu z biologicznymi DMARDs, biologicznymi lekami wpływającymi na odpowiedź immunologiczną lub innymi inhibitorami kinaz JAK, ponieważ nie można wykluczyć ryzyka skumulowanego działania immunosupresyjnego. Ze względu na ograniczone dane, u osób z RZS lub młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów stosować ostrożnie w skojarzeniu z lekami o silnym działaniu immunosupresyjnym, innymi niż metotreksat (np. z azatiopryną, takrolimusem, cyklosporyną). Ze względu na brak badań, u osób z AZS lub łysieniem plackowatym nie zaleca się skojarzonego stosowania z cyklosporyną ani innymi lekami o silnym działaniu immunosupresyjnym.

Transportery
In vitro barycytynib jest substratem dla transporterów OAT3, P-gp, BCRP i MATE2-K, w klinicznie istotnych stężeniach nie jest inhibitorem transporterów OAT1, OAT2, OAT3, OCT2, OATP1B1, OATP1B3, BCRP, MATE1 i MATE2-K. Może być istotnym klinicznie inhibitorem OCT1, jednak nie są obecnie znane wybiórcze substraty dla tego transportera. Probenecyd (silny inhibitor OAT3) zwiększa ok. 2-krotnie AUC barycytynibu (bez mian c_max i t_max); z tego powodu u osób przyjmujących silne inhibitory OAT3 zaleca się zmniejszenie dawki barycytynibu. Brak badań dotyczących skojarzonego stosowania ze słabszymi inhibitorami OAT3.

Leflunomid, teryflunomid
Prolek leflunomid natychmiast przekształca się do teryflunomidu, który jest słabym inhibitorem OAT3, przez co może zwiększać ekspozycję na barycytynib. Należy zachować ostrożność podczas podawania leflunomidu lub teryflunomidu w skojarzeniu z barycytynibem.

Ibuprofen, diklofenak
Jednoczesne stosowanie ibuprofenu i diklofenaku (inhibitory OAT3 słabsze niż probenecyd) może zwiększać ekspozycję na barycytynib, jednak nie należy oczekiwać klinicznie istotnych interakcji.

Cyklosporyna, metotreksat
Jednoczesne przyjmowanie barycytynibu i cyklosporyny (inhibitora P-gp/BCRP) lub metotreksatu (substratu dla kilku transporterów, w tym OATP1B1, OAT1, OAT3, BCRP, MRP2, MRP3 i MRP4) nie wpływa w sposób klinicznie istotny na stężenie barycytynibu we krwi.

Ketokonazol, flukonazol, ryfampicyna
Nie wykazano klinicznie istotnego wpływu ketokonazolu (silny inhibitor CYP3A4), flukonazolu (umiarkowany inhibitor CYP3A, CYP2C19, CYP2C9) lub ryfampicyny (silny induktor CYP3A) na farmakokinetykę barycytynibu (in vitro substrat CYP3A4).

Leki zwiększające pH soku żołądkowego
Zwiększenie pH soku żołądkowego przez omeprazol nie wpływa w sposób klinicznie istotny na stężenie barycytynibu we krwi.

Digoksyna
Nie stwierdzono klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na barycytynib podczas jednoczesnego stosowania z digoksyną (substrat P-gp).

Simwastatyna, etynyloestradiol, lewonorgestrel
Barycytynib nie wpływa w sposób klinicznie istotny na farmakokinetykę simwastatyny, etynyloestradiolu lub lewonorgestrelu, będących substratami CYP3A4.

Działania niepożądane - Barycytynib

Bardzo często: zakażenia górnych dróg oddechowych, hipercholesterolemia.

Często: półpasiec, opryszczka, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, zakażenia dróg moczowych, zapalenie płuc, zapalenie mieszków włosowych, trombocytoza (>600 × 10⁹ komórek/l), ból głowy, nudności, ból brzucha, ≥3-krotne przekroczenie górnej granicy normy aktywności ALT, wysypka, trądzik, >5-krotne przekroczenie górnej granicy normy aktywności fosfokinazy kreatynowej.

Niezbyt często: neutropenia (<1 × 10⁹ komórek/l), hipertriglicerydemia, zapalenie uchyłków, ≥3-krotne przekroczenie górnej granicy normy aktywności AST, obrzęk twarzy, pokrzywka, zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich, zwiększenie masy ciała.

Przedawkowanie
W badaniach klinicznych po podaniu dorosłym pacjentom pojedynczych dawek do 40 mg i wielokrotnych dawek do 20 mg przez 10 dni nie zaobserwowano działań toksycznych wymagających zmniejszenia dawki. Dane farmakokinetyczne uzyskane podczas podawania 40 mg w pojedynczej dawce zdrowym ochotnikom wskazują, że ponad 90% otrzymanej dawki powinno być wyeliminowane z ustroju w ciągu 24 h. W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie stanu pacjenta pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów niepożądanych oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Ciąża i laktacja - Barycytynib

Wykazano, że szlak JAK/STAT bierze udział w adhezji i utrzymywaniu polarności komórek, co może wpływać na wczesny rozwój zarodkowy. Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania leku u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję oraz działanie teratogenne; wyniki badań sugerują, że barycytynib w większych dawkach może wywierać niekorzystny wpływ na rozwój kości in utero. Lek jest przeciwwskazany w okresie ciąży.

Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w czasie leczenia oraz przynajmniej przez 7 dni po jego zakończeniu. W przypadku zajścia w ciążę w czasie leczenia, lekarz powinien poinformować pacjentkę o potencjalnym zagrożeniu dla płodu.

Nie wiadomo czy barycytynib przenika do pokarmu kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały, że lek przenika do mleka zwierząt. Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków i niemowląt, dlatego leku nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu leczenia należy podjąć z uwzględnieniem korzyści dla dziecka wynikających z karmienia piersią i korzyści dla kobiety wynikających z leczenia.

Dawkowanie - Barycytynib

P.o., o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłku. W przypadku trudności w połknięciu całych tabletek można rozważyć ich rozpuszczenie w wodzie.
Nie należy rozpoczynać leczenia u osób, u których bezwzględna liczba limfocytów wynosi <0,5 × 10⁹/l, bezwzględna liczba neutrofilów <1 × 10⁹/l lub stężenie hemoglobiny <8 g/dl.

RZS
Dorośli. 4 mg 1 ×/d. U osób, u których osiągnięto stałą kontrolę aktywności choroby można rozważyć zmniejszenie dawki do 2 mg 1 ×/d.

AZS
Dorośli. 4 mg 1 ×/d; u osób, u których osiągnięto stałą kontrolę aktywności choroby można rozważyć zmniejszenie dawki do 2 mg 1 ×/d. Młodzież i dzieci w wieku ≥2 lat. W zależności od masy ciała: ≥30 kg mc. 4 mg 1 ×/d, 10–<30 kg mc. 2 mg 1 ×/d; u osób, u których osiągnięto trwałą kontrolę aktywności choroby należy rozważyć zmniejszenie dawki o połowę. Lek można stosować w skojarzeniu z kortykosteroidami o działaniu miejscowym lub inhibitorami kalcyneuryny (ich stosowanie należy ograniczyć do miejsc wrażliwych, takich jak skóra twarzy, szyi, okolice narządów płciowych). W przypadku braku wystarczającej odpowiedzi po 8 tyg. stosowania, należy rozważyć przerwanie leczenia.

Łysienie plackowate
Dorośli. 4 mg 1 ×/d. U osób, u których osiągnięto stałą kontrolę aktywności choroby można rozważyć zmniejszenie dawki do 2 mg 1 ×/d. Po uzyskaniu trwałej odpowiedzi zaleca się kontynuowanie leczenia co najmniej przez kilka mies. w celu uniknięcia nawrotu choroby; korzyści i ryzyko związane z leczeniem należy oceniać w regularnych odstępach czasu; rozważyć przerwanie leczenia w przypadku braku korzyści terapeutycznych po 36 tyg. stosowania leku.

Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Młodzież i dzieci w wieku 2–<18 lat. W zależności od masy ciała: ≥30 kg mc. 4 mg 1 ×/d, 10–<30 kg mc. 2 mg 1 ×/d. Należy rozważyć przerwanie leczenia w przypadku braku korzyści terapeutycznych po 12 tyg. stosowania leku.

Dostosowanie dawkowania
U dorosłych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, ciężkich niepożądanych zdarzeń sercowo-naczyniowych i nowotworów złośliwych oraz w przypadku przewlekłych lub nawracających zakażeń w wywiadzie lub wieku ≥65 lat zalecana dawka wynosi 2 mg 1 ×/d.
W przypadku równoległego stosowania silnie działających inhibitorów transportera OAT3 (np. probenecyd) lub klirensu kreatyniny 30–60 ml/min należy zmniejszyć dawkę u dorosłych do 2 mg 1 ×/d, natomiast u dzieci i młodzieży o połowę.
Nie zaleca się stosowania u osób z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby lub nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min).
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania w przypadku łagodnych i umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby.

Dzieci w wieku <2 lat
Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania u dzieci w wieku <2 lat.

Uwagi dla Barycytynib

Barycytynib nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparaty na rynku polskim zawierające barycytynib